BiRİNCİ GÜN (17 Kasım Perşembe) Bildiri Sahibi / Lecturer

Abstract: Since the last quarter of the 20th century, liberal ideas in economy have revived and the concept of privatization has surrounded the world economy along with the development of economic integration and globalization processes around the world. Privatisation is on the agenda in almost all countries, as an important part of the process of restructuring of the state, in order to meet better the needs of society in a changing world.

The privatisation process beginning in 1974 in Chile, in 1978 in China has taken a global shape involving the underdeveloped countries in the second half of the 80s, the European countries at the beginning of the 90s and some Asian countries along with the dissolution of the Soviet Union and it is still in progress.

As is known, the models in privatisation vary from country to country. Privatisation was firstly included after 1963 in the 5th five-year development plan and dealt in a comprehensive manner in the development plans prepared later. Privatisation applications include the argument that it will help Turkey’s integration with the world market and the realization of the objectives of entering the EU and the Customs Union. Creation of a competitive environment by providing free market conditions, increasing productivity in economy and decreasing production costs are also among the privatisation targets.

Radical reforms in economy were initiated after 1980 in Turkey and the first legislation for privatisation was made by the Law No. 2983 dated 29 Feb.1984. There has been need to make many regulations in the privatisation law as a result of legal gaps related to privatisation having become apparent in time and general empowering laws and decree laws issued based on the these empowering laws having created chaos and Constitutional Court’s cancellation decisions.

The Law No. 4046 entered into force in 1994, and is still in force, in order that overcoming the legal gap arose in time as a result of privatisation practices could be filled and it is also of importance in terms of regulating privatisation process. New regulations and changes relating to the law in question have been made until recently. Since 1985, until 2011, state-owned shares in 270 organizations, 22 incomplete plants, 814 real estates, 8 motorways, 2 suspension bridges, 114 Plants, 6 Ports, license with games of chance and Vehicle Inspection Stations have been in the scope of privatisation.

The energy sector in Turkey has undergone an important process of structural reform especially after 2001. The energy market can be viewed in three parts, namely electricity, natural gas and oil market.

The process of structural reform in the energy sector began with the entry into force of the Electricity Market Law No. 4628 dated 3 March 2001. It was followed by Natural Gas Market Law No. 4646 which entered into force on 02 May 2001. The objective of these two laws, together with the completion of privatisation by restructuring the electricity and natural gas sectors, was to establish a free market structure. On the other hand, the Petroleum Market Law No. 5015 and Liquefied Petroleum Gas Market Law No: 5307 entered into force on 20 December 2003 and 13 March 2005 respectively.

As is known, the TPAO was established in 1954, by a private law No. 6327 subject to special provisions, to carry out, on behalf of the public, oil and natural gas exploration, drilling, production, refining and marketing activities. TPAO has established, means of to its status, a large number of subsidiaries and affiliates. The largest public offering ever realized in domestic and international markets in 2000 by the privatisation of a large part of TUPRAS shares. Again in 2000, as a result of the privatization of 51% POAS by the block sale of shares, one of the most important practices of privatization made so far was carried out and in 2002, as a result of the sale of the remaining public shares in Istanbul Stock Exchange, all of the public shares in POAS was privatized.

IGSAS Istanbul Fertilizer Industry Inc., established by TPAO was merged and privatized within the structure of TÜGSAS Turkish Fertilizer Industry Inc. All of 50.98% of shares in DITAS Maritime Inc. were transferred to TUPRAS on 21 November 2002. Petrochemical Holding Inc., partly privatised, is among in the companies in the Privatisation Administration’s portfolio.

States in the world, continue structuring of state-owned company especially in the strategic areas in the energy sector taking into account the interests of the country In this context, an important part of the big oil companies carries out activities as an integrated state company -Statoil (Norway), Japex (Japan), Petrobras (Brazil), Gazprom, Eni, Lukoil (Russia) etc. and has an important role in controlling and marketing of the world's oil and gas resources. Turkey is neighbouring the countries having 72% of the world's oil resources in the East and consumer countries in the west. Turkey located in such a geographic position should have one or several very strong oil companies.

