Şİİr niteliĞİndeki Kİtaplara giRİŞ

VI. SONUÇ: EYÜP KİTABI’NDAN ALINACAK DERSLER

Aslında insan acısının gizemi tam olarak açıklanmamıştır. Wesley Baker şunları söyler:

Eyüp Kitabı’nın sonuna geldiğimizde yazılı bir yanıt bulamayız. Mantıklı zihni doyuracak hiçbir açıklama yoktur!⁴⁹
Yine de şu iki gerçekten emin olabiliriz:

Birincisi, Eyüp’ün acısı kişisel günahının doğrudan bir sonucu değildi. Tanrı onun mükemmel ve doğru biri olduğuna tanıklık etmişti (1:8). Tanrı, aynı za­manda Eyüp’ün üç arkadaşının vardığı sonucun –Tanrı’nın Eyüp’ü günahları nedeniyle cezalandırdığı– doğru olmadığını söylemişti (42:8).

İkincisi, Eyüp günah işlediği için acı çekiyor olmasa da, denenmesinin so­nunda yüreğindeki gurur, kendini aklama ve düşmanlık açığa çıkartıldı. Kendi hiçliğinin ve Tanrı’nın büyüklüğünün (42:1-8) farkına varıncaya ve arkadaşları için dua edinceye kadar (42:10) kurtarılmadı.

Eyüp Kitabı’ndan acı hakkında öğrendiğimiz derslerin bazıları şunlardır:

1. Doğrular acıdan özgür değillerdir.

2. Acı her zaman günahın sonucu değildir.

3. Tanrı doğruların çevresini onları koruyan bir çitle çevirmiştir.

4. Hastalık ya da acıyı gönderen Tanrı değildir. Bunlar Şeytan’dan gelir (Luk.13:16; 2Ko.12:7).

5. Şeytan, bazen kötüler (Sabalılar, Kildaniler), doğaüstü felaketler (gökten gelen ateş), hava koşulları (sert bir rüzgar), hastalık (Eyüp’teki çıbanlar), ve ölüm üzerinde denetim sahibidir.

6. Şeytan, bir imanlıya bu kötülükleri ancak Tanrı’nın izniyle musallat edebi­lir.

7. İzin verdiği şeyi genellikle Tanrı’nın yaptığı söylenir. “Tanrı’dan gelen iyi­liği kabul edelim de kötülüğü kabul etmeyelim mi?”

8. Başımıza gelenleri Tanrı’dan bilmeliyiz. O izin verdiği için, Şeytan’dan de­ğil, Kendisi’ndendir. “RAB verdi, RAB aldı.”

9. Tanrı her zaman çektiğimiz acının nedenini açıklamaz.

10. Acı, dayanma gücünü geliştirir.

11. Acı çeken kutsalları ziyaret ettiğimizde onları yargılamamalıyız.

12. Ziyaretlerimiz kısa olmalıdır.

13. İnsan mantığı yarar sağlamaz. Mükemmel Avutucu yalnızca Tanrı’dır.

14. Eyüp Kitabı’nın sonunda Rab’bin çok şefkatli ve merhametli olduğunu gö­rürüz (Yak.5:11). Aynı zamanda bazen bu yaşamda yaptığımız yanlış­ları en azından düzeltebileceğimizi de öğreniriz.

15. Acı içindeki Eyüp’ün sabrı, Tanrı’yı haklı çıkarmıştır.

16. Eyüp’ün sabrı, Şeytan’ın sahte bir suçlayıcı ve yalancı olduğunu kanıtla­mıştır.

17. “Bir insan kendisini çevreleyenlerden daha büyüktür. Mallarının ya da aile­sinin başına ne gelirse gelsin, Tanrı’yı övmeli ve önceden yaptığı gibi O’na güvenmelidir.”

18. İstisnalara izin vermeyen, üstü kapalı ifadeler sarf ederken dikkatli olmalı­yız.

19. Şeytan her yerde bulunamaz. Bütün güce sahip değildir ve her şeyi bile-mez.

