Bibliyografya 7 afganiler tekkesi 7

AFŞİN b. DİVDAD

(bk. MUHAMMED b. EBÜ's-SAC).

AFŞİN ULUCAMİİ

(bk. ULUCAMİ).

AFÜV

Allah'ın isimlerinden (Esmâ-i hüsnâ) biri. Afüv “Silmek, gidermek, yok etmek” mânasındaki afv kökünden mübalağa ifade eden bir sıfat olup “Kolaylıkla af­feden, kulların günahlarını siten, cezala­rı kaldıran” demektir. Konuyla ilgili nasların ışığında ilâhî affı şöyle yorumla­mak mümkündür: Allah'ın, kullarına ait günahların izlerini tamamen yok etme­si, Kirâmen Kâtibin meleklerinin kayıt­larından sildirmesi, kıyamet günü bu günahlardan dolayı hesap sormaması, hatırlayıp mahcup olmasınlar diye kul­larına da unutturması ve günah yerine sevap yazması.

Kurân-ı Kerîm'de beş âyette gecen afüv ismi. dört yerde, buna yakın bir mâna ifade eden gafur ismiyle birlikte zikredilerek teyit edilmiş ¹¹¹; bir yerde de kadîr ismiyle beraber kullanı­larak ¹¹² Allah'ın adliyle cezalandırmaya kadir olduğu halde lutfuyla bağışladığına, esasen affın ceza­landırmaya gücü yetenden sâdır olması halinde değer kazanacağına işaret edil­miştir. Hadislerde de Cenâb-ı Hakk'm afüv olduğu, affetmeyi sevdiği ifade edilmiştir.

Esmâ-i hüsnâ içinde Allah'ın affediciliğini ifade eden daha başka isimler bu­lunduğu gibi Kur'anda ve hadis mecmualarında da konuyla ilgili çeşitli naslar vardır. Bu naslara göre ilâhî affı sı­nırlandırmak mümkün değildir. Ancak Kur'ân-ı Kerîm'de beyan edildiği üzere şirk istisna teşkil etmektedir. ¹¹³ İlâhî affın bazı şartlarla ka­yıtlı olup olmayacağı, kelâm mezhepleri arasında tartışma konusu olmuştur.¹¹⁴