TPAO, operating as an integrated oil company in many areas from exploration of oil, a vitally important strategic substance, to production, from refining to marketing and transportation until 1983, is today an oil company that performs only exploration, drilling and production activities at home and abroad. So far, TPAO has made the vast majority of investments in oil exploration and production in Turkey, at no charge to the state. Domestic industrial enterprises in our country have shown little interest in oil exploration because of the lack of knowledge, inadequacy in technical and economic fields and risks. Since 2003, however, we see many new local companies rapidly involved in oil exploration activities. These companies benefit, in the initial steps, from the national oil company's technical data and know how.

Nowadays, offering to the public of 49% shares of TPAO, taking into consideration of Turkish Airlines model, is on the agenda. In this study, the situation has been tried to be determined, in the context of above made explanations, taking into consideration the fact that TPAO is a big investment company in the petroleum sector, a strategic resource, and contributes to the economy and Turkish Airlines, however, is a company in service sector.

Bildiri Sahibi / Lecturer: Dr. REFİK TİRYAKİ

Bildiri Adı / Statement Title: ELEKTRİK PİYASASI REFORMU: POLİTİKA YAPICILARI İÇİN EKONOMİK VE HUKUKİ ANALİZLER / ELECTRICITY MARKET REFORM: ECONOMIC AND JUDICIAL ANALYSES FOR POLICYMAKERS

Özgeçmiş: Refik Tiryaki, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesinden 1997 yılında mezun olmuştur. Aynı fakülteden 2000 yılında kamu hukuku yüksek lisans derecesi alan Tiryaki 2007 yılında Ekonomik Özgürlüklerin Anayasal Rejimi başlıklı doktora teziyle hukuk doktoru ünvanını kazanmıştır.

Refik Tiryaki, 1998 yılında Ankara Barosunda Avukatlık stajını tamamlamış ve mesleğe kabul edilmiş; 01.12.1998 tarihinden itibaren Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesinde araştırma görevlisi olarak çalışmaya başlamıştır. Yaklaşık dört yılın sonunda 2002 yılında Enerji Piyasası Düzenleme Kurumunda göreve başlayan Tiryaki halen Elektrik Piyasası Dairesinde enerji uzmanı sıfatıyla çalışmaktadır.

Yazarın çeşitli akademik ve mesleki dergilerde yayınlanmış makaleleri yanında, Ekonomik Özgürlükler ve Anayasa isimli bir de kitabı bulunmaktadır.

CV: Refik Tiryaki graduated from Faculty of Law, Ankara University in 1997. Getting his master degree from the same faculty on Public Law in 2000, Tiryaki became doctor of law in 2007, with doctoral thesis “Constitutional Regime of Economic Liberties”.

Refik Tiryaki completed his internship at Ankara Bar Association in 1998 and joined the profession; and he became research assistant at Faculty of Law, Ankara University, as of 01.12.1998. At the end of around four years, he began to work at Energy Market Regulatory Board, where he still serves as energy expert.

The author has articles published in various academic and vocational periodicals, as well as book entitled Economic Liberties and Constitution.

Özet: Tebliğ, elektrik piyasası reformunu politika yapıcıları için geçmişe ve geleceğe bakarak analiz etmeye özgülenmiştir. Tebliğde ilk olarak genelde 3096 özelde 4628 sayılı Elektrik Piyasası Kanunuyla (Kanun) başlayan serbestleşme-özelleştirme sürecinin Kanun'la somutlaşan kilometre taşları inceleme konusu yapılacaktır. Bu kapsamda faaliyetlerin rekabete dayalı ve düzenlemeye tabi faaliyetler olarak ayrıştırılması, bu faaliyetler için öngörülen hukuksal ve ekonomik rejimin çerçevesi belirlenmeye çalışılacaktır. Müteakiben Kanun’un ilgili düzenlemeleri esas alınarak elektriğin hukuki niteliği ve konu edildiği ticari ilişkilerin çerçevesi çizilecektir. Son olarak özelleştirme sürecine değinilerek piyasa yapısı içindeki yeri analiz edilmeye çalışılacaktır.

