QOYDUN Kİ, DEYƏM?
Bajım qızı danışırdı. Ölmüşüh gülməhdən. Deyir ki, otumuşdux marşurutda. Bakıda olullar onnar. Deyir, marşurutda otumuşdux, bir də gördüm bir uşax girdi qapıdan. Adam da çoxdu, deyir, bına yazığım gəldi. Bını aldım belə qujağıma, bərh-bərh basdım qujağıma. Deyir, birdən gördüm ki, mana baxıllar, gülüşüllər. Deyir, dedim nətəər yanı, nolufdu ku, mana baxıf gülüşüllər? Deyir, birdən gördüm ki, bı qujağımdakı uşağa da baxıllar. Belə əyildim, baxdım, bir saşdı-sakqallı kişidi, ama xırdaja e, bax bı boyda. Deyir, belə itələdim bını. Deyir, nətəər itələdimsə, deyir dedi ki, niyə məni öldürürsən? Dedim, Allah səni vırsın, bəs niyə demirsən? Deyir, dedi qoydun ki, deyəm? Mən çıxan kimi qucağına aldın məni.
Dostları ilə paylaş: |
