S o k r a t. Ona görə də, istəkli arxadaşım, bizə: “görəsən çoxluq bizə nə deyər?” kimi düşüncələrə qapılıb sarsılmaq yaraşmaz, çəkinəcəyimiz isə yalnız, düzlüklə əyriliyi dəyərləndirməyi bacaranların deyəcəklərindən olmalıdır,–sözün doğrusu budur. Onda indicə dediyin: çoxluğun baxışlarına güvənib düzgünlüyü, gözəlliyi, yaxşılığı dəyərləndirmək olar—sözün də, eləcə də bunların tərsi olan anlayışlarda çoxluğun baxışlarına uymağın da, sənin birinci yanlışındır. “Ay aman, bu çoxluq,- bunu deyə bilər,- bunu eləyə bilər,- bizi öldürə bilər!”— kimi düşüncələrə qapılmaq isə küyə getməkdir.
S o k r a t. İstəkli arxadaşım, səni bilmirəm, ancaq bu sayaq sözlərə mən bu gün də elə dünən yanaşdığım təki yanaşmaqdayam. Gəlsənə bu konuları bir də gözdən keçirək: görək, biz o çağlar dediklərimizin üstündə durmuşuq, yoxsa yox, yəni biz ömrümüzü olduğu kimi, necə gəldi yox, ancaq insana yaraşan kimi yaşamağı, yenədəmi düzgün saymaqdayıq?
K r i t o n. Sözsüz, biz bu yoldan çəkilməmişik.
S o k r a t. Elədirsə, onda öncələrdə anlaşdığımız təki: yaxşılığın, gözəlliyin, düzgünlüyün, hamısının elə bir anlayış demək olduğuna inanmağımız da öz yerindədir, eləmi?