20. Tanrı, haksız yere acı çekilmesine izin vermesine rağmen, hâlâ adil ve iyi­dir.

Kutsal Kitap’ın diğer bölümlerinden, Tanrı’nın kutsallarının acı çekmesine neden izin verdiği konusunda daha fazla örnek verebiliriz:
1. Acı bazen yaşamda yargılanmamış bir günahın sonucudur (1Ko.11:32).

2. Tanrı acı aracılığıyla kişide sabır, dayanma gücü ve alçakgönüllülük gibi ruhsal meyveler geliştirir (Rom.5:3, 4; Yu.15:2).

3. Acı, cürufu ya da saf olmayanı imanlının yaşamından ayırır. Öyle ki, Rab kendi benzeyişinin imanlıdan daha yetkin yansıdığını görebilsin (Yşa. 1:25).

4. Tanrı, çocuklarının diğer insanları kendisinden aldıkları teselliyle teselli et­melerini mümkün kılar (2Ko.1:4).

5. Acı, kutsalı, Kurtarıcı’nın acılarını paylaşma konusunda güçlü kılar. Böy­lece kutsallar O’na daha çok şükran sunar (Flp.3:10).

6. Sıkıntı, gökyüzü ve yeryüzündeki varlıklar için bir derstir (2Se.1:4-6). Bu, varlıklara Tanrı’nın bağışladığı iyilikler nedeniyle değil, yalnızca Kendisi olduğu için sevilebileceğini gösterir.

7. Tanrı sevdiklerini azarladığına göre acı, oğulluğun bir garantisidir (İbr. 12:7-11).

8. Kutsalların kendi güçlerine değil, yalnızca Tanrı’ya güvenmelerini sağlar (2Ko.1:9).

9. Acı, Tanrı halkını Tanrı’ya yakın tutar (Mez.119:67).

10. Gelecek olan yüceliğin vaadidir (Rom.8:17,18).

11. Tanrı gücümüzün üstünde denenmemize asla izin vermez (1Ko.10:13)
“Eyüp’ün nasıl dayandığını duydunuz. Rab’bin en sonunda onun için neler yaptığını bilirsiniz. Rab çok şefkatli ve merhametlidir” (Yak.5:11b).

DİPNOTLAR
¹ (Giriş) Samuel Ridout, Job: An Exposition, s.5.

² (Giriş) Yaratılış, 1-11. bölümler, genellikle yaklaşık İ.Ö. 2000 tarihine denk gelir. Soyların aslı aranıp bulunmak istenirse, bu daha önceki tarihlere de uzanır.

³ (1:1-13) “Diğerleri, Doğu Edom ve Kuzey Arabistan bölgelerinin aynı olduğu görü­şünü destekler” (The Revell Bible Dictionary, Lawrence D. Richards’ın gözden ge­çirdiği baskı, s.1138).

⁴ (1:4,5) Charles Haddon Spurgeon, Morning and Evening, s.721.

⁵ (1:6-12) “Tanrı oğulları”, Sami dillerinde melekler için kullanılan, herkes tarafından kabul edilmiş bir ifadeydi.

⁶ (2:1-10) Harold St. John, Job, The Lights and Shadows of Eternity, s.9.

⁷ (3:31. bölümler: Giriş), Ridout, Job, s.33.

⁸ (3-31. bölümler: Giriş), The New Scofield Study Bible, New King James Version, s.595.

⁹ (3-31. bölümler: Giriş), A.g.e., s.598.

¹⁰ (4, 5. bölümler: Giriş) Ridout, Job, s.43,44.

¹¹ (8. bölüm: Giriş), A.g.e., s.64.

¹² (9:32-35) Matthew Henry, “Job”, Matthew Henry’s Commentary on the Whole Bible, III:59.

¹³ (10:8-12) St. John, Job, s.17.

¹⁴ (11:1-12) Ridout, Job. s.31.

¹⁵ (13:20-28) Francis I. Andersen, Job: An Introduction and Commentary, s.163.

