| 69:1-3 69. Mezmur’da, O’nun kutsal canı ölüm çukuruna inerken, yaşadığı en derin tecrübeleri işitme ayrıcalığına sahibiz. Sular boyuna kadar ulaşmıştı ve O’nu yutmak üzereydi. Ayaklarının altındaki çamurdan başka, dayanacağı hiçbir şey yoktu. Seller boyunu aşıyordu. Sular çok derindi – fidyeyle kurtarılmış olanların hiçbirinin bilemeyeceği kadar derin. Tanrı aslında, bütün suları bir yerde –Golgota’da– toplamıştı. Sevgili Oğlu, bizim günahlarımızın cezasını ödemek için engin yargı okyanusuna katlanmaktaydı.
Derin suların dibinden feryatları yankılanmaktaydı: “Kurtar beni, ey Tanrı.” Sanki sonsuzluk boyunca yalvarıyor gibiydi. Boğazı kurumuş ve çatlamıştı; feryat etmekten tükenmişti. Gözleri şişerek kapanmıştı. Tanrı’nın yardımını umutla beklemekteydi. Ama yardım gelmiyordu.
69:4 Öfkeli kalabalık, çarmıhın çevresinde dolanıp duruyordu; nefret dolu, zalim bir kalabalıktı. Ne acıklı bir manzara! Evrenin yaratıcısı ve egemeni, suçluların gerildiği çarmıha gerilmişti. Asıl suçlular ise O’nun çevresine toplanmışlardı. Kimdi bunlar? Aldıkları soluğu O’na borçlu olan kişilerdi, ama yine de nedensiz bir biçimde O’ndan nefret ediyorlardı. Tek istekleri O’nu mahvetmekti; O’na yalanlarla saldırıyorlardı.
Neden? Rabbim ne yaptı?
Bu öfke ve kin neden kaynaklanıyor?
O topalları koşturdu,
Körlerin gözlerini açtı.
Yaralara, haksızlıklara sessizce katlandı!
Yine de O’ndan hoşnut olmadılar,
O’na karşı çıktılar.
– Samuel Crossman
Kurtarıcı’nın dudaklarından şu sözcükler dökülür: “Çalmadığım malı nasıl geri verebilirim?” İnsanın günahı nedeniyle Tanrı’dan hizmet, tapınma, itaat ve görkem çalınmıştı. İnsandan yaşam, esenlik, sevinç ve Tanrı’yla paydaşlık çalınmıştı. Mesih gerçek anlamda çalmadığını geri vermek üzere gelmişti.
En kutsal giysisini bir kenara attı,
Tanrılığını, insan bedenini oluşturan toprak bir giyside gizledi.
Bu giyside görünen, harika sevgisiydi,
Asla çalmadığını geri verdi.
– Yazarı bilinmiyor
Bu yaptıklarıyla bize günah sunusunu hatırlatır (Lev.5). Bu günah sunusunun en belirgin özelliği, kurbanı sunan kişinin neden olduğu herhangi bir kaybı telafi etmek ve üzerine beşte birini ekleyip vermektir. Bizim günah sunumuz gibi, Rab İsa, insanın günahı nedeniyle çalınmış olanı yerine koymakla kalmayıp üzerine daha fazlasını ekledi. Çünkü Tanrı, İsa Mesih’in tamamladığı iş aracılığıyla, hiç günah işlenmemiş olmasından daha fazla yücelik kazandı. Tanrı günah nedeniyle yaratıkları kaybetmişti; ama lütuf aracılığıyla evlatlar kazandı. Mesih’teki konumumuz, hiç düşmemiş bir Adem’deki konumumuzdan çok daha ileridedir.
Ademoğulları O’nda övünürler,
O’nda, babalarının kaybettiği bereketlerden çok daha fazlasına sahiptirler.
Dostları ilə paylaş: |
