Şİİr niteliĞİndeki Kİtaplara giRİŞ

90:11,12 Tanrı adamı, öfkelenen Tanrı’nın önünde huşu içinde durur. O’nun gazabının gücünü kim bilebilir? Kim O’na yeterince saygı gösterebilir? Emin olduğumuz tek şey şudur: Yaşadığımız her günü değerlendirmeliyiz. Her günü O’nun sözünü dinleyerek geçirmeliyiz.

90:13,14 Musa Tanrı’ya, halkına merhamet ederek geri dönmesi için yal­varır. Öfkesi sonsuza kadar mı sürecektir? Onlara acımayacak mıdır? Ömürleri­nin geri kalan günlerinde onlara merhamet ederse, sükunet ve mutluluk içinde yaşayabilirler.

90:15,16 Musa burada, çile çekilen yıllar kadar sevinç içinde geçireceği bir ömürlerinin olması için yalvarır. Tanrı’nın İsrail’i sevindirmesini istemektedir. Tanrı’nın yargısını zaten görmüşlerdi; şimdi Rab’den diğer yüzünü gösterme­sini, yani lütfetmesini ister.

90:17 Sonunda, aracı, Rab’den seçmiş olduğu halkına merhametle bakma­sını ve onların çabalarını verimli kılmasını ister: “Evet, ellerimizin emeğini boşa çıkarma.”

90. Mezmur, geleneksel anlamda Hıristiyan cenazelerinde okunan bir mez-mur olarak tercih edilmiştir. Bu seçim doğrudur, çünkü 90. Mezmur bize yaşa-mın kısalığını ve zamanı ya da fırsatları değerlendirme gerekliliğini hatırla­tır. Ancak mezmur, Yeni Antlaşma döneminin teselli ve güvencesini taşıma­mak-tadır. Mesih, “Müjde aracılığıyla yaşam ve ölümsüzlüğü” açığa çıkarmıştır. Ölmenin kazanç olduğunu biliriz; ölmek, bedenden uzakta olmak ve Rab’le bir­likte yuvada olmaktır. Böylece mezmurun koyu ve karanlık başlangıcı, imanlı­nın Mesih’e duyduğu umudun zaferi ve sevinciyle yer değiştirir. Çünkü artık ölüm dikenini yitirmiş ve mezarın zaferi elinden alınmıştır. İmanlı şu ezgiyi söyleyebilir:

Ölüm yenildi! Ey sadık olanlar, bunu sevinçle bildirin;

Övüngen mezar şimdi zaferin nerede?

İsa yaşıyor! Yüksek kapılar artık keyifsiz değil;

Güçlü Kurtarıcı İsa yaşıyor.

– Fanny J. Crosby