Tebliğ’in ikinci başlığı altında elektriğin hukuki ve ekonomik niteliği dikkate alınarak piyasada ticari meta olması-kamu hizmeti nesnesi olması arasındaki gerilim incelenecek ve mevcut yapının analizine girişilecektir. Bu kapsamda elektrik(ğe) edinimi/ulaşım konusu ve tüketici kavramı ile vatandaş kavramı arasındaki gerilim araştırılacaktır. Bu başlık altında sözleşme yapma zorunluluğu, enerji yoksulluğu kavramlarına değinilerek tüketici/vatandaş bakımından koruma şemsiyesi niteliği tartışılacaktır. Bu başlık altında kamu hizmeti yükümlülükleri ile piyasa arasındaki ilişkiler de tartışılacaktır. Son olarak yatırım konusu ele alınarak ve yatırım ihtiyacına değinilecek ve gerçekleşme sorunu ile yatırım mekanizmalarının topluma maliyetleri tartışılacaktır.

Tebliğin son bölümünde elektrik piyasası reformunun başarısı veya başarısızlığı konusundaki değerlendirmelerimize yer verilecektir. Bu kapsamda sonucun toplumsal kabulle ilişkisine, sosyal devlet anlayışından refah devleti anlayışına geçiş bakımından değerine/muhteviyatına değinilerek arz güvenliği sorununun çözümü konusundaki tartışmalara yer verilmeye çalışılacaktır.

Abstract: The statement is allocated to analysis of electricity market reform for policymakers, through projection of past and present. The statement will first of all treat milestones of liberalisation-privatisation process concretised through law by means of generally 3096 and particularly 4628 numbered Electricity Market Law. In this context, we will try to decompose related activities as based on competition and regulations, and to determine the frame of foreseen judicial and economic regime. Later on, we will give an overview of judicial qualities of electricity, as well as related commercial relations based on relevant regulations of law. Finally, we will touch upon privatisation process in order to analyse its place in market structure. Under second chapter of statement, we will examine the tension between electricity as a commercial commodity and object of public service, in consideration of its judicial and economic character; and we will analyse the current structure. Accordingly, we will seek the tension between the concepts consumer and citizen, as well as obtainment/access of electricity. This title will also comprise the necessity of contracting and the energy poverty, as well as protective function of contracting on consumers/citizens. Besides, we will discuss relationship between public service obligations and market. In conclusion, we will deal with investment; talk about investment need, as well as on issues of its realisation and costs of investment mechanisms on society.

The last chapter will include assessments about success or failure of electricity market reform. In this sense, we will try to touch upon the relation between the consequence and social acceptance, its value/content in terms of transition from social state to welfare state, and to include discussions about solution of offer security problem.

ÜÇÜNCÜ GÜN (19 KASIM CUMARTESİ)

Bildiri Sahibi / Lecturer: TARO KONO

Bildiri Adı / Statement Title: JAPONYA’NIN NÜKLEER POLİTİKASI: FUKUŞİMA’YA GÖTÜREN NEYDİ? / NUCLEAR POLİCY İN JAPAN: HOW DİD İT LEAD TO FUKUSHİMA?

Özgeçmiş: 48 yaşındaki Taro Kono, Temsilciler Meclisinin Beşinci Dönem üyesidir. KONO 2009 yazında, Liberal Demokrat Parti başkanlığına adaylığını koymuştur. Kamuoyu yoklamalarında rakiplerinin önünde görünse de, Partinin muhafazakâr resmi üyeleri, bünyelerindeki en popüler, aynı zamanda en açık sözlü ve devrimci siyasetçiyi desteklemeye yanaşmamıştır. Kono, Maliye Eski Bakanı TANIGAKI Sadakazu’nun ardından ikinci olmuştur.