¹⁶ (14:13-17) St. John, Job, s.17,18.

¹⁷ (15:14-16) Ridout, Job, s.84.

¹⁸ (19:25-27) Spurgeon, Morning and Evening, Devotion for April 21, Morning.

¹⁹ (19:25-27) A.g.e., s.21.

²⁰ (20:20-29) G. Campbell Morgan, Searchligts from the Word, s.145.

²¹ ( 22:21-30) Albert Barnes, “Job”, Notes on the Old Testament, II:3.

²² (23:1-9) Spurgeon, Morning and Evening, Devotion for November 19, Evening.

²³ (24:1-12) Ridout, Job, s.124.

²⁴ (24:18-25) Andersen, Job, s.213.

²⁵ (24:18-25) A.g.e.

²⁶ (25. bölüm: Giriş) Rudout, Job, s.127.

²⁷ (26:5-13) A.g.e., s.133,134.

²⁸ (28:1-11) Andersen, Job, s.225.

²⁹ (28:1-11) A.g.e.

³⁰ (31:38-40) Ridout, Job, s.169.

³¹ (36:22-33) Alıntı, Otto Zöckler tarafından yapılmıştır, “The Book of Job”, Lange’s Commentary on the Holy Scriptures, IV:596.

³² (37:24) Andersen, Job, s.268.

³³ (38:1-3) Ridout, Job, s.210,211.

³⁴ (38:1-3) William Kelly tarafından Eleven Lectures on the Book of Job kitabından akta­rılmıştır, s.278.

³⁵ (38:31-33) Spurgeon, Morning and Evening, Devotion for March 21, Evening.

³⁶ (38:34-38) 36. ayet, 34-38 ayetlerindeki hava koşullarının olağanüstülüğü tartışma­sını yarıda kesiyor gibi göründüğünden, pek çok farklı çeviri önerilmiştir.

³⁷ (40:15-24) Meredith G. Kline, “Job”, Wycliffe Bible Commentary, s.488.

³⁸ (40:15-24) Örneğin, Barnes, metnin bir su aygırıyla uyuşması için aşağıdaki tanımı kullanmıştır: “Hayvanın iri kafası, ağız ve burnunun genişliği, çenenin kafaya eşsiz yerleştirilişi, çirkinliği içinde garip görünür. Çenesini açtığında, korkunç geniş ağzı ve dili, pembelik ve dolgunluğuyla, uzun azı dişleriyle özellikle çarpıcıdır” (“Job”, II:247,248). Sorun, Barnes’in su aygırının tanımı iyi olsa da, uzun azı dişlerinin ve dolgun pembe ağzının Eyüp Kitabı’nda yer almayışıdır! Aynı zamanda, Kutsal Ya­zılar’da Behemot’un ne çene, ne baş ne de geniş ağız ve burnunun tanımına (40. bölüm) rastlanmaz.

³⁹ (40:15-24) Bk. Ken Ham, “What happened to the Dinosaurs?” ANSWERS to some of the Most Asked Questions on Creation / Evolution (Sunnybank, Australia: Creation Science Foundation Ltd., 1986). Aynı zamanda bk. Henry Morris, The Remarkable Record of Job (Grand Rapids: Baker Book House, 1990).

⁴⁰ (41:1-9) Andersen, Job, s.289.

⁴¹ (41:10, 11) Kline, “Job”, s.488.

⁴² (41:12-34) Eyüp 41’de tanımlanan Livyatan, akla boynu uzun, başı küçük ve dört ayağı küreğe benzeyen bir sürüngeni getirir. Bu sürüngenin eski çağlarda yaşamış olan çok büyük bir deniz sürüngeni olduğuna ve neslinin tükendiğine inanılır. Bu ta­nımlama, İskoçya Loch Ness’de görüldüğü bildirilen gizemli yaratıklara da benze­mektedir.

⁴³ (42:1-6) Tanrı’nın Eyüp’e, teofani ile (Tanrı görkeminin göze gözükmesi) görünmüş olması olasılığı vardır.

