Mehnat munosabatlari quyidagi omillarga bog’liqdir: -
shaxsning amaliy sifatlari; - shaxsning ahvoli (uning
maqsadlari, psixofiziologik qobiliyati, ma’naviy xislatlari,
ziyoliligi); - xodimlar malakasi; - xodimning korxonadagi
vaziyatdan hamda korxonani rivojlantirish istiqbolidan
xabardorligi; - mehnatga haq to’lash miqdori, mukofot va
imtiyozlar, ish haqi oshish istiqbollari; - mehnat tarkibi va
taqsimoti; - mehnatning tashkil etilishi va mehnat
sharoitlarining yaxshilanishi; - xodimlarning ishlab
chiqarishdagi shaxsiy maqsadlari, ijtimoiy muhit;
1.4. Boshqaruv rivojlanishining bosqichlari
Boshqaruv tarixiga nazar tashlansa, inson faoliyatining bu
sohasiga oid g’oyatda muhim muayyan tamoyillari bundan
yuzlab, hatto minglab yillar ilgari mavjud bo’lganligini kuzatish
mumkin. Jumladan, Qadimiy Misrda ehromlarning bunyod
etilishi bugungi kunda “personalni boshqarish” nomini olgan
ushbu faoliyat turini rejalashtirilishiga misol bo’la oladi. Shuni
ta’kidlash joizki, ehromlar har biri qariyb 2,5 tonna og’irlikka ega
og’ir toshlardan qad rostlagan. Bu toshlar ehromlar barpo
etilayotgan joydan ancha olisda tayyorlangan. Shuning uchun
ularni tayyorlash, olib kelish va o’rnatish puxta rejalashtirishni
talab etgan. Ayniqsa, ehromlarni barpo qilayotgan, asosan
qullardan iborat 100 ming kishilik mehnat armiyasini yigirma,
o’ttiz yil davomida boshqarib turish oson bo’lmagan. Mehnatni
tashkil etishning yuqori samarali usullari qadimgi Rim va
SHarqda ham mavjud edi. O’zbekiston Respublikasi mustaqil
taraqqiyot yo’liga o’tib, nafaq iqtisodiy, balki madaniy va
ma’naviy yuksalish jarayoniga dadil kirib bormokda. Ayniqsa,
buyuk Amir Temurning davlatni boshqarish, bunyodkorlik,
harbiy va boshqa sohalardagi tashkilotchilik usullari juda katta
ahamiyatga egadir. Amir Temurning daho darajasidagi sarkarda
bo’lganini butun dunyo tan oladi, Sohibqiron Amir Temur asos
solgan markazlashgan buyuk saltanatni idora etish tartibi o’z
davrida boshqaruv namunasi deb hisoblanadi. Buyuk Amir
Temur hokimi mutlaq bo’lgan, ijroiya hokimiyatni devonbegi -
bosh vazir boshliq 7 vazirlikdan iborat arkoni davlat - Vazirlik
Mahkamasi boshqargan. Vazirlardan biri - mamlakat va raiyat
vaziri viloyat va tumanlardan to’planadigan hosil, soliq-o’lponlar
va obodonchilik masalalari bilan shug’ullan-gan. Ikkinchisi -
vaziri sipoh, deb atalib harbiy ishlar 18 vaziri hisoblangan.
