Misol:
> x:=u;
> x;
> evaln(x);
Agar o'zgaruvchining nomi ifodalarda, komandalarda yoki funksiyalarda ko'rinishida ishlatilsa, u evaln() komandasiga ekvivalent vazifani ba-jaradi.
Misol:
> sum(i^2, i=1..1); # xato
> sum('i'^2, 'i'=1..3);
Agar :=’ifoda’ komandasi bajarilsa, unga ta'minlangan oldingi qiymatlar o'chiriladi (o'zgaruvchi tozalanadi).
Misol:
> x:=1;
> x;
> x:='x';
> x;
> y:=1;
> x:=y+1;
> x:='y+1';
assigned() komandasi ga oldin qiymat ta'minlangan bo'lsa, true, aks holda false natijani beradi. Ba'zan ifodalarni unda ishtirok etgan noma'lumlarning biror qiymatida hisoblamoqchi bo'lsak eval(, q) ko'rinishdagi komandani ishlatish kerak.
Misol:
> g:=x^2+x+1;
> eval(g,xq1);
> g;
Agar g ifodaning qiymatini eval() komandasini ishlatmasdan x o'zgaruvchining oshkor qiymati uchun hisoblasak, uning ifodasi yo'qoladi.
Misol:
> g:=x^2+x+1;
> x:=1;
> g;
Ifodada rasional kasrli miqdorlar bo'lsa, natijani o'nli kasr ko'rinishida hosil qilish uchun evalf(); evalf(, n); ko'rinishdagi komandalar ishlatiladi, bunda n parametr ko'rsatilsa, u hisoblashdagi aniqlik darajasini belgilaydi, ko'rsa-tilmasa jimlik qoidasiga ko'ra aniqlik 10 xona bo'ladi.
Dostları ilə paylaş: |
