Parti değerlendirmeleri-2

Fabrika çalışması ve siyasal ajitasyon

Fabrika çalışması, içerden konumlanmanın bilinen güçlüklerinden dolayı geçmişte sınıf çalışmasında en zorlandığımız alandı. Bu zorlanmayı bugün geride bırakmış olmak, bir süredir partinin sınıf çalışmasında sağladığı en önemli ilerlemelerden biridir. Stratejik önem taşıyan büyük ölçekli fabrikalarda içerden konumlanmak hala da önemli bir sorun oluşturmakla birlikte, parti fabrika çalışmasında halihazırda önemli adımlar atmış durumdadır ve giderek bu alanda önemli bir deneyim kazanmaktadır. Bu deneyimi güçlendirmeye, fabrika içi çalışmada giderek daha yetkin ve profesyonel hale gelmeye ihtiyacımız var. Deneyimlerimizin ilk sonuçlarını döne döne partinin geneline maletmeye özen göstermek de bu yetkinleşme ve profesyonelleşme amacının temel gereklerinden biridir. (Ekim sayfalarında buna gereğince yer vermeye bundan böyle biz de özen göstereceğiz).

Fabrika çalışmasında elde edilen bu ilk başarıların ardın(70)dan, şimdi yeniden, sınıf kitlelerine dışardan yönelen etkili ve sürekli bir ajitasyon sorununa gerekli dikkati göstermek durumundayız. Çapı ve etkisi tartışılır olsa da, bu aslında partinin hiçbir zaman aksatmadığı bir çalışma olageldi. Fakat gelinen yerde onu daha etkili, yöntemli ve en önemlisi de hedefli hale getirmek zorundayız.

Bu faaliyette temel kaygı, yaygınlık değil fakat yoğunlaşma olmalıdır. Yoğunlaşma ise doğası gereği saptanmış hedefler üzerinden gerçekleşir. Özellikle siyasal kampanyalar döneminde elbette ki en geniş işçi kitlelerine sesimizi duyurmak kaygısı içinde olacağız. Fakat olağan siyasal çalışma sözkonusu olduğunda, dikkatimizi ve enerjimizi hiçbir biçimde dağıtamayız, sınırlı olanaklarımızı rastgele kullanamayız. Tersine tüm bunları, planlı bir çabayla saptanmış hedefler üzerinde yoğunlaştırmalıyız. Belli bir zaman dilimi içinde, yüz fabrikaya bir kere yöneleceğimize, on fabrikaya beş kere yönelmeye bakmalıyız. Bu tercihle uyumlu bir hedef olarak, genel etkiden öteye somut sonuçlar elde etme kaygısıyla hareket etmeliyiz.

Halihazırdaki deneyimlerimiz, fabrika içinden yürütülen çalışmanın çeşitli güçlükler nedeniyle siyasal içerik yönünden zayıf kalabildiğini, çalışmadan gerçekten sonuç alınmak isteniyorsa, belli durumlarda bu zayıflığa katlanmak da gerektiğini göstermektedir. Fakat tam da bu durumda, hedefleri aralıksız döven “dışardan” bir siyasal ajitasyon çalışması apayrı bir anlam ve önem kazanmaktadır. Bunu başaramazsak eğer, fabrika içi çalışma kendi başına zor, zahmetli, güdük ve pek de sonuç vermeyen bir çaba olarak kalır.

Hedeflenen birimlerdeki işçi kitlelerine toplumun gündemindeki tüm temel siyasal ve sosyal sorunlar üzerinden seslenmek, bunu işçi sınıfının ve bu fabrikaların özgül sorunlarıyla birleştirmek, bu alandaki ajitasyonumuzun temel içeriğini oluşturmalıdır. Bu konuda partide yeterli açıklık bulunduğu için burada üzerinde daha etraflıca durmak gereği yoktur.(71)