Edebu'l-Mufred Ahlâk Hadisleri
Yüklə 1,83 Mb.
|
1040. Hasan’ın şöyle dediği Hişam’dan nakledilmiştir: “- Selâm vermek, nafilelerden bir sünnettir. Selâmı almak ise farzdır.” SELAMDA CİMRİLİK EDEN KİMSE 1041. Abdullah ibni Amr ibni’l-As’dan rivayet edildiğine göre, şöyle demiştir: “- Asıl yalancı, yemininde yalan söyleyendir. Cimri, selâm vermekte cimrilik edendir, (selâm vermeyi esirgeyendir). Hırsız da, namazı çalandır, (hakkını vermeyen, tadili erkânı veya namazı terkedendir).” 1042. Ebû Hureyre’den rivayet edildiğine göre, şöyle demiştir: - İnsanların en cimrisi, selâmda cimrilik edendir ve insanların en acizi de, dua etmekten aciz kalandır. ÇOCUKLARA SELAM VERMEK 1043. Enes ibni Malik’den rivayet edildiğine göre, Enes, çocuklara rastgelip, onlara selâm verdi ve şöyle dedi: “- Peygamber (s.a.v.) çocuklara bunu (selâm vermeyi) yapardı.” 1044. Anbese’den rivayet edildiğine göre, demiştir ki, İbni Ömer’i gördüm, mektepte çocuklara selâm veriyordu.
“- Peygamber (s.a.v.)’e gittim ki, o yıkanıyordu, Ben ona selâm verdim de, o: “- Bu kadın kimdir?” dedi. Ben: - Ümmü Hânî dedim. Peygamber: “- Merhaba” dedi.
“- Hanımlar erkeklere selâm verirlerdi.” HANIMLARA SELÂM VERMEK 1047. Esma hanımdan şöyle dediği işitilmiştir: - Peygamber (s.a.v.) Mescid’e uğradı. Hanımlardan bir topluluk da oturmakta idi. Peygamber onlara eliyle selâm söyleyip, şöyle buyurdu: “- Nimete erenlerin küfründen sakının. Nimete erenlerin küfründen sakının.” - Hanımlardan biri dedi ki, ey Allah’ın Peygamberi! Allah’ın nimetlerine küfretmekten Allah’a sığınırız. Peygamber buyurdu: “- Evet, sizden birinizin bekârlığı uzar. Sonra (Allah ona bir eş ihsan eder de, bu hanım) şiddetli kızgınlık gösterip der ki, vallahi ben o adamdan bir anlık olsun, asla bir hayır görmedim, işte Allah’ın nimetini inkâr etmek budur, nimete kavuşanların inkârı budur.”
- Ben kızlardan ibaret yaşıtlarımla bir arada iken, Peygamber bana tesadüf etti de, bize selâm verdi ve şöyle buyurdu: “Nimete kavuşanların inkârından sakının.” Ben arkadaşlarımın Peygambere soru sormak bakımından en cesaretlisi idim de, dedim ki: - Ya Rasûlallah, nimete kavuşanların inkârı nedir? Peygamber: “- Sizden birinizin, ebeveyni yanında bekârlığı uzayabilir. Sonra Allah ona bir zevç rızık olarak verir, ondan kendisine bir çocuk da ihsan eder. Sonra bu kimse şiddetle kızıp nimeti inkâr ederek şöyle der: - Ben senden asla bir hayır görmedim.” buyurdu. KİŞİYE ÖZEL SELÂM VERMEYİ HOŞ GÖRMEYEN KİMSE 1049. Tarık’dan rivayet edildiğine göre, şöyle demiştir: - Biz, Abdullah’ın yanında oturuyorduk. Bir de onun kapıcısı gelip: - Namaz vakti geldi, dedi. O kalktı; biz de onunla kalktık ve Mescid’e girdik. Abdullah, Mescid’in ön tarafında insanları rükû halinde gördü de, hemen tekbir alıp rükû yaptı. Biz de yürüdük ve onun yaptığı gibi yaptık.Sür’atle bir adam gelip: - Selâm üzerinize okun. ey Ebû Abdurrahman, dedi. O da: - Allah doğru söyledi, Resulü de tebliğ etti, cevabında bulundu. Vakta ki biz namazı kıldık, o evine girdi, biz de yerimizde oturup onun biz çıkagelmesini bekledik. Birbirimize dedik ki, hanginiz (bu selâm işinden) Ebû Abdurrahman’a soracak? Tarık dedi ki : - Ben ona sorarım. Nihayet ona sordu. O da dedi ki, Peygamber şöyle buyurdu: “- Kıyametin kopmasına yakın şu işler olacaktır: Kişiye özel selâm verilmesi. Ticarette kadın kocasına yardım edecek kadar ticaretin yayılması. Akrabalarla ilginin kesilmesi, ilmin dağılması. Yalan yere şahitliğin ortaya çıkması. Hak şahitliğin gizlenmesi.”