KONO, temsilciler meclisine ilk kez Liberal Demokrat Üyesi olarak 1996 Ekim’inde, 33 yaşındayken seçilmiş ve o günden bu yana aralıksız olarak meclise girmiştir.

2008 Ağustos’unda Parlamento kapatılana kadar, KONO Temsilciler Meclisi Dışişleri Komitesinin Başkanlığını yürütmekteydi. Ayrıca Başbakan Koizumi’nin son hükümetinde, Kasım 2005’ten Eylül 2006’ya kadar, Adalet Bakanı Kıdemli Yardımcılığı görevini yürütmüştür. 2002’de, Kamu Yönetimi Parlamento Sekreterliğinde bulunduğunda, sorumlulukları arasında yönetimsel reformlar, yerel yönetim sorunları e-Hükümet gibi konular vardı.

2002 Nisan’ında KONO, karaciğerinin bir kısmını, bir karaciğer nakli operasyonuyla, rahatsız olan Eski Başbakan Yardımcısı ve Dışişleri Bakanı babası KONO Yohei’ye vermiştir.

CV: KONO Taro, 48, is a fifth-term Member of the House of Representatives. In the summer of 2009 KONO ran for the presidency of the Liberal Democratic Party. Although public opinion polls showed him to be ahead of his election rivals, the Party's conservative card-carrying members failed to support its most popular, albeit most outspoken and revolutionary, politician. KONO came in second to the former Finance Minister, TANIGAKI Sadakazu.

KONO was first elected to the House of Representatives as a Liberal Democratic Member in October 1996, at age 33, and has been re-elected without fail since.

Until the Parliament was dissolved in August 2008, KONO was the Chairman of the Foreign Affairs Committee of the House of the Representatives. KONO also served in Prime Minister Koizumi's final government as Senior Vice Minister of Justice from November 2005 to September 2006. In 2002 he held the position of Parliamentary Secretary for Public Management, with responsibilities including administrative reforms, local government matters, and e-Government.

KONO donated part of his liver to his ailing father, KONO Yohei, former Deputy Prime Minister and Foreign Minister, in a liver transplant operation in April 2002.

Özet: Japonya’nın Nükleer yakıt döngüsü Fukuşima öncesinde de çökmüştü. Nasıl ve neden çöktü?

Abstract: Japan's Nuclear fuel cycle had failed even before the Fukushima accident. How and why did it fail?

Bildiri Sahibi / Lecturer: Prof. STEVE THOMAS

Bildiri Adı / Statement Title: FUKUŞİMA’NIN NÜKLEER RÖNESANS ÜZERİNE ETKİSİ NASIL OLACAK?/ WHAT WILL BE THE IMPACT OF FUKUSHİMA ON THE NUCLEAR RENAISSANCE?

Özgeçmiş: Profesör Thomas, enerji politikasında 30 yıldan fazla deneyime sahip bir araştırmacıdır. Uluslararası kapsamdaki araştırmalarının ana konuları nükleer enerjiye dair ekonomiyi ve politikayı, elektrik ve gaz sanayilerinin liberalleştirilmesi ve özelleştirilmesini, ayrıca enerji sanayi ağlarına yönelik ticaret politikalarını içermektedir.

CV: Professor Thomas is a researcher in energy policy with more than 30 years of experience. His work is international in scope and the main areas of research are on economics and policy towards nuclear power; liberalisation and privatisation of the electricity and gas industries; and trade policy on network energy industries.

