121. Mezmur: Korundu!
121:1,2 KJV’de bu mezmur şöyle başlar:
Yardımımın geleceği dağlara gözlerimi kaldırıyorum.
Yardımım yeri ve göğü yaratan RAB’den gelir.
Çevirmenler daha sonra bu ayetlerde putperest bir sapıklığın ortaya çıktığını düşündüler: Yardımın Rab’den çok dağlardan geldiği düşüncesi (Yer.3:23). Bu nedenle 1’inci ayetin ikinci cümlesini bir soru olarak değiştirdiler. Örneğin, NKJV’de bu ayetler şöyle geçer:
Gözlerimi dağlara kaldırıyorum,
Yardımım nereden gelecek?
Yardımım yeri ve göğü yaratan Rab’den gelir.
Ben burada KJV’yi tercih ederim. Bunun nedenini size açıklayayım: Yeru-şalim’deki tapınak, Tanrı’nın yeryüzündeki konutuydu. Kutsallar Kutsalı’ndaki görkem bulutu, Rab’bin, halkı arasındaki varlığını simgeliyordu. Yeruşalim Kenti bir dağ üzerine kurulmuştu ve dağlarla çevriliydi. Bu nedenle İsrail’in başka bölgelerindeki bir Yahudi, Tanrı’nın yardımına ihtiyacı olduğunda dağ-lara doğru bakardı. Bu, onun için Rab’bin kendisine bakmakla aynı şeydi. Ya-ratıcı’nın konutu Yeruşalim dağlarında olduğundan, bütün yardımın dağlardan geldiği ifadesinde şiirsel bir anlam bulunur.
İlk iki ayette konuşmacı, mezmur yazarıdır; göğü ve yeri yaratana duyduğu yürekten bağlılığı ifade eder.
121:3 3’üncü ayetten itibaren konuşmacı değişir. Kalan ayetlerde, Kutsal Ruh’un Rab’be güvenen kişilerin sonsuz güvencesi olduğunu okuruz. Burada, doğruluğu mutlak bir kalıcılığın güvencesi vardır. İmanlının ayaklarının kaymasına izin verilmeyecektir. Ayaklar temelden ya da ayakta durmaktan söz ettiğinden, bunun anlamı, Tanrı’nın kendisine güvenen çocuğunu kaymaktan ya da düşmekten koruyacağıdır.
Dostları ilə paylaş: |