⁴⁴ (42:1-6) Tanrı huzurunda, kendi sefil günahkârlıklarını hissetmiş olan diğer bazı Kut­sal Kitap karakterleri şunlardır: Musa (Çık.3:6); Yeşaya (Yşa.6:5); Petrus (Luk.5:8); Pavlus (Elç.9:4); ve Yuhanna (Va.1:17).

⁴⁵ (42:1-6) Moody, Notes from My Bible, s.62.

⁴⁶ (42:7-9) Eyüp’e hitap eden dördüncü kişi olan Elihu’nun azarlanmadığını görmek il­ginçtir. Bunun da ötesinde, kitapta kendisinden tekrar söz edilmez. Öğüdünde haklı olduğu anlaşılmaktadır. Belki de Elihu’yla arkadaşlarının kötü öğüdü ve Tanrı’nın Eyüp’e verdiği yüce yanıt arasında bir “geçiş” olarak kullanılmıştır. Bu, daha önce sözü edilen, Elihu’nun Mesih’in simgelediği teorisiyle de uyuşabilir.

⁴⁷ (42:13-17) Ridout, isimlerin tanrısal bir önemi olduğuna inanır... Bunlar, Eyüp’ün de­nemelerinin meyveleridirler. Güvercin adı, elem ve acıyı simgeleyen kuşun ince-liğini ve sevgisini simgeler. Kesia, Eyüp’ün ezilişiyle yayılan güzel kokudur. Çe-kilen sürmeyle, ‘Kül yerine güzellik’ kendisinin olmuştur. Acılarımız; sevgi, koku ve güzelliği ortaya çı­karır. Eyüp’ün kızları kadar güzel kızlar gerçekten yoktu (Job, s.263,264).

⁴⁸ (42:13-17) Eski dönemlerde yaşayan kadınlar, yaptıkları makyajlarla gözlerini ön plana çıkarır, dudak bölgesi arka planda kalırdı. Tüm bunlar, Süleyman’ın, “Güneşin altında yeni bir şey yok” sözlerine güzel bir örnektir.

⁴⁹ (Sonuç) Wesley C. Baker, More Than a Man Can Take: A Study of Job, s.128.

BİBLİYOGRAFYA

Andersen, Francis I. Job: An Introduction and Commentary. London: InterVarsity Press, 1976.

Baker, Wesley C. More Than a Man Can Take: A Study of Job. Philadelphia: The Westminster Press, 1966.

Delitzsch. F. “The Book of Job”. Biblical Commentary on the Old Testament. 9, 10. ciltler. Yeni basım. Grand Rapids: Eerdmans Puplishing Co., 1971.

Green, William Henry. The Argument of the Book of Job. Yeni basım. Minneapolis, MN: James ve Klock Christian Publishers, 1977.

Ham, Ken. “What Happened to the Dinosaurs?” Answers to Some of the Most Asked Questions on Creation / Evolution. Sunnybank, Australia: Creation Science Foundation Ltd, 1986.

Kelly, William. Eleven Lectures or the Book of Job. Yeni basım. Denver: Wilson Foundation, n.d.

Kline, Meredith G. “Job”. Wycliffe Bible Commentary. Chicago: Moody Press, 1962.

Minn, H. R. The Burden of this Unintelligible World or The Mystery Of Suffering. Auckland, New Zealand: Whitcombe and Tombs Ltd, 1942.

Morris, Henry. The Remarkable Record of Job. Grand Rapids: Baker Book House, 1990.

Ridout, Samuel. The Book of Job: An Exposition. 7. Basım. Neptune, NJ: Loizeaux Brothers, 1976.

St. John, Harold. Job, The Lights and Shadows of Eternity, (Broşür). New York: Bible Scholar, n.d.

Zöckler, Otto. “The Book of Job”. Lange’s Commentary On the Holy Scriptures. 4. cilt. Grand Rapids: Zondervan Publishing House, Yeni baskı. 1960.