|
|
səhifə | 198/244 | tarix | 11.02.2020 | ölçüsü | 50,1 Mb. | | #102093 |
| – Əgər belə olarsa, artıq mənim axırımdır: mənim zavallı başım iki
fəlakətə dözə bilməyəcək. Qrafinya içəri daxil olaraq:
– Ata, xoş gördük, – dedi. – Delfina, sən də buradasan?
Bacısı ilə rastlaşdığından qrafinya de Restonun pərişan olduğu görünürdü. Baronessa bacısına:
– Xoş gördük, Nazi, – dedi. – Mənim burada olmağım sənə qəribəmi görünür? Mən hər gün atamla
görüşürəm.
– Nə zamandan bəri?
– Sən bura tez-tez gəlsəydin, onda yaxşı bilərdin.
Qrafinya ağlamsınaraq:
– Mənə öcəşmə, Delfina, – dedi. – Mən o qədər bədbəxtəm ki... Ah, yazıq ata, mən artıq məhv oldum!.. Bu dəfə tamam məhv oldum.
Qorio ata:
– Nazi, Nazi, sənə nə olmuşdur? – dedi. Dərdini bizə danışsana, əziz balam. Delfina, onun üzü sapsarı oldu, görmürsənmi! Ona kömək et, mehriban ol, qızım, əgər mümkün olsa, mən səni daha çox sevəcəyəm!
Madam de Nusingen bacısını stul əyləşdirərək, mərhəmətlə:
– Zavallı Nazi, – dedi. – Atamla mən səni hər vaxt sevəcək, hər şeyi bağışlayacağıq. Bilirsənmi, bacı! Doğmalıq hissi ən etibarlı hissdir.
Delfina bacısına naşatır verdi..... Qrafinya özünə gəldi. Qorio ata:
– Mən buna tab gətirməyəcəyəm! – dedi. Sobanın içində yanan torfu qarışdıra-qarışdıra: – Yaxın gəlin, mənim əziz qızlarım, – dedi. – Nədənsə üşüyürəm. Nazi, Nazi, sənə nə olmuşdur, qızım? Tez söylə, məni həlak etmə!
– Məsələ burasındadır ki, artıq ərim hər şeyi bildi, – deyə zavallı qadın danışmağa başladı. – Ata, Maksimin vekseli yadınızdadırmı? İndi bilin ki, bu veksel birinci deyildi. Mən bir çox belə veksellər ödəmişəm. Yanvarın başlanğıcından mənə elə gəldi ki, qraf de Trayın nə isə dərdi var. O, mənə bir söz söyləmirdi, lakin sevdiyin bir insanın qəlbini oxumaq o qədər də çətin deyil: bəzən cüzi bir işarə kifayətdir, bir də, adamın ürəyinə damır. O, mənə qarşı məhəbbətini də artırmış, çox mehriban olmuşdu, mən heç vaxt onu belə görməmişdim, getdikcə özümü daha xoşbəxt duyurdum. Zavallı Maksim! O, intihar etməyə qərar verdikdən sonra xəyalən mənimlə vidalaşırmış. Bunu mənə sonralar söyləmişdi. Mən onu çox sorğu-suala tutdum, saatlarla yalvardım, qarşısında diz çökdüm, nəhayət, yüz min frank
borcu olduğunu etiraf etdi. Ata! Yüz min! Mən lap dəli kimi oldum. Bu qədər pul sizdə ola bilməzdi, çünki mən bütün var-yoxunuzu ç
Dostları ilə paylaş: |
|
|