-İslâm’ın hangi hasletleri daha hayırlıdır? Peygamber şöyle buyurdu: “-Yemek yedirirsin, tanıdığına ve tanımadığına selâm verirsin.” 1051. İbni Şihab demiştir ki, Enes bana haber vermiştir. Enes, Rasûlullah (s.a.v.)’in Medine’ye gelişi zamanında on yaşındaydı. (O, şöyle anlatmıştır) : “Annelerim (Peygamberin zevceleri) Peygambere hizmet için beni devamlı olarak vazifelendiriyorlardı. Böylece on yıl ona hizmet ettim. O vefat ettiği zaman, ben yirmi yaşımda idim. Bunun için örtü (hicab) hâdisesini en iyi bilen insandım. Âyetin ilk nazil oluşu, Rasûlullah (s.a.v.)’in Cahş kızı Zeyneb ile evlendiği zamandı. Ona güvey olarak sabahlayınca, insanları davet etti de, onlar yemek yediler. Sonra çıkıp gittiler. Ancak birkaç kişi Peygamber (s.a.v.)’in yanında kalıp beklemeyi uzattılar, (çıkıp gitmediler). Onlar çıksın diye Peygamber kalktı ve çıktı. Ben de çıktım. Peygamber yürüdü; ben de onunla yürüdüm. Nihayet Hz. Aişe’nin hücresi eşiğine kadar geldi. Sonra o insanların çıkıp gittiğini zannetti de geri döndü. Ben de döndüm. Zeyneb’in yanına varınca, bir de gördü ki onlar oturuyor. Hemen Peygamber geri döndü; ben de döndüm. Tâ Hz. Aişe’nin hücresi (evi) eşiğine ulaştı ve onlar çıkmışlardır zannederek geri döndü. Ben de onunla geri döndüm. Bir de gördü ki, onlar çıkmışlardır, işte bu esnada Peygamber (s.a.v.) benimle kendi arasına örtü (perde) koydu ve hicab âyeti indirilmiş oldu.” 1052. Sa’lebe İbni Ebî Malik El-Kurazî’den rivayet edildiğine göre kendisi, Benî Harise ibni’l-Haris’in kardeşi Abdullah ibni Süveyd’e üç çıplak vakitten sormak üzere yola koyuldu. Abdullah bu üç vakti gözetip uygulardı. Abdullah sordu: - Ne istiyorsun? Ben dedim ki: - Bu üç vakitle amel etmek istiyorum. Bunun üzerine şöyle dedi: - (1) Öğle sıcağında (uyumak için) elbisemi çıkardığım vakit, ev halkımdan bulûğa ermiş hiç kimse yanıma girmez; ancak iznimle girer yahut onu çağırırsam girer ki, bu onun iznidir. (2) Fecir vakti doğup da insanlar tanınıncaya ve namaz kılınıncaya kadar, (bu vakit de gece elbisesini değiştirip giyinme zamanıdır ki, yine kimse yanıma giremez. (3) Bir de yatsı namazını kıldığım ve elbisemi uyumak için çıkardığımda (yanıma kimse giremez.) ERKEĞİN HANIMI İLE YEMEK YEMESİ 1053. Hz. Âişe’den rivayet edildiğine göre, şöyle demiştir: -Peygamber (s.a.v.) ile Ukt (= hurma ve yoğurt kurusundan yapılmış bir yemek) yiyordum da, Ömer geldi. Peygamber onu (yemeğe) davet etti; o da yedi. Yerken eli parmağıma dokundu. Bunun üzerine şöyle dedi: “- Ay!.. Sizin hakkınızda bana yetki verilmiş olsaydı, sizi hiçbir göz göremezdi.” İşte hicap ayeti bunun üzerine nazil oldu.
