Ahmed hulûSİ’de kavramlar
Yüklə 2,49 Mb.
|
HAYÂL, HAYATIN DESTEĞİ, SUKÛTU HAYÂL İSE GERÇEĞİDİR… İNSAN HAYÂL İLE KOZASINI ÖRER, SUKÛTU HAYÂL İLE GERÇEĞİ GÖRME ŞANSINI ELDE EDER İnsanlar hayâl ettikleri sürece yaşarlar... Hayâl, yaşamın en büyük desteğidir. Umutları olmasa hiçbir insan yaşamaz. İnsanı yarına baktırtan umutlar, hayâllerdir... Kesin bir gerçek bu!. Hepimizde var… Ama bunun ötesinde bir gerçek daha vardır; Sukûtu hayâl, yaşamın gerçeğidir!. “Sükût-u hayâle uğramak” demek, yaşamın gerçeği ile karşı karşıya, yüz yüze gelmek demektir!. Çünkü, yaşamın pek çok gerçeği, bizim hayâl ettiğimiz gibi değildir. Biz, yaşamın düzen ve sistemini idrâk edemiyoruz henüz, fark edemiyoruz, kavrayamıyoruz. Çünkü daha kozamızdan başımızı dışarı çıkarıp şöyle bir gerçek âleme bakamamışız!. İşin püf noktası burasıdır!. Kozamızın içindeki hayâl gerçekler, yaşamın gerçekleri ile pek çok zaman bağdaşmaz!. Doğduğunuz büyüdüğünüz köyün, kasabanın ya da şehrin gerçekleri, o ülkenin sınırları dışında çoğu zaman bir değer ifade etmez!. Sizin doğup büyüdüğünüz Türkiye sınırları içinde kalan şehirlerdeki değer yargıları ile Tayland’daki, Malezya’daki, Afrika’daki Tanrıku kabilesindeki değer yargıları ve oranın gerçekleri birbirinden çok farklıdır. Ama, bunların hepsi de Allah kuludur!. Bütün bu Allah kullarında farklı farklı değer yargıları varsa; siz bu farklı farklı değer yargılarından yalnızca birini kabullenip, benimseyip, onun üzerine hayâller kurduysanız; başka gerçeklerle karşı karşıya geldiğiniz zaman da mutlaka ve mutlaka sükût-u hayâle uğrayacaksınız. İşte bu sükût-u hayâle uğramanızın sebebi, bilemediğiniz bir gerçekle karşı karşıya kalmış olmanızdandır!. Onun içindir ki, “hayâl, hayatın desteği; sükût-u hayâl ise, gerçeğidir” diyoruz.
“Ben hiç sükût-u hayâle uğramadım” diyen insan da, kendi hayâl dünyasından başını dışarı hiç çıkarmamış, yaşamı kozası içinde geçmiş demektir. İnsanlığın yolu, gerçekleri görebilmek, kabullenebilmek ve hazmedebilmekten geçer!. İnsan, hayâlleriyle kozasını örer; sükûtu hayâl ile gerçeği görme şansını elde eder; bunu değerlendirirse de kozası biraz daha delinmiş olur! Hayatın, hayâl desteği; sükûtu hayâl ise gerçeğidir!. Kendini aldatmak mı, gerçeği yaşamak mı daha iyidir sence?
