Ulaşım imkânlarına erişim, kırsalda yaşayan kadınlar için önemli bir sorun olup eğitime, geçim kaynaklarına ve sağlık hizmetlerine erişim dâhil çeşitli haklardan faydalanmalarını etkilemektedir. Coğrafi konumun uzaklığı, zor bölge koşulları, altyapı eksikliği ve toplu taşıma olanaklarına yetersiz erişim nedeniyle günlük hareket imkânını kısıtlayabilmektedir. Kırsal alanlarda ulaşım imkânlarının mevcut olduğu durumlarda bile; seyahatin maliyeti ve bu esnada cinsel taciz ve şiddetle karşılaşma riski, kırsal kesim kadınlarının bu imkânlardan faydalanmaları hususunda güçlü caydırıcılar halini alabilmektedir. Sonuç itibariyle, sıklıkla uzun saatler gerektirecek şekilde yürüyerek seyahat etmekte; bu durum ise, sağlık ve emniyet risklerinin yanı sıra zaman kısıtlılığını körüklemesi anlamında başka yeni sorunlara yol açmaktadır.
Taraf Devletler kırsal kesimlerde cinsiyet farklandırmalı ulaşım hizmeti taleplerini analiz etmeli; ulaşım sektörü politika ve programlarının kırsal kesim kadınlarının hareketliliği ile ilgili ihtiyaçları yansıtacak şekilde geliştirilmesini sağlamalı ve onlara güvenli, ekonomik ve erişilebilir ulaşım imkânları sunmalıdırlar.
