Ustad Misbah Y?zdi
İSTIXARƏNIN TƏRBIYƏVI ƏHƏMIYYƏTI
Yüklə 0,84 Mb. Pdf görüntüsü
|
| 3.İSTIXARƏNIN TƏRBIYƏVI ƏHƏMIYYƏTI
İnsanın qeyri-adi bir yolla həqiqətləri kəşf etməsi ilahi qayda deyil. Ruzi qazanmaq üçün minlərlə vasitə olduğu kimi, başqa ehtiyaclara çatmaq üçün də vasitələr mövcuddur. Allah hər bir bəndəsinin ruzisini onun evində də yetirə bilərdi və bu iş Onun üçün çətin deyil. Amma istənilən bir ehtiyacın ödənməsi üçün 83 yollar qoyulmuşdur ki, insan çalışsın, səy göstərsin, dağların və dənizlərin təkindən ne’mətlər çıxarsın. Bu məsələnin bir çox faydaları vardır. O cümlədən, insanın təlaşı ictimai bağlılıqlar yaradır, onun üçün vəzifələr ortaya çıxır. Eləcə də, insan öz səyləri ilə imtahan verir və kamala doğru hərəkət edir. Bu baxımdan istixarə də bir təlaş, hərəkətdir. Əql və təcrübəsi yetərsiz olan insan tərəddüd burulğanından çıxmaq üçün istixarəyə əl atır. Əlbəttə ki, əvvəlcə mövcud qüvvələr işə salınmalıdır. Əql və təcrübədən, məsləhətdən faydalanmaq lazımdır. Bütün bunlardan nəticə çıxmadıqda istixarə yolu açıqdır. Bir sözlə, yol ayrıcında donub qalmaq olmaz. Mö’minin ən üstün cəhətlərindən biri onun çətinliklərə təslim olmamasıdır. Yə’ni mö’min şəxs dənizin ortasında tənha qalsa belə mə’yus olmamalıdır. “Pərvərdigara, göndərdiyin hər bir yaxşılığa möhtacam” – deyilməlidir. Bəli, mö’min üçün bağlı qapı yoxdur. O, ən çətin vaxtda Allahı çağırır: “Pərvərdigara, özün mənə bir yol göstər. Ya Qur’an, ya təsbeh vasitəsi ilə öz məsləhətini bildir.” Demək, mö’min şəxs digər vasitələrdən yararlana bilmədikdən sonra istixarəyə müraciət edir. Hər işə görə istixarəyə əl atmaq ilahi hikmətə, Peyğəmbər (s) və Əhli-beyt (ə) yoluna ziddir. Peyğəmbər (s) və mə’sum imamlar (ə) öz ardıcıllarını ağıl və məsləhət yolunu tərk edib, istixarə yolunu tutmağa çağırmamışlar. Əslində belə bir münasibət, istixarəni adətə çevirmək Allahın ne’mətlərinə qarşı küfrdür. Əql və məsləhət kimi ne’mətlərin inkarı heç zaman tövsiyyə olunmamışdır. İnsanlar üçün əql və məsləhət kimi qapılar açıq olduğu halda başqa vasitələrə əl atılmamalıdır. Məsələn, şər’i hökmü istixarə yolu ilə yox, ictihad və təqlid yolu ilə öyrənmək lazımdır. İstixarə son anda mə’yusluqdan xilas qapısıdır. Son anda Allaha üz tutub dua etmək, yol istəmək təbiidir. Bəli, ağıl işlədiyi məsələdə istixarə yoxdur. İstixarə mə’yusluqdan qurtuluş yoludur, elmi bir məsələnin həlli yolu yox! |