GÖRDÜĞÜN HAYÂL DE GERÇEĞE UYGUN DEĞİLDİR Gerçeği itibariyle, biz bir insan olarak hiç bir zaman karşımızdaki kişiyi değil, o kişinin beynimizdeki hayâlini görürüz. Sen, karşımda oturuyorsun, senden çıkan ışık dalgaları geliyor, benim göz bebeğime vuruyor, göz bebeğimden sarı noktaya aksediyor. Sarı noktadan beynime bioelektrik bir mesaj geliyor, görme siniri ile... Beyin, gelen bu bioelektrik mesajı kendi hücreleri arasında değerlendirerek bir hayâl oluşturuyor. İşte senin, "görüyorum!." dediğin şey, o beyninin içinde oluşan hayâldir. Nasıl ki rüya görüyorsun... Rüya gördüğün anda gözün kapalı, dışarıdan gelen hiç bir şey yok... Ama, beynindeki bilgiler, senin hayâl mekanizman sonucunda bir hayâl görüntü şekline dönüşüyor. Aynı şekilde göz açıkken gördüğün her şey de, aslında beyninde oluşan hayâller şeklindedir. Eğer gelen sinyalleri değerlendiren veri tabanın gelişmemiş ya da yetersizse, arızalıysa, gördüğün hayâl de ona göre arızalıdır; gerçeğe uygun değildir!. Bu da senin beyninde hayâl gördüğünün isbatıdır. Birisi bakıyor, o şeyi orijinal olarak görüyor. Öteki bakıyor, görme bozukluğu var, görme bozukluğu nedeni ile o şeyi deforme olmuş bir şekilde görüyor!. Niye öyle görüyor? Çünkü, görme cihazı arızalı!. Arızalı araçtan beyne yanlış bilgi gidiyor. Yanlış bilgi gelince de beyin yanlış bilgiye göre bir değerlendirme yapıyor, yanlış bir hayâl oluşturuyor.
KARŞI KARŞIYA KALACAK? Kendinizde olduğu gibi başkalarında da ortaya çıkan özellikler, yine Allah’ın isimlerinin özellikleridir. Ama biz etrafa dönük değil, önce kendimizi geliştirmek yönünden olaya bakarsak, nasıl zikir beyinde belli bir kapasite genişlemesini ve bu kapasitenin gelişmesine bağlı olarak kişilikte gelişmeleri ve kişiliğin tekâmülünü getiriyorsa ve bu özellikler de otomatik olarak beyin tarafından ruha yüklendiği için, ruhunuzun da çok daha yüksek kapasitede özelliklerle kemâlâtla üretilmesini sağlamış oluruz. Yani yaptığımız bu zikir çalışmaları veya bu zikir yanısıra yaptığımız diğer “ibadet” adı verilen bireysel menfaate dönük çalışmalar, yani namaz-oruç-hac vs. gibi çalışmalar hep bizim kendi geleceğimizi en güzel şekilde inşâ etmek, ölüm ötesi boyutta yaşam şartlarımızı güzelleştirmek amacına yöneliktir. Dolayısıyladır ki biz, ya bu çalışmalarla kendi ölümötesi yaşam bedenimiz olan astral bedenimizi-ruhumuzu geliştireceğiz, kuvvetlendireceğiz ve bunun ötesinde Allah’ı ve Allah’a ait özellikleri daha iyi anlayıp kavrayacağız, ve onları anladığımız-bildiğimiz ölçüde kendi yaşamımıza ona göre yön vereceğiz... Ya da bunları ihmal edeceğiz, bütün bunlardan bîhaber olarak; sanki yukarıda ötede bir tanrı varmış gibi, sanki onun bizim yaptığımız şeylere ihtiyacı varmış gibi olayı değerlendirip; “Aman canım.., O’nun benim yaptığıma ihtiyacı yok!“ deyip, her şeye boşverip, ondan sonra da yaşamın son derece acı gerçekleriyle karşı karşıya kalacağız!. İşte bu sohbetimde size bilebildiğim, muttalî olabildiğim kadarıyla yaşamın gerçeklerinden ve bu gerçeklere dayalı olarak gelmiş olan Din’in tekliflerinden ve Din’in geliş gerekçelerinden söz etmeye çalıştım... Bilemiyorum faydalı olabildim mi, olamadım mı?... Ama şurası kesin gerçek ki, bu anlattıklarım doğru veya yanlış da olsa siz gene de bu konuları ana kaynaklardan araştırın, düşünün, inceleyin, etüd edin.
Karşılaştığın sükûtu hayâller, Allah sistem ve düzeninin gerçekleridir. “Sistem”i öğrenmeyişinin faturasıdır!. Büyük sükûtu hayâller, gerçekçi olmayan hayâllerle gelir.