Saltanatda tijorat (savdo), moliya ishlari vazirlari bo’lgan. Qolgan
uchta vazir esa chegara viloyatlari va tobe mamlakatlar
boshqaruvini nazorat qilgan. Bu uch vazir saltanatning “xolisa”,
deb yuritilgan bosh nazorat hay’atini ham tashkil etgan. 7 vazir
devonbegiga bo’ysungan va u bilan bamaslahat davlatning
moliyaviy ishlarini amalga oshirganlar. Mamlakat ma’muriy
jihatdan ulus, viloyat va tumanlarga bo’li-nib. ular hokim, noib
va tuman boshliqlari tomonidan boshqa-riltan. Bu boshqaruv
rahbarlarining aksariyati harbiylar-amirlar bo’lgan. Har bir
shahar va viloyatlarning moliya devoni, qozisi, muftisi,
mutavallisi va muxtasibi bo’lgan. Buyuk Sohibqiron ishning
ko’zini biladigan tadbirkor, qobiliyatli insonlarni yuksak
qadrlagan. “Tajribamda ko’rilgankim, azmi qat’iy, tadbirkor,
xushyor, jang ko’rgan, mard, shijoatli bir kishi, mingta tadbirsiz,
loqayd kishidan yaxshiroqdir. Chunki tajribali bir kishi minglab
kishiga ish buyuradi” 1 . Amir Temurning boshqaruvni
mukammal tashkil etishi, intizomga qat’iy rioya etilishi ulkan
saltanatni muvaffaqiyatli idora etish, beqiyos bunyodkorlik
ishlarini amalga oshirish imkonini berdi. Boshqaruv nazariyasi va
amaliyoti rivojlanishiga. XVII - XVIII asrlardagi sanoat inqilobi
juda katta ta’sir ko’rsatdi. Bug’ dvigatelining ixtiro qilinishi bilan
korxonalar uchun manufak-tura xo’jaligi chegaralari juda torlik
qilib qoldi. Fabrikalarni rivojlashtirish uchun sarmoyaga bo’lgan
ehtiyoj keskin o’sdi. Bu esa aksiya kapitaliga keng yo’l ochib
berdi. Ana shunday sharoitlarda boshqaruv faoliyatining
mushkullashib ketganligi bu sohada yollanma boshqaruvchilar
va mutaxassislarning paydo bo’lishiga olib keldi. Aksiyador mulk
egalari o’z manfaatlarini amalga oshirish vako-latini, buning
uchun zarur bo’lgan barcha huquqiy me’yorlarni ishlab chiqqan
holda boshqaruvchi menejerlar ixtiyoriga berdilar. Bu jamiyat
taraqqiyotida g’oyatda muhim bosqich bo’ldi. 1776 yilda
shotlandiyalik olim, professor Adam Smit tomonidan nashr
etilgan “Xalqlarning boyligi tabiati va sabablarini tadqiq qilish”
asari erkin bozorga ega bo’lgan iqtisodiy jamiyat taraqqiyotining
nazariy asosi, qisman ijtimoiy modeli bo’ldi. Bu mumtoz
asardagi shaxsiy rag’bat va mehnatning chuqur taqsimoti g’oyasi
menejment nazariyasini sifat jihatidan yangi bosqichga ko’tardi.
Amerikalik muhandis-mexanik Frederik Teylor ilmiy
menejmentning asoschisi hisoblanadi. Uning “Sex menejmenti”
(1903) va “Ilmiy menejment tamoyillari va usullari” (1911)
asarlarida menejment va personalni boshqarish sohasidagi
asosiy tamoyillar aniq ravshan bayon etilgan. Ushbu yangiliklar
ilmiy menejment tizimi tarkibiy elementlarini tashkil etdi. Ular
asosini to’rt tamoyil tashkil etardi: 1. Ma’muriyat “eski an’anaviy
va qo’pol amaliy uslublar o’rniga” korxonada qo’llanilayotgan
mehnatning barcha turlari ilmiy poydevorlarini ishlab
chiqarishni o’z zimmasiga oladi. 2.Ma’muriyat ilmiy asosda
ishchilarni sinchiklab tanlab oladi, so’ng har bir ishchini mashq
qildiradi, o’qitadi va rivojlantiradi. Holbuki, avvallari ishchi o’ziga
1. Mehnat taqsimoti. Mehnat taqsimotining maqsadi bir xil
kuch-g’ayrat sarflagan holda ishlab chiqarish miqdori va sifatini
oshirishdir. 2. Rahbariyat - majburiyatdir. Rahbariyat farmoyish
beruvchi hamda bu farmoyishga bo’ysundiruvchi kuchdir.