Özet: Bu sunumda, ‘Nükleer Rönesans’ın Fukuşima’dan çok önce başarısızlığa uğradığı savunulacaktır. Yeni nesil reaktör tasarımlarının söz konusu Rönesans’ı daha güvenli, üstelik daha basit ve dolayısıyla daha ucuz hale getireceği vaadinin, inşa maliyeti ve zamansal gecikmelerin azalacağı yönündeki beklentiler gibi, bir yanılsama olduğu ortaya çıkmıştır. Yeni reaktörlerin öngörülen maliyeti sadece on yıl içinde 6’ya katlanmış, yeni tasarımlar için güvenlik onayı alma süreci uzun ve sorunlu olmuştur. Batı’da, Fransa ve Finlandiya’da, yapım aşamasındaki iki yeni nesil tasarım reaktörün inşası büyük yanlışlıklar ortaya çıkarmıştır. İki proje de dört yıldan fazla gecikmiş ve maliyetler, beklenen düzeyin neredeyse iki katına çakmıştır. Gecikmelerdeki kilit unsurlardan biri, yeni dizaynların karmaşıklığı olmuştur.

Fukuşima felaketinin değerlendirmesi sonucu gerekli olan değişimlerin kapsamını belirlemek için hâlâ çok erken. Bununla birlikte, öngörülebilen gelecekte bazı piyasaları nükleer enerjiye kapatacağı açık biçimde görülüyor. Maliyetleri daha da artıracak ve yeni tasarımların düzenleyici makamlarca onaylanmasını geciktirecek; yine de şu anda, bu sorunların kapsamını tespit etmek zor.

Abstract: The presentation will argue that the 'Nuclear Renaissance' was failing long before Fukushima. The promise that the new generation of reactor designs that would drive the Renaissance would be safer, but simpler and therefore cheaper and less likely to suffer from construction cost and time overruns has been proved to be an illusion. The expected cost of new reactors has increased 6-fold in only a decade, the process of gaining safety approval for the new designs has proved lengthy and problematic. The construction of the two reactors of the new design generation under construction in the West, in France and Finland, has gone dramatically wrong. Both projects are running four years or more late and costs are nearly double the expected level. Akey element in the delays has been the complexity of the new designs.

It is still too early to determine the extent of the changes required as a result of the evaluation of the Fukushima disaster. However, it is already clear that it will close some markets to nuclear power for the foreseeable future. It will further increase costs and delay regulatory approval of the new designs, although the extent of these problems is hard to gauge at present.

Bildiri Sahibi / Lecturer: MYCLE SCHNEIDER

Bildiri Adı / Statement Title: DÜNYA NÜKLEER ENDÜSTRİSİNİN DURUMU VE EĞİLİMLER / STATUS AND TRENDS OF THE WORLD NUCLEAR INDUSTRY

Özgeçmiş: Mycle Schneider Paris’te yaşayan bağımsız bir uluslararası enerji ve nükleer politika danışmanıdır. 2007’de, ABD Princeton Üniveristesinde bulunan Parçalanabilir Maddeler üzerine Uluslararası Panele (IPFM) üye olarak atanmış, ardından Almanya’nın Hamburg Üniversitesindeki gizli nükleer silahlarda kullanılabilir maddelerin tespiti hakkındaki Bağımsız Bilim Uzmanları Grubuna (IGSE) katılmıştır.

Mycle Schneider Avustralya, Belçika, Kanada Fransa, Almanya, Japonya, Ürdün, Hollanda, Güney Kore, İsviçre, Tayland, Birleşik Krallık ve Avrupa Parlamentolarında konuşmalar yapmış ve brifing vermiştir. Dört kıtada, Salzburg Üniversitesi (Avusturya), Ottawa’daki Carlton Üniversitesi (Kanada), Tsinghua Üniversitesi (Çin), Ecole de Commerce de Rouen, Ecole des Mines de Nantes (Fransa), Berlin Freie Universität, Hamburg Üniversite (Almanya) ve Kyoto Ritsumeikan Üniversitesinin (Japonya) de aralarında bulunduğu okullarda dersler vermiştir.