Kim ne zaman sükûtu hayâle uğramışsa, bu onun kurduğu yanlış veya geçersiz hayâllerinin sonucudur!. İnsan veri tabanındaki verilere dayanarak hayâl kurar… Bu kurduğu hayâllerin de gerçek olmasını bekler. Oluşması için kuvvelerini harekete geçirir... Sonuçta da hayâlleri gerçek olabilir!. Ne var ki, o isteklerinin hayâlleri doğrultusunda gerçekleşmesi çoğu zaman da mümkün olmaz!. Çünkü oluşturmak istediği ya da oluşmasını beklediği konuda yanlış veriler edinmiştir. Bu yüzden de sükûtu hayâl mukadder olmuştur kendisine, elleriyle yaptıklarının sonucu olarak!. Hayâllerle ördüğün kozanın dışındaki gerçekleri araştırmazsan, bil ki yarın seni pek çok sükûtu hayâl beklemekte!. YAŞANILAN OLAYLAR, İNSANI HAYÂL DÜNYASINDAN ÇIKARTIR; GERÇEĞİN DÜNYASINA YÖNLENDİRİR Dünyada yaşarken cehennem azâbını yaşamanın, yanmanın sebebi, şirki hafî denilen, gizli şirktir. Ancak, gizli şirki atmış olabilenin ateşi, azâbı, cehennemi biter. “Ey mümin, üzerimden çabuk geç!. Nûrun ateşimi söndürüyor” şeklindeki cehennemin hitâbı; iman ehli kişinin inancının, azâp ortamını ortadan kaldırdığını, anlatmaktadır. Aynı sıkıntılı ortamı paylaşan iki kişiden biri imanlıdır; “Allah böyle takdîr etti, böyle oluyor, bunda da bir hikmet var.” der, azâbı, sıkıntıyı duymaz... Diğeri ise, Allah’ı görmez. Gizli şirk ehlidir. Cehenneminde yaşar. O, başına gelen işin Allah’tan olduğunu bilmez… “falanca yaptı da onun için bu iş başıma geldi“ der. Ve bu sefer kendini, kendi eli ile ateşe atar. Bilmez ki, başına gelenlerin tümü, falanca veya filânca kişinin yapmasından değil; Allah’ın ona, o olayı yaşamasını takdîr etmesinden, o hâli yaşamasını dilemesindendir. O yaşadığı kötü olay, tecrübedir. İnsan, bu dünyaya belli tecrübeleri yaşayarak, belli bir kemâle ulaşmak için gelir. Yaşanılan her kötü olayda da bir ibret vardır. Bu ibreti, ya o olayı yaşarken alırsın. Ya da, aradan üç ay, beş ay, bir sene, beş sene geçtikten sonra alırsın. Ama neticede, yaşanılan her olayda bir ibret vardır. Yaşanılan her azâp ve sıkıntı bir takım yanlış, eksik bilgilerin giderilmesine vesile olur. Yaşanılan olaylar, “insan”ı, gerçeğin dünyasına yönlendirir. İnsanı, hayâl dünyasından çıkartır. En önemli nokta burasıdır!.
KUMAR OYNAMAYIN! “Yaşamınız” derken, EBEDİ YAŞAMINIZdan sözediyorum. Şu dünyada kaç saniye yaşadık ve daha kaç saniye yaşayacağız, gerçek boyuta, gerçek zaman değerlerine göre?... Bunu hatırlayın… Yaşamınızın kaç saniyesi gitti veya kaç saniyesi veya salisesisi kaldı? “Timer” hızla işliyor!
Hızla azalıyor zaman! Öyleyse bu kalan zamanı çok iyi değerlendirin! Bu dediklerimi araştırın! “Doğru mu, değil mi?” bunları tasbit edin, kalan son süreyi iyi değerlendirmeye bakın!
Hz. Muhammed’e göre insanın bir daha dünyaya gelerek yapmadıklarını yapması, hatalarını, yanlışlarını telâfi etmesi mümkün değil!. Yarın öbür tarafa gittiğiniz zaman, burdaki bu değerlerin hiçbirisi geçerli olmayacak. Öyleyse lütfen, bu gerçekleri olabildiğince gerçekçi bir biçimde düşünerek pişman olmayacağınız bir biçimde yaşamınıza yön vermeye çalışın. Zira son pişmanlık noktasında, size bir daha kesinlikle geri dönüş hakkı olmayacak!. Allah hepimize pişman olmayacağımız bir şekilde yaşamı değerlendirmeyi, yaşamın gerçeklerini değerlendirmeyi kolaylaştırmış nasip etmiş olsun!