Rahbariyatni mas’uliyatsiz tasavvur etib bo’lmaydi, ya’ni
rahbarlik amal qiladigan hamma joyda mas’uliyat ham paydo
bo’ladi. 3. Intizom.
Intizom - mohiyat jihatidan bo’ysunish, o’zini idora etish
qobiliyati, korxona va uning xizmatchilari o’rtasidagy bitimga
muvofiq ko’rsatiladigan tashqi hurmat belgilaridir. U yoki bu
ijtimoiy tuzilmadagi intizomning ahvoli ko’p jihatdan uning
rahbarlari fazilatlariga bog’likdir. 4. Farmoyish berish birligi. U
yoki bu ish yuzasidan xizmatchiga faqat bitta boshliq buyruq
berishi mumkin. Ushbu qoidani mutlaq haqiqat, deb tan olib
bo’lmasligi sababli, uni tamoyillar qatoriga qo’yish kerak. 5.
Rahbarlik birligi. Ushbu tamoyilni bitta rahbar va yakka-yu
yagona maqsadni ko’zlovchi operatsiyalar uchun bitta dastur,
deb ifodalash mumkin. 6. Xususiy manfaatlarni umumiy
manfaatlarga bo’ysundirish. Bu tamoyil korxonada ishchilar yoki
xizmatchilar guruhi manfaatlari korxona manfaatlaridan yuqori
qo’yilishi mumkin emas, degan ma’noni anglatadi. Bu
boshqaruvning eng mushkul muammolaridan biri hisoblanadi. 7.
Personalni mukofotlash. Personalni mukofotlash bajarilgan ish
uchun to’lov hisoblanadi. Mukofot adolatli bo’lishi va imkon
darajasida personal va korxonani, ishga yollovchi va xizmatchini
qanoatlantirishi lozim. 8. Markazlashtirish. Markazlashtirish
boshqaruv tizimi hisoblanmaydi, u o’z-o’zicha yaxshi yoki yomon
bo’lishi mumkin emas. U rahbar qarashlari hamda shart-
sharoitga qarab qabul qilinishi yoki rad etilishi mumkin. Biroq,
markazlashtirish katta yoki kichik darajada hamisha mavjuddir.
Gap korxona uchun eng maqbul bo’lgan markazlashtirish
darajasini topishda qolgan. 9. Mansab darajalari. Mansab
darajalari quyi lavozimdan eng yuqori lavozimgacha bo’lgan
rahbarlik mansablari pillapoyasidir. 10.Tartib. Moddiy tartib
qoidasi hamma uchun ma’lum: har bir buyum uchun muayyan
o’rin va har bir buyum o’z o’rnida. Ijtimoiy tartib qoidasi ham
shunday: har bir shaxs uchun muayyan o’rin va har bir shaxs o’z
o’rnida. 11.Adolat. Personalni o’z xizmat vazifalarini sidqidildan
va sadoqat bilan ijro etishiga rag’batlantirish uchun unga yaxshi
munosabatda bo’lish kerak. Adolat - yaxshi muposabat bilan
huquq tartiboti yig’indisidir. 12.Personal tarkibining doimiyligi.
Personalning qo’nimsizligi bir vaqtning o’zida ishlar ahvoli
qoniqarsiz ekanligining sababi va oqibatidir. Shunga
qaramasdan, tarkibda o’zgarishlar bo’lishi muqarrar: personal
yoshi, kasalligi, iste’foga chiqishi, vafoti ijtimoiy tuzilma tarkibini
o’zgarti-radi. Ayrim xizmatchilar o’z vazifalarini ijro etish
qobiliyatini yo’qotadilar, boshqalar esa zimmalariga yuksakroq
mas’uliyat olishga qodir bo’lmaydilar. Shunday qilib, boshqa
tamoyillar kabi ishchi kuchi tarkibining doimiy bo’lishi tamoyili
ham o’z chegaralariga ega.
Dostları ilə paylaş: |