İXLASIN NƏTİCƏSİ ALLAHA QOVUŞMAQDIR
Allah-Təala «Kəhf» surəsinin axırıncı ayəsində buyurur: «Kim Rəbbi ilə qarşılaşacağına, qiyamət günü dirilib haqq-hesab üçün Allahın hüzurunda dayanacağına ümid bəsləyirsə, yaxud qiyamətdən qorxursa, yaxşı iş görsün və Rəbbinə etdiyi ibadətdə heç kəsi şərik qoşmasın!»1
Bəziləri buyururlar ki, bu ayə ümid verən ayədir. Yəni, insan məyus olmadan Allahın yolunu tapa bilsə, «Liqaullaha» çatar, öz Rəbbinə qovuşar. Amma Pərvərdigarın yolunu tapmaq ixlasladır. Bəndə özünü xilas edə bilsə, mütləq «Liqaullaha» çatacaqdır. Çünki, özünü xalis edən kəs Allahı da xalis hesab edir. Artıq belə insanlar üçün «mənəmliyin» mənası yoxdur. «Mənəmlik» kənara gedən zaman, insan özünü daim haqqın hüzurunda görür. Belə şəxslər həmişə «Liqaullah»dadırlar. Əlbəttə Allahla olan bu görüş bizim təsəvvür etdiyimiz cisimani görüş deyildir.
Səduqun (r.ə.) «Tövhid» kitabında belə bir rəvayət vardır: Zələb Həzrət Əlidən (ə) soruşdu: «Ey Əli, Allahını görmüsənmi?»
İmam (ə) onun cavabında buyurdu: «Görmədiyim Allaha heç vaxt ibadət etmərəm. Həzrət bu sözlərin ardınca buyurdu: Allahı zahiri gözlə görmək qeyri mümkündür. Amma Onu qəlbdə olan imanın həqiqəti ilə görmək olar».1
Dostları ilə paylaş: |