“Havl” kelimesi,”kuvvet” anlamınadır. Türkçeye “kuvvet” olarak çevirebiliriz. Yani herhangi bir kuvvetin kendisinde izhârıyla, kendisinden açığa çıkan ahval.
Hayvanlar, bilindiği gibi kaba güç kullanarak yaşarlar… Gözlerine kestirirler, saldırırlar!… Ele geçirecek güçleri varsa, ele geçirirler… Onu yiyerek rızıklanırlar!. Avın gözyaşları ve haykırışları hiç umurunda değildir hayvanların!. Onlar için önemli olan, kendilerinden güçsüzü açıktan ya da hile ile yakalayıp yemektir!. Canlı canlı parçalamaya başlarlar hayvanlar avlarını… Çocukları varmış, eşi varmış; onun ki de canmış; hiç böyle düşünce ve duygular bulunmaz hayvanlarda!. Düşünce ve duygudan mahrum varoldukları için de “hayvan” denmiştir onlara!. Hayvanlar anlatılmakla bitmez... Kimi iki ayaklıdır, kimi dört ayaklı, kimileri de çok ayaklı!. “HAYIR” VE “ŞER” “HAYIR” VE “ŞER” DİYE TANIMLADIĞIN BÜTÜN OLAYLAR, ALLAH” İSİMLERİ İLE İŞARET EDİLEN MÂNÂLARIN FİİLLER ÂLEMİNDE ORTAYA ÇIKMASIDIR! HOŞUNUZA GİTMEYEN NİCE ŞEYLER VARDIR Kİ, SİZİN İÇİN HAYIRLIDIR VE SİZE HOŞ GELEN NİCE ŞEYLER VARDIR Kİ, SİZİN İÇİN ŞERDİR. ALLAH BİLİR, SİZİ BİLMEZSİNİZ.” (2-216) Âyetiyle de işte bu gerçeğe işaret ediliyor. Şimdi, fenâlık denen şey kişilerin terkibine, tabiatına uygun olmayan şeydir. Ve, “bu sendendir” derler. Hz. Muhammed’i kastediyor. Hz. Muhammed aleyhisselâmda ilâhi hakikat zâhire çıkmakta olduğu için. Şimdi burada, önce “fenâlık” kelimesiyle kastedilen mânâ nedir bunu anlayalım. De ki: o sizin gördüğünüz, fenâlık dediğiniz şey, Allah’tandır “Muhammed”den değildir!. “Allah’tandır!” diyerek gerçeği göstermek istiyor! Yani, terkibin itibariyle baktığın zaman, hayır ve şer söz konusudur!. Terkibine ters düşen şeye “şer” adını verirsin. Tabiatına ters düşen şeye, “şer” adını verirsin. Tabiatına uygun düşen şeye de “hayır” adını verirsin. Fakat hakîki mânâda hayrın ve şer’in ne olduğu, Allah’ca malûmdur!. Dolayısıyla, her halûkârda da, hayrın ve şerrin Allah’tan geldiğini kabullenmek gerekir. Esasen nefsin hakîkatı, Hakk’ın esmâlarının terkibidir. Öyleyse nefsindedir, derken, o terkib dolayısıyla, ortaya çıkıyor o şer!. Peki o terkib, ilâhî isimlerden meydana geldiğine göre, şerrin, yani şer dediğimiz bu olayın kaynağı Allah değil mi?.. Allah değil, Rab!. Çünkü Allah’ta karşıtlılık yok ki!. Terkibde kayıtlılık sınırlılık var! Her ne kadar terkibin mâhiyeti, Allah’a dayanırsa da terkib oluşu yönünden, “nefs” kelimesiyle kastedilir! Rubûbiyet mertebesindeki, senin varoluş tarzın-şeklin-biçimindir. Bundan dolayı da şer