Zaman Maşını (İki hissəli komediya) Keçmişlə gələcəyin elmi-bədii sintezi

Zaman: (ağır addımlarla, fikirli və pərt halda gəlir) Burdayam.

Murad: Bu nə iş idi? Bunun stresi mənə bir ömür bəsdir.

Esmeralda: Eh! Bu qədər böyütməyin, uşaqlar. Bu ki, təzə məsələ deyil. Bu söhbət ta əməliyyat vaxtından var.

Zaman: Necə yəni?

Esmeralda: Əməliyyat olan gün atam dedi ki, Zaman yaxşı oğlandır. Qardaşının həyatını xilas edib. Ona ərə getməlisən.

Zaman: Sən etiraz etmədin?

Esmeralda: Mən də istəmirəm. Ürəyim gedirdi axı səninçün!? Amma nə etməli idim? Qarşı çıxmağa üzüm gəlmədi.

Zaman: Hər gün burda Muradla oynaşmağa üzün gəlir, məni axmaq yerinə qoymağa üzün gəlir, atana qarşı çıxmağa üzün gəlmir? Hə? (hirslənir) İndi nə deyirsən? Mən nə edim? Səni... Tövbə... Aaa... Dilim də gəlmir deyəm. Murad, bu qızı başa sal. Tüpürərəm hər şeyə, Vahidi də öldürərəm, səni də, bu qızı da.

Murad: Mən neyləyim e? Vahiddir də. Sayıqlayır.