*dipnotlar yazıda nerede kullanılmışsa oraya parantez içinde yapıştırılmıştır

***

Siyasal hedefler ve “devrimci eylemler”

“Devrimci savaşım ve devrimci eylemler, ulusal sorunu çözmenin önkoşulu olarak egemen sınıfın alaşağı edilmesi ile, iktidarın alınması ile, devrimin zaferi ile özdeşleştirilebilir mi? Elbette hayır. Ulusal sorunu çözmenin temel koşulu olarak devrimin zaferinden sözetmek ile, ulusal sorunun çözümünün önkoşulu olarak “devrimci eylemler” ve “devrimci savaşım"ı göstermek birbirinden farklı şeylerdir. Reformlar yolunun, anayasal yolun, “devrimci eylemler”i ve “devrimci savaşım”ı kesinlikle dıştalamadığını belirtmek gerekir. Şu ya da bu partinin devrimci ya da reformcu karakterinin belirlenmesinde tayin edici olan, tek başına “devrimci eylemler" değil, ama parti tarafından girişilen ve yararlanılan bu eylemlerin siyasal hedef ve görevleridir. Birinci Duma'nın dağıtılmasından sonra, Rus Menşevikleri, bilindiği gibi 1906 yılında, “genel grev”, hatta “silahlı ayaklanma” örgütlemeyi öneriyorlardı. Ama bu onların Menşevik kalmalarına hiç de engel olmadı. Çünkü bütün bunları o zaman ne için öneriyorlardı? Elbette Çarlığı paramparça etmek ve devrimin tam zaferini örgütlemek için değil. Ama reformlar koparmak, “anayasa”yı genişletmek, “iyileştirilmiş” bir Duma toplamak amacıyla Çarlık hükümeti üzerinde “bir baskıda bulunmak" için iktidar egemen sınıfın elinde kalırken, eski düzenin reformdan geçirilmesi için “devrimci eylemler" -bu bir şeydir, bu anayasal yoldur. Eski düzeni yıkmak için, egemen sınıfı devirmek için “devrimci eylemler"- bu başka bir şeydir, devrimci yoldur. Devrimin tam zaferi yoludur. Burada temel bir fark vardır.”

(J. V. Stalin, Eserler, Cilt. 7)(262)