nefse bağlanır, Allah’a bağlanmaz! Ve zaten onun şer oluşu, nefsine göredir; Allah’a göre değil!.Yani terkibine ters düştüğü için, ona sen “şer” hükmünü veriyorsun! Şuurun terkib kaydından kurtulmuş olsa, o takdirde o iş sana “şer” olarak gelmeyecek; sadece, Allah’tan! deyip geçeceksin... Ne hayır, ne şer hükmü kalacak!. Hayrın ve şerrin ne olduğunu; şerrin neye nisbetle “şer” olduğunu tam açıklıkla anlatmış olduk!. Tekrar ediyorum, “şer” terkibe nisbetle, “terkibe ters düşen” olayın adına verilir! Veyahut ta senin “terkib kayıtları içinde kalmana yol açacak” fiîle verilir!. İlahî mânâda, seni ikaz mânâsında, kullanılan, “şer” kelimesi; senin terkîbini muhafaza etme mânâsında gelen olaydır. Buna mukabil, senin şer, kabul ettiğin terkîbine ters düşen olaydır! İlâhi mânâda, sana “şer” diye bahsedilen olay, sana “hayır” diye gelir. Çünkü terkibine uygunluk, terkibini muhafaza yolunda oluş getirmektedir. Buna mukabil, ilâhî mânâda ise bu şerdir!. Çünkü seni terkibine hapseder!.Dolayısıyla, sana -hayır- gibi gözükse de o şey “şer”dir! Ama netice itibariyle, hepsi de ilâhî isimlerin etkisiyle oluştuğu için; “DE Kİ: HEPSİ DE ALLAHTANDIR!.” “Hayr” ya da “şer” diye nitelendirdiğin olaylar, ALLAH’ın türlü isimlerinin mânâsı olarak senin karşına gelmektedir!.
HAYIR, ALLAH'IN KUDRETİYLE AÇIĞA ÇIKMAKTADIR! (Soru: "Hayır senin yeddinde"dir. Meâlini lütfen açıklar mısınız? -Mâlikel mülk'ten) “Hayır”, senin kudretinle açığa çıkmaktadır, bunu idrâk ettim demektir...... Eden için tabiî... Yoksa sadece lafını söylemiş olur. ALLAH’TAN GAYRI YOK İSE HAYIR VE ŞER OLUR MU?.. “Hayır” nedir? “Şer” nedir?.. Herşey, Allah!.. Herşey Allah’sa hayır ve şer olur mu?.. Şu çalışan klima, şu lâmbalar, buzdolabı, elektrik süpürgesi, ütü.. Bunların hepsi ayrı ayrı şeyler değil mi?.. Ama hepsi de elektrikle mevcut… Ütüyü ben bıraktığım zaman yere, düşüp kırılır mı?.. Ampüle sopayla vursam ne olur?.. Aslının elektrik olması, ampülün kırılmaması mı demektir?.. Ütünün düştüğünde bozulmaması mı demektir?.. Buzdolabının çalışamaz hâle gelmesi mi demektir? .. Burada anlayamadığımız önemli bir nokta burası.. Şu tahta yanar mı?.. Yanar! İçindeki atomlar yanar mı?.. Atomlara birşey olmaz, atomlar yanmaz! Dolayısıyla hepimizin hakikatinin Allah olması, Özümüzdeki varlığın Allah olması, bizim düşünce boyutundaki birimsel varlığımız itibariyle yanmamamız diye olayı getirmez, yanarız! Yanmamak için de gereken şeyleri de Hz.Rasûlullah bildirmiş. En başta ne demiş?.. NAMAZ! İslâm’ın en önde gelen umdesi, Namaz!
