Gəncə şəhər Mədəniyyət və Turizm İdarəsi Mərkəzləşdirilmiş Kitabxana Sistemi Metodiki işlərin təşkili şöbəsi Elə bağlı sənətkar

II – Aparıcı:

mübarizə aparan güclü bir qüvvə hesab edir:

Həqiqi şair doğulanlar dünyanın dərdini öz kövrək
H. Arif poeziyası elə bir poeziyadır ki, insanı sənətin qüdrəti ilə, bulaq suyu kimi şəffaf və duru şe’rlərlə tərbiyə etməyi təlqin edir, insanı bu yolla qanadlandırmağı lazım bilir
“Tez bulanan, tez durulan” şairin təb’i də təbiətin özü kimi anbaan dəyişir, lakin bu dəyişmələr xeyirxahlıq naminədir, insan naminədir. O, şairi bir vətəndaş kimi, vətən, el, bəşəriyyət uğrunda, yaxşılıq, kamillik uğrunda daim sinəsində gəzdirir, şairin qəlbində əzələ, ilkinə, ululara, insan və təbiət ulularına hörmət, məhəbbət çox güclüdür. Elə buna görə də onun şair qəlbində el sevgisi, el məhəbbəti elin şairə məhəbbəti ilə tən gəlir.

Hüseyn Arif ilhamının mayası Dədə Qorqud, Qurbani, Kərəm, Tufarqanlı Abbas, Dilqəm, Şəmkirli Hüseyn, Aşıq Alı, Ələsgər və Vurğundan gəlir. Onun əsərlərində klassik saz-söz ustalarının yanğısı vardır:

Saz dedim, söz dedim,
Dədə Qurbani
Əsrdən əsrə səslədi məni
Bir elə ah çəkdi, ahım qurudu
Saçımı göynətdi saçımın dəni.

Sözü qonağımıza verək:

I – Aparıcı:

Xalq şairimiz H. Arifin klassik aşıq sənətinin, böyük sənətkarların təbliğində, tapılıb üzə çıxarılmasında xidmətləri misilsizdir

Hə qədər canında can var, Hüseyn,
Sənətə borcunu qaytar, Hüseyn!
Axtar babaları, axtar, Hüseyn!

Bir gün nəvələr də səni axtarar.

1976 cı ilin 24 sentyabrında H. Hüseynzadənin oğlu Arif avtomobil qəzasında həlak olir. Bütün dünyası qaralan şair ürəyinin səsinə qulaq asaraq 1978-ci ildə Arifin adını özünə təxəllüs götürüb yazdı:

Arif gedən gündən Hüseyn adlı

Bir kədər şairi gəldi dünyaya.
O, hadisədən sonra onun şeirlərində qara libasını dəyişməyən, həmişə diri, canlı bir kədər yaşayır. İndi oxucumuzun ifasında şairin oğluna həsr etdiyi “Arxası getdi” şeirini dinləyək:

Bir budaq üzülüb qopdu ağacdan,

Bağrımdan bağrımın parası getdi.

Aldığım yaranın, çəkdiyim dərdin

Təbibi, dərmanı, çarası getdi.
Nə yaman olarmış oğul həsrəti,

Heç ata görməsin bu müsibəti.

Könlümdən könlümün sözü-söhbəti,

Gözümdən gözümün qarası getdi.

Hüseyn xəstədir qəm yatağında,

Buludlar toqquşub qaşqabağında.

Yaşımın əllini aşan çağında,

Arxamın dağ kimi arxası getdi.

Sözü yenə musiqiyə verək, şairin sözlərinə bəstələnmiş “Şeir deyilmi” mahnısını dinləyək:
II – Aparıcı:

40 ilə yaxın yaradıcılıq yolu keçmiş gözəl şairimizin poeziyası daha çox M.P. Vaqif, Aşıq Ələsgər, S.Vurğun poeziyası qəlibində mayalanmışdır. Ələsgər şeirinə vurğunluğunu şair: “O,Vaqifdən sonra, Vurğundan əvvəl, Elə bil saz tutub söz deməliydi” misralarında gözəl ifadə etmişdir. S. Vurğun poeziyasının xəlqi ruhu Hüseyn Arif yaradıcılığı ilə xeyli zənginləşmişdir.

Şair bizi Vətənin təbiətini qoruyub saxlamağa, torpağın nemətlərindən ağıllı, səmərəli istifadə etməyə, təbiəti daha da zənginləşdirməyə, gözəlliyini, təravətini daha da artırmağa, təbiəti göz bəbəyimiz kimi qorumağa səsləyib.