Dr. Recep Albayrak Türklerin İranı

begmaz/ bekmaz/ bekmez: 1.Sıkıntı, gam, keder. 2.Ziyafet.

beş: Beş rakamı. Tavla oyununda kullanılır. “Şeş u beş/ Altı ve beş”

beylek: Padişah fermanı, ev ve bağ-bahçe tapusu.

beyüg/ veyüq/ peyüg/ beyük: Gelin.

bezek: Süs.

bibi: 1.Hanım, ev hanımı. 2.Anneanne, büyükanne, babaanne. 3.Hala.

bigmaz/ pigmez: 1.Şarap, kadeh. 2.Piyâle, şarap piyalesi. Bâde-guSari

bildirçin: Bıldırcın.

bilga/ bilge/ bilici: Düşünür, müdrik, anlayan.

bitikçi/ bitekçî: (bitik: mektup)1.Maliye memuru. (İlhanlılar dönemi) 2.Huzurda mektupçu, yazıcı.

bohu/ bahovu: Bukağı.

bohulug/ buhovlug: Bukağılamak için atın ayağına takılan halka, bukağı halkası.

bohurtikan: Ahududu.

boğça: Bohça.

boğma: Boğmaca hastalığı.

boran: Boran.

bostan/ bustan: kavun, karpuz, domates, salatalık gibi sebzelerin yetiştirildiği bahçe.

bostançı: Sebze ve meyve üretimiyle uğraşan kişi.

boşqab: Porselen, cam veya madeni yemek kabı.

bozbaş: Bozbaş, piti yemeği. Farslar bu yemeğe “Abguşt” demektedir.

böyük: Önemli kişi, büyük.

budağ: 1.Budak. 2.Bir mantar türü. Gül-dunbe

bug: Avcılıkta haberleşmede kullanılan boru, borazan, düdük.

buğra: 1.Erişte, erişte yemeği. 2.Güçlü erkek, er kişi.

buğaz/ boğaz: Vadi, boğaz. “İstanbul boğazı” gibi. Arapça’ya da geçmiştir.