İDRÂK ETMEYE ÇALIŞINIZ… Ne gecenin şerri vardır, ne de sabahın hayrı!.. Hayrın ve şerrin kaynağını ve gerçeğini idrâk etmeye çalışınız. Gerçek katında, ne hayır vardır, ne de şer!. Beşer gözüyle bakan, hayrı ve şerri; Hak gözüyle bakan, sonsuz kemâli seyreder!. SABREDERSEK EĞER, “ŞER” OLARAK NİTELEDİĞİMİZ OLAYIN BİR SONRAKİ AŞAMADA NİMET OLDUĞUNU FARKEDERİZ! Esasen, Sabır, Gâfilin kendini koruma mekanizmasıdır!... Biz genelde, nefsimize hoş gelmeyen şeyleri ŞER olarak görürüz.. Halbuki nefsimize hoş gelmeyen şeye sabredersek, o şer gördüğümüz şey bizim şuur boyutunda kendimizi daha iyi tanımamıza yol açmak için, âmiyâne tâbirle yontulmamız için başımıza gelmiş bir BELÂdır!.. Biz o andaki şartlarımıza GÖRE o olayı şer olarak, belâ olarak nitelendirirsek de daha sonraki bir aşamada onun nimet olduğunu farkedebiliriz..
“ŞER”,
Hayır ve şerrin gerçeği şudur: Seni, yani şuurunu, isimler bileşiminin yapısından ve kayıtlarından kurtarmaya çalışan şey, hayırdır... Seni terkipsel yapına, bedensel yapına çeken, kendini beden gibi, birim gibi kabullenmene yol açan şey de şerdir!. Gerçek böyledir!. Buna karşın bedensel çıkarlarına göre ise; senin bedenine, tabiatına uygun gelen şey, hayırdır... Seni bedeninden uzaklaştıran, bedenin istek ve arzularına cevap vermeyen şey de sana şerdir!. Hemen burada, şunu anlamalıyız!. Senin bedenine uygun gelen; bedenin istek ve arzularına cevap veren, seni bedenselliğe çeken istek ve arzular, demek ki gerçekte “şer”dir... Eğer bunları anlayıp, idrâk edersen, artık kendini buna göre düzenlemek zorundasın!. KİME NE ZAMAN VE NASIL İYİLİK VE FENALIK YAPMIŞ OLURUZ? Fenâlık nedir?. Kime nasıl fenâlık yapmış oluruz, kime nasıl iyilik yapmış oluruz?.. İyilik ve fenâlık kelimelerinden anlaşılan mânâ nedir? Senin tabiatına uygun olan şeyi, ben sana ulaştırdığım zaman, sana iyilik etmiş olurum. Senin anlayışına göre!. Senin tabiatına ters düşen şeyi sana ulaştırdığım, sana ulaşmasına vesile olduğum zaman da sana fenâlık etmiş olurum!. Gene, senin anlayışına göre… Fakat gerçekte, senin tabiatına ters düşen şeyi, sana verdiğim zaman sana iyilik etmiş olurum! Senin tabiatına uygun olan şeyi sana verdiğim zaman sana iyilik etmiş olmam!. Hakîkat açısından! Tabii namaza gelmek için Kelime-i şehâdeti getirmek lâzım… Yani evvelâ o fikriyatı kabul ediyorum deyip evvelâ namaza gelmek lâzım; namazı yaşamak lâzım! ALLAHIM... "KALDIRABİLECEĞİM KADARIYLA HAYIRLISINI İHSAN EYLE! Hayırlısı her zaman hayrınıza olmayabilir... "Kaldırabileceğim kadarıyla hayırlısını ihsan et" diye isteyiniz. Hayırlısı gelir başınıza ama kaldıramayabilirsiniz!. “HAYRET” Hayret, sırrı görenin hâlidir. “HAYRET MAKAMI” Hazreti Muhammed Mustafa aleyhisselâmın şu duasını hatırlayalım: "Allah’ım hayretimi arttır!." Tasavvufta hayret makamı vardır. Bu makama gelen kişi, günbegün perdelerinin kalkmasıyla hayretten hayrete düşer. Çünkü, o güne kadar çeşitli şartlanmaların tesiri altında, yanlış bilgiler sonucu, olmayan şeyleri var sanarak yaşarken; işin hakikatına yönelme sonucu, eşyanın hakikatını görmeye başlayınca büyük hayretlere düşer. Hayretin sebebi her şeyin hakikatı olan Allah'ın esmâsını seyrin neticesidir. “HAYRETTE OLAN” O güne kadar var sandığı varlıkların gerçekte bir varlıkları olmadığını görmek sûretiyle hayrette kalan!. "Ağlayandır"!. Öyle gerçekleri müşahede eder ki bu seyir sırasında elinde olmadan ağlama hâli zuhur eder kişiden. İşin olabildiğince hakikatını, Abdülkâdir Geylânî hazretlerinin bu "Risâle-i Gavsiye" isimli eserine dayanarak açıklama yapmamıza rağmen, gene de bir yerde durmak mecburiyetinde olduğumuz öyle gerçekler vardır ki, bunları yazamıyoruz. İşte bu gerçekleri gören-bilen velî ağlar!. Elde olmaksızın ağlar. o gerçekler ağlatır insanı. "Eğer, siz benim bildiklerimi bilseydiniz, az güler çok ağlardınız!." Bu hadîs-i Rasûlullah, işte yukarıda anlatamadığımız gerçeğe işaret etmektedir. Ki ehli bunu elbette bilir. "Kabirde de bu böyledir". Ölümü tadmış bulunan birimin bedeninin içine defnedildiği toprak çukura kâbir dendiği gibi; ölmeden evvel ölmüş kişinin bedenine dahi "kabir" denilir. Hattâ ehli arasında, hakikatı yaşayan kişilere, "kabrini sırtında taşıyan" denmesi dahi meşhurdur. Yani bu ifadesiyle, hakikatın yaşanmasının, dünyada, bir bedenle yaşanırken gerçekleşmekte olduğuna işaret çekilmektedir.insan, bu dünya hayatı içindeyken, hüküm ve takdiri ilâhî sonucu belirli çalışmalar yaparak, ölmeden evvel ölecek, bu şekilde "uyanacak", hakikatı ve Hakk’ı görecek ve ondan sonra da bedeninin ömrü kadar, kabrini sırtında taşıyarak hakikatın gereğini yaşayacak. "Sağır, dilsiz, kör, hayrette olan" tanımlamasını tasavvuf ıstılahıyla şöyle de anlatmak mümkündür. "Allah'ı bilenin dili tutulur" hükmünce, gözündeki perdesi kalkarak, Zât-ı ilâhîyi müşahede eden sağır olur, izâfî varlıklardan yükselen sözleri ve hükümleri işitmez olur; hakikatı açıklayamıyacağı için, dili konuşmaz olur, bilir ki hakkında konuşacağı varlık O'dur!. Her an O'nun yeni yeni şanlarını seyretmekten hayrette olur. Ki dünyada da âhirette de böyledir.
Sonsuz hayret, seyirdedir!. “HAYY” ESMÂSI Sonsuz dirilik, canlılık sahibi.
SINIRSIZ-SONSUZ; BÖLÜNMEZ-PARÇALANMAZ “CAN”DIR “ALLAH AHAD” dır, gibi; “ALLAH HAYY”dır; sınırsız-sonsuz, bölünmez, parçalanmaz “CAN” dır!
“ENERJİ”DİR Hiçbir maddesel görünüm vermeyen salt ışınsal enerjiden; dünyanızın dağ, taşlarından, şu bedenlerinize kadar her şey canlıdır ve kendi bünyesinde devamlı bir hareketlilik içindedir... -Yâni, siz atomik yapıdaki hareketlilikten bahsediyorsunuz?. -Atomik yapı dediğiniz, salt ışınsal enerji ile salt madde arasında kalan bir geçiş tabakası sayılabilir... Gerçekte, eğer ifadeye getirmeğe çalışırsak, şöyle diyebiliriz: "Canlılığın" başlangıcı, salt enerji; maddeye dönüşüm noktası atomik yapı; nihâyet bedene göre "canlılık" ise hareket hâlindeki madde birimleridir.
Aslında şu anda da biz, Güneş’in ışınsal platformu üzerinde yaşıyoruz; dünya üzerinde hayat bulmuş her canlının hayat kaynağı, güneşten gelen ışınlar! Bu ışınlar, ATP denen bir ana yapıyı meydana getiriyor ve o yapı dünyadaki hayatın kaynağı. Yani ALLAH'IN HAYAT SIFATI, Güneşin üzerinden Dünyaya ulaşan ışınlarla bize hayat ve canlılığı ulaştırıyor. Yani,
Yüklə 2,49 Mb. Dostları ilə paylaş:
|