73:10-12 Sıradan insanların çoğu, bu kişilerin saygın olduklarını düşünürler. Onları eğilerek selamlar, büyük saygı gösterirler. Kötüler ne yaparsa yapsın, insanlar onları hatalı bulmaz. Bu, onlara zulmedenlerin küstahlıklarını yalnızca onaylar. Tanrı’nın hiçbir şeyden haberi olmadığını düşünürler. Bu nedenle, ahlâksızlıklarını sürdürdükleri halde kendilerini güvende hissederler. Varlıklarına güvenir ve servetlerini sürekli artırırlar.
73:13,14 Temiz, dürüst ve saygın bir yaşam sürmemin bana ne yarar sağlayacağını düşünmeye başlamıştım. Saatlerce dua ettim. Tanrı’nın sözünü okudum. Rab’bin işine katkıda bulundum. Rab için hem halkın önünde hem de kişisel olarak tanıklıkta bulundum. Bütün bunların karşılığında her gün sıkıntı ve cezayla karşılaştım. İman yaşamının ne kadar değerli olduğunu merak ediyordum.
73:15 Elbette kuşkularımı diğer imanlılarla paylaşmadım. Ne yapılması gerektiğini iyi biliyordum. “Bana kesin olarak bildiklerini anlat; ben zaten kuşkular içinde boğuluyorum” diyen adamı sık sık düşündüm ve böylece bütün kuşkularımı kendime sakladım. Öyle ki kuşkularımla, güvenen canları gücendirmeyeyim ya da sarsılmalarına neden olmayayım.
73:16 Ama yine de her şey hâlâ bir bilmeceydi: Doğrular acı çekerken, kötüler refah içindeydi. Anlaması o kadar zordu ki... Bu sorunu çözmeye çalışmak aslında beni tüketmişti.