1997’den bu yana, Belçika Enerji Bakanlığı, Fransız ve Alman Çevre Bakanlıkları, USAID (ABD Uluslararası Kalkınma Ajansı), Uluslararası Atom Enerjisi Kurumu, Greenpeace, Nükleer Savaşı Önlemek için Uluslararası Doktorlar, Dünya Doğa Fonu, Avrupa Komisyonu, Avrupa Parlamentosu Bilimsel ve Teknolojik Seçenek Değerlendirme Paneli ve buna ait Araştırma Genel Müdürlüğü, Oxford Araştırma Grubu ve Fransa Radyasyondan Korunma ve Nükleer Güvenlik Enstitüsü gibi kurum ve kuruluşlara bilgi ve danışmanlık hizmetleri sağlamaktadır.

1983 ila 2003 yılı Nisan ayı arasında, Paris WISE enerji bilgilendirme servisinde Yetkili Müdürlük ve internet tabanlı Plutonium Investigation’ın genel yayın yönetmenliğini yapmıştır.

Mycle Schneider, 2011 Nisan’ında Washington D.C.’de Worldwatch Institute tarafından yayınlanan Dünya Nükleer Endüstri Durum Raporu 2010-2011’in başyazarı, Multi Science Publishing tarafından 2009’da Birleşik Krallıkta basılan Enerji Politikası ve Nükleer Enerjinin Rolü hakkında Uluslararası Perspektifler kitabının eş-editörüdür.

Dünyanın dört bir yanından medya temsilcileri, pek çok TV ve radyo istasyonu, elektronik ve yazılı basın da dâhil olmak üzere, konu hakkında kendisinin bilgisine, önerilerine ve makalelerine başvurmuştur.

1997’de, Japonya’dan Jinzaburo Takagi ile birlikte “Alternatif Nobel Ödülü” olarak bilinen Right Livelihood Award’a layık görülmüştür.

CV: Mycle Schneider is an independent international consultant on energy and nuclear policy based in Paris. In 2007 he was appointed as a member of the International Panel on Fissile Materials (IPFM), based at Princeton University, USA, and he joined the Independent Group of Scientific Experts (IGSE) on the detection of clandestine nuclear-weapons-usable materials production based at Hamburg University, Germany.

Mycle Schneider has given evidence and held briefings at Parliaments in Australia, Belgium, Canada, France, Germany, Japan, Jordan, Netherlands, South Korea, Switzerland, Thailand, UK and at the European Parliament. He has given lectures on four continents including at Salzburg University (Austria), Carlton University, Ottawa (Canada), Tsinghua University (China), Ecole de Commerce, Rouen, Ecole des Mines de Nantes (France), Freie Universität, Berlin, University of Hamburg, (Germany) and Ritsumeikan University, Kyoto (Japan).

Since 1997, he has provided information and consulting services to the Belgian Energy Minister, the French and German Environment Ministries, USAID, the International Atomic Energy Agency, Greenpeace, the International Physicians for the Prevention of Nuclear War, the Worldwide Fund for Nature, the European Commission, the European Parliament’s Scientific and Technological Option Assessment Panel and its General Directorate for Research, the Oxford Research Group, and the French Institute for Radiation Protection and Nuclear Safety.

Between 1983 and April 2003 he was executive director of the energy information service WISE-Paris and chief editor of the web based Plutonium Investigation.

Mycle Schneider is convening lead author of the World Nuclear Industry Status Report 2010-2011, published by Worldwatch Institute, Washington, D.C., April 2011 and co-editor of International Perspectives on Energy Policy and the Role of Nuclear Power, Multi Science Publishing, UK, 2009.

Media representatives from around the world have inquired for his information, advice or complete features including many TV and radio stations, electronic and print media.

In 1997, along with Japan’s Jinzaburo Takagi, he received the Right Livelihood Award, also known as the “Alternative Nobel Prize.”

