QƏLBİN GÖZÜNDƏ HİCAB Çox təəssüf ki, onlar üçün aləmlərin Pərvərdigarı bu qədər saysız-hesabsız ayət və nişanələrlə yenə də gizlidir. Elm və təsdiqin yeri qəlbidir, insan hiss ilə deyil, qəlbin gözü ilə görə bilər. Bəsirət gözü maddi göz deyil, maddi göz ancaq cismi görə bilər. Allah cismi yaradıb, amma O, maddi gözlə görünməkdən münəzzəhdir. İnsanın düşüncələridir ki, Ona inanıb sevir və pərəstiş edir. Elə bir məqama çatır ki, özünü Allaha fəda edir. Nəfs və xüdbinlik qəlb aynasının üzərinə çəkilmiş bir pərdədir ki, Allahı böyük görməyə mane olur. Nə vaxta qədər ki, insan özünü görür, onun Allahı görməsi qeyri mümkündür. Nəfsani istəklərin ardınca gedən adam Allahı axtarıb tapa bilməz. Nə qədər ki, öz xoşbəxtliyini istəyir, Tanrının razılığını istəməsi qeyri mümkündür. Nə vaxta qədər ki, dünya, məqam və malı çox sevir, bütün aydın və aşkar dəlilləri qəbul etməyəcəkdir. Şəhvət və nəfsin hisslərinə xidmət edən adam üçün, Allahın varlığını isbat edən ən aşkar əmrlər belə, həmişə gizli qalacaqdır. Özü ilə qəlbi arasında hicab olan şəxs Allahını neçə dərk edə bilər?! Əgər gözün qarşına bir parça çəkilsə, bu işıqlıqda olan günəşi necə görə bilər? Hərislik, məqampərəstlik və dünyaya meyilli olmaq da belədir. Özünü istəməklə Allahı sevmək bir yerdə cəm ola bilməz.
