44:18,19 Felaketler, sırtlarını Tanrı’ya dönmeyen ya da O’nun antlaşmasını bozmayan insanların başına gelmişti. O’nu sevmekten vazgeçmemişler, kendileri için belirlediği yoldan ayrılmamışlardı. Yine de Rab onları çakalların bulunduğu ıssız ülkeye dağıtmış ve ölümün gölgesiyle örtmüştü.
44:20-22 Eğer Tanrıları’nın adını unutmuş olsalardı ya da putlara tapsalardı, Tanrı bunu bilmeyecek miydi? O, içimizdeki düşünce ve güdüleri bilir. Sıkıntının nedeni bu değildi. İnsanlar RAB’le olan bağları nedeniyle acı içindeydiler. Diri diri ölüme, mezbahaya götürülen hayvanlara benziyorlardı. Bütün bunlara O’nun uğruna katlanıyorlardı.
Yüzyıllar sonra elçi Pavlus, kendisini aynı durumda buldu ve her çağdaki Tanrı halkının çektiği sıkıntıları tanımlamak için (Rom.8:36), Mezmur 44:22’den alıntı yaptı.