-Ümmü Habibe, Haris’in oğlu Harice’nin büyük annesi Havle’dir: “- Benim elimle Rasûlullah (s.a.v.)’in eli bir kap içine girip çıkmıştı, (böylece bir kaptan abdest almıştık)”
“- Bir kimse meskûn olmayan (şenliği bulunmayan) eve girdiği zaman: Esselâmu Aleyna ve Alâ İbadillahi’s-Salihin = Allah’ın selameti hem bizim üzerimize, hem de Allah’ın Salih kulları üzerine olsun, desin.” 1056. İbni Abbas’tan rivayet edildiğine göre, şöyle demiştir: “- Kendi ev ve odalarınızdan başka evlere, sahipleriyle alışkanlık temin edip izin almadan ve selam vermeden girmeyiniz” (Nur/27) -Cenab-ı Hak, bundan istisna ederek buyurmuştur: “- İçinde oturulmayan ve içinde faydalanma hakkınız bulunan (depo, ahır gibi) evlere (izinsiz) girmenizde bir günah yoktur. Allah açıkladığınızı da bilir, gizlediğinizi de…” (Nur/29) SAHİP OLDUĞUNUZ KÖLELER SÖZDEN İZİN İSTESİN 1057. İbni Ömer’den rivayet edilmiştir: “- Sahip olduğunuz köleler (üç vakitte odalarınıza girmek için) sizden izin istesin.” İbni Ömer demiştir ki: - Bu emir erkek köleler içindir, kadın olanlar için değil…
-Annemin odasına girmek için izin istemeli miyim? Buna (Abdullah) şu cevabı verdi: -Anneni görmekten hoşlanacağın (muaşerete uygun) bütün zamanlarında (izin alman) gerekli değildir. 1060. Müslim İbni Nazîr’in şöyle dediği işitilmiştir: -Bir adam Huzeyfe’ye sorup, dedi ki: -Annemin yanına (odasına) varmak için izin isteyeyim mi? O, şöyle cevap verdi: -Eğer annenin yanına ondan izin almaksızın gidersen, hoşlanmadığın şeyi görürsün.
-Babamla birlikte annemin yanına vardık da, babam içeri girdi. Ben de babamı takip ettim. Babam ise, bana dönüp göğsümü itti; o kadar ki, kıçım üzerine beni oturttu. Sonra: -İzinsiz mi giriyorsun? dedi.
-İnsan, çocuğunun ve kocalmış olsa bile annesinin, erkek kardeşinin, kız kardeşinin, babasının yanına girmek için izin ister. İNSAN KIZ KARDEŞİNİN YANINA GİRMEK İÇİN İZİN İSTER 1063. Atâ’tan rivayet edildiğine göre, şöyle demiştir: -İbni Abbas’a sordum da, dedim ki: -Kız kardeşimin yanına girmek için izin isteyeyim mi? O: -Evet, dedi. Ben tekrar edip dedim ki: -Benim himayemde iki kız kardeşlerdir; oları geçidiriyorum ve onlara yedirip, harcıyorum, onların yanına girmek için izin istemeli miyim? -Evet, dedi. Onları çıplak olarak görmek ister misin? Sonra (Nûr Suresinin 58. ayetini) okulud: “- Ey iman edenler! Sahip olduğunuz köleler ve henüz büluğa ermemiş küçük çocuklarınız (odalarınıza girecek olurlarsa) şu üç vakitte sizden izin istesinler: sabah namazından önce, öğle sıcağında (yatmak için) elbisenizi çıkardığınız sırada, bir de yatsı namazından sonra… Bu üç vakit sizin için yalnız kalma vaktidir.” -Şu köleler ve küçük çocuklar ancak üç vakit için izin almakla emredildiler. (Bunlar dışında büyükler daima izin alarak içeri girmekle emredildiler hükmünü kasdederek yine Nûr Suresinin 59. ayetini ifade edip şöyle) dedi: “- Sizin çocuklarınız büluğa erdiklerinde, kendilerinden önceki ağabeylerinin izin isteyişler gibi, (odalarınıza girmek için her vakitte) izin istesinler.” İbni Abbas dedi ki, izin almak vaciptir. İbni Cüreyc de, bütün insanlar üzerine vaciptir ilavesini yaptı. İNSAN ERKEK KARDEŞİNİN YANINA GİRMEK İÇİN İZİN İSTER 1064. Abdullah’tan rivayet edildiğine göre, şöyle demiştir: -İnsan babasının, anasının, erkek kardeşinin ve kız kardeşinin yanına (odasına) girmek için izin ister. ÜÇ DEFA İZİN İSTEMEK 1065. Ubeyd İbni Umeyr’den rivayet edildiğine göre, Ebû Musa El-Eş’arî, Ömer ibni Hattab’ın huzuruna çıkmak için izin istedi. Hz. Ömer’in meşguliyete benzer hali olduğundan Ebû Musa’ya izin verilmedi. Bunun üzerine Ebû Musa geri döndü. Ömer işini bitirince: -Ben Abdullah İbni Kays’ın (Ebû Musa’nın) sesini işitmedim mi? ona müsaade edin, (gelsin). Ebû Musa geri dönüp gitti diye Hz. Ömer’e söylendi. Hz. Ömer onu çağırttı (ve geri dönüş sebebini sordu).Bunun üzerine Ebû Musa dedi ki: -Biz bununla emredilmiştik, (üç defa izin isteyin, size izin verilmezse geri dönün diye Hz. Peygamber bize buyurmuştu). Buna karşı Hz. Ömer: -Bana, buna dair deli getirirsin, (yoksa canını acıtırım). Ebû Musa da Ensar’ın meclisine gidip, onlara sordu: -(İçinizde izin istemenin üç defa olduğuna dair hadis-i şerifi bilen ve Hz. Ömer’e karşı şahitlik edece var mıdır?) onlar da dediler ki: -Bu hususta sana en küçüğümüz Ebû Sa’îd El-Hudrî ancak şahitlik edebilir. Adam, Ebû Sa’îd ile beraber (Hz. Ömer’e) gitti. Hz. Ömer de şöyle buyurdu: -Rasûlullah (s.a.v.)’in işinden bana gizli kalan mı oldu? (şaşılacak şey!..) Çarşılarda alış-veriş beni meşgul etti. Bu sözden, ticarete çıkışı kasdediyor. İZİN İSTEMEK SELAMDAN BAŞKADIR 1066. Ebû Hureyre’den rivayet edildiğine göre, selam vermeden önce izin isteyen hakkında kendisine soruldu. Ebû Hureyre dedi ki: -Selam ile söze başlamadıkça ona (izin isteyen kimseye) müsaade edilmez. 1067. Ebû Hureyre’nin şöyle dediği işitilmiştir: -Bir kimse, bir yere girmek isteyip de “Esselamu Aleyküm” demedi ise, selam anahtarını getirmedikçe ona “hayır!” (İçeri girmek yok!) de. İZİNSİZ BAKANIN GÖZÜ OYULUR 1068. Ebû Hureyre, Peygamber (s.a.v.)’den rivayet ettiğine göre, Peygamber şöyle buyurdu: “-Eğer bir adam (izinsiz olarak) yukardan aşağı evine bakar da, sen ona bir taş atıp gözünü çıkarırsan, sana bir günah yoktur.” 1069. Enes’den rivayet edildiğine göre, şöyle demiştir: “- Peygamber (s.a.v.) namaz kılıyordu da, bir adam uzanıp evine (kapı aralığından) baktı. Bunun üzerine peygamber ok torbasından bir ok alıp, o adamın gözlerine doğru çevirdi.” İZİN İSTEMEK, GÖZ HARAMA DEĞMEMEK İÇİNDİR 1070. Sehl İbni Sa’d haber verdiğine göre, bir adam Peygamber (s.a.v.)’in kapısındaki bir delikten içeriye baktı. Peygamber de kendisiyle başını kaşıdığı bir çalı vardı. -Peygamber (s.a.v.) o adamı görünce, şöyle buyurdu: “- Eğer maksatlı olarak bana baktığını bileydim, bunu gözüne sokardım.”
“- Göz (harama değmesin) için izin almak meşrû kılındı.” 1072. Enes’den rivayet edildiğine göre, şöyle demiştir: “- Bir adam, Peygamber (s.a.v.)’in hücresindeki (evindeki) aralıktan içeriye baktı da, Rasûlullah (s.a.v.) bir okla ona karşı durdu. Adam da başını çıkardı, (savuşup uzaklaştı).” BİR ADAM BİR ADAMA EVİNDE SELAM VERİNCE 1073. Ebû Musa’dan haber verildiğine göre, şöyle demiştir: - Ömer’in yanına varmak için (kapıda) izin istedim -üç kere- de bana izin verilmedi. Ben de geri döndüm. (Arkamdan Ömer adam gönderip) beni çağırttı ve dedi ki: - Ey Abdullah! Kapımda beklemek sana zor geldi. Şunu bilmiş ol ki, insanların senin kapında beklemeleri aynı şekilde onlara zor geliyor. Ben de :
- Hayır, ben senin yanına girmek için üç defa izin istedim, bana izin verilmedi. Ben de geri döndüm. “Biz böyle hareket etmekle emrolunuyorduk, (Peygamberin bize emri bu idi).” dedim. Bunun üzerine Ömer: - Bunu kimden işittin? dedi de : - Bunu Peygamber (s.a.v.)’den işittim, dedim. Buna karşı Ömer şöyle dedi: - Bizim işitmediğimizi, Peygamber (s.a.v.)’den sen mi işittin? Bu hususta bana bir delil getirmezsen, seni azaba sokacağım. - Ben de çıktım, Mescid’de oturmakta olan Ensar’dan ibaret birkaç kişinin yanına kadar gittim. Onlara (izin istemeye dair Hadîs-i Şerifi işiten olup olmadığını) sordum. Onlar dediler ki : - Bundan şüphe eden mi var? Ben de Ömer’in söylediklerini onlara haber verdim. Onlar: - Seninle ancak en küçüğümüz kalkıp gidebilir, dediler. Bunun üzerine Ebû Saîd El-Hudrî -yahut Ebû Mes’ûd- Ömer’e gitmek üzere benimle kalktı. (Ebû Saîd, Ömer’in huzurunda şu Hadîs-i Şerifi) anlattı: -Sa’d ibni Ubade’yi ziyaret etmek isteyen Peygamber (s.a.v.) ile (yola) çıktık. Nihayet Peygamber onun yanına vardı da selâm verdi, fakat içeri girmeye kendisine izin verilmedi. Sonra ikinci defa selâm verdi, sonra üçüncü defa verdi. Yine kendisine izin verilmedi. Bunun üzerine Peygamber : “- Biz, üzerimizdeki borcu ödedik» buyurdu. Sonra geri döndü. Arkasından Sa’d, Peygambere yetişip, dedi ki: - Ey Allah’ın Resulü! Seni hak olarak gönderen Allah’a yemin ederim ki, sen selâm verdiğin her defa, ben işitiyordum ve selâmına karşılık veriyordum, (ve aleyküm selâm ve rahmetullah diyordum). Ancak istiyordum ki, bana ve ehlime çok selâm veresin, (bunun için sizi bekletmiş oldum). Bundan sonra Ebû Musa, (Hazreti Ömer’e hitaben) : - Vallahi, benim Rasûlullah (s.a.v.)’in Hadîs-i Şerifine güvenim vardı, (bunu kesin olarak biliyordum), dedi. Hazreti Ömer de: - Evet, doğrusun. Ancak ben işi gerçekleştirmek (ve şüpheden kurtarmak) istedim, buyurdu. ADAMI ÇAĞIRMAK ONA (İÇERİ GİRMESİ İÇİN) İZİNDİR 1074. Abdullah’dan rivayet edildiğine göre, şöyle demiştir: - İnsan çağrıldığı zaman ona (içeri girmesi için) izin verilmiş demektir.
“- Sizden biriniz çağrılır da, elçi ile beraber gelirse, bu ona (içeri girmesi için) izindir.” 1076. Ebû Hureyre, Peygamber (s.a.v)’den rivayet ettiğine göre, Peygamber şöyle buyurdu; “- Adamın adama elçi göndermesi, ona (içeri girmesi için) izindir.” 1077. Ebû’l-Alâniyye’den rivayet edildiğine göre, şöyle demiştir : - Ebû Saîd El-Hudrî’ye vardım da, selâm verdim (İçeri girmeye) bana izin verilmedi. Sonra selâm verdim, yine izin verilmedi. Sonra üçüncü defa selâm verdim de sesimi yükselttim ve dedim ki : - Esselâmu Aleyküm. ey ev halkı!.. Yine bana izin verilmedi. Ben de bir kenara çekilip oturdum. Bir de bir erkek çocuk çıkıp, gir. dedi. Ben de (içeri) girdim. Ebû Saîd bana dedi ki : - Dikkat et, sen (üç kerreden) ziyade edeydin sana izin verilmeyecekti, (çünkü sünnete aykırı hareket etmