Ortak Bir İzolasyon Tabanına Sahip Olan Binaların Sismik Davranışı Sismik izolasyon teknolojisi tüm dünyada ve Türkiye'de depreme dayanıklı bir yapı tasarımı tekniği olarak giderek yaygınlaşan bir şekilde kullanılmaktadır. Tipik olarak bir binanın kendi bağımsız izolasyon sistemi olmakla birlikte, belirli uzunluğu aşan binalar genleşme derzleri ile birbirlerinden ayrılmak zorundadırlar. Bu durumda, ortak bir sismik izolasyon tabanı üzerinde dinamik olarak bağımsız hareket eden birden fazla bina ortaya çıkmaktadır. Benzer durum, mevcut bitişik nizam binaların ortak bir sismik izolasyon sistemi ile deprem güçlendirmesi yapılmak istenildiğinde de ortaya çıkabilmektedir. Genleşme derzleri, bu binaların ayrı ayrı sismik izolasyon tabanlarına sahip olmalarına müsaade edemeyecek kadar küçüktür. Bu sistemlerin analizindeki yaklaşımlardan biri, izolasyon katının üstündeki binaların dinamik etkileşimini göz ardı ederek bu yapıları bağımsız yapılar gibi analiz etmek olabilir. Öte yandan, bahsi geçen etkileşimin sismik davranış üzerindeki etkileri göz ardı edilemeyecek düzeyde de olabilir. Ayrıca, birden fazla üstyapıya sahip bu tür sismik izolasyonlu sistemlerin eşlenik ankastre yapılara göre sismik performansları incelenmesi gereken diğer bir husustur. Bu tez çalışmasında, ortak bir izolasyon tabanına sahip birden çok binanın bulunduğu yapısal sistemlerin modellenmesi anlatılmış ve sismik davranışları binaların dinamik etkileşimi de göz önüne alınarak parametrik bir çalışmayla incelenmiştir. Oluşturulan prototip yapısal sistemler 1989 Loma Prieta-LGPC, 1994 Northridge-Sylmar ve 1995 Kobe-KJMA deprem kayıtlarına maruz bırakılarak sismik davranışları incelenmiş ve sonuçlar karşılaştırmalı olarak sunulmuştur. Çalışmada üstyapı dış merkezliği, üstyapıların plan üzerindeki geometrik yerleşimleri, bina toplam kat sayısı ve izolasyon sistemi periyodu birer parametre olarak göz önüne alınmıştır.
