İXLAS OLAN ZAMAN QƏLB İLƏ GÖRÜŞMƏK
Gözün hiss qüvvəsi həmişə səhvə yol verə bilər. Bir şeyi görəndə onun yüz faiz düzgün olmasını təsdiq edə bilməz. Göz bəzən mövhumatı həqiqət kimi görür. Məsələn, yana atəşi surətlə hərəkət etdirsən, göz onu dairə şəklində müşahidə edəcəkdir. Amma bu həqiqi dairə deyildir. Müştərək hislərin sürəti nəticəsində göz atəşi dairə kimi görür.
Gözün xətaları çoxdur və onun hiss qüvvəsi Allahı görə bilməz. Göz bu vəziyyətdə yalnız cisimləri görür. Cismi yaradan Allah, belə xüsusiyyətlərdən münəzzəh və uzaqdır. Allahı gözlə görmək qeyri mümkündür. Onu yalnız qəlbin gözüylə görmək olar. Bəs görəsən qəlbin görməsi nə vaxt baş verir? İnsan öz məğrurluğunu unudaraq xalis olmayınca Allahı görə bilməz. Amma əgər xalis ola bilsə, ixlasın birinci mərtəbəsi olan «şühuda» çatar. Şühudun özünün də dərəcələri vardır. Xalis olan şəxs nəhayətdə elə bir yerə çatır ki, daim özünü «Liqaullah»da görür.
Deməli, Übudiyyətin (bəndəçiliyin) ixlası Rübubiyyətin (Allahlığın) ixlası ilə yanaşı olmalıdır.
Amma nə qədər ki, təkəbbür götürülməyib, Allahı qəlbin gözüylə görmək qeyri mümkündür.
Dostları ilə paylaş: |