Özet: 1 Temmuz 2011 itibariyle, dünyada çalışan 430 nükleer reaktör – 2002’dekinden 14 adet daha az – bulunuyordu. Aynı dönemde, Uluslararası Atom Enerjisi Kurumu (IAEA), 14 ülkede 65 reaktörün “yapım aşamasında” olduğunu listelemişti. Kıyaslamak gerekirse, sanayinin 1979’daki büyüme aşamasının zirvesinde, eşzamanlı olarak inşa edilen 233 reaktör vardı. 2008’de, nükleer çağın başlangıcından itibaren ilk kez, yeni bir tesis devreye girmedi. 1 Temmuz 2011 itibariyle, Avrupa Birliğinde resmen çalışır durumda 134 reaktör vardı ve bu rakama, tarihteki en yüksek sayı olan 1989’daki 177 reaktörden gelinmişti.

Nükleer santraller 2010’da, dört yıllık orta çaplı bir düşüşün ardından 2005’le aynı seviyeye yükselerek 2.630 terawatt-saat (TWh) elektrik üretti. Nükleer enerjinin rolü sürekli biçimde azalıyor ve bugün, (2002’ye göre yüzde 2’den fazla bir düşüşle) dünyadaki elektrik üretiminin yaklaşık yüzde 13’ünü, ticari primer enerjininse yüzde 5,5’ini (sadece hidroelektrikten bile daha düşük) oluşturuyor.

2010 yılında, nükleer santral işleten 30 ülkeden 16’sı (Litvanya’daki son reaktörün kapanması nedeniyle, önceki yıllardan bir adet daha az) elektrik üretimindeki nükleer paylarını aynı tuttular; içlerinden dokuzunun payı azalırken, beşindeki nükleer payı artış gösterdi.

Dünyada işleyen nükleer santrallerin ortalama yaşı 26’dır. Bazı nükleer tesisler 40 yıl ya da daha fazla reaktör ömrü öngörmektedir. Fukuşima felaketinin açık etkilerinden biri, Alman hükümetinin krizin başlamasından hemen sonra 30 yıldan yaşlı tüm reaktörlerin çalışmasını durdurma kararında görüldüğü gibi, çalışma yılına artık daha farklı bir gözle bakılacağı gerçeğidir. Kurulu güç düzeyi az çok korunabilse de, 40 yılı aşan yaşam süresi uzatmaları genel standart haline gelmediği sürece, çalışan reaktör sayısı gelecek yıllarda azalacaktır. Genelleştirilmiş yaşam ömrü uzatımı senaryosu, Fukuşima’dan sonra daha az olası görünüyor; zira güvenlik güncellemeleri, bakım giderleri ve diğer sorunlar hakkında pek çok sorunun daha dikkatle ele alınması gerekiyor.

10 yıl ve daha fazla süren aşırı uzun hazırlık süreleri göz önüne alınırsa, önümüzdeki 20 yıl içinde nükleer santral sayısının artışı bir yana, aynı düzeyde kalması bile pratikte imkânsız olacak. Finlandiya Olkiluoto ve Fransa Flamanville’deki, sırasıyla dünyadaki en büyük nükleer yapıcı AREVA ve en büyük nükleer işletici (EDF) tarafından yönetilen pilot EPR projeleri, yönetimsel ve mali fiyaskolara dönüşmüş durumdalar. Projeler programlanan takvimin dört yıl gerisinde ve bütçenin en az yüzde 80-90 üzerine çıkmış durumda, toplam maliyet tahmini ise 6 milyar Euro’yu buluyor.

Fukuşima sonrası dramatik durum, uluslararası ekonomik krize adeta tuz biber ekti ve nükleer enerji taraftarlarının birçok sorununu hiddetlendirdi. Uluslararası nükleer endüstrisinin deneysel olarak düşüş eğiliminin umut verici bir geleceğe dönüşeceğine dair açık bir işaret bulunmasaydı bile, Fukuşima felaketi çöküşü hızlandırmış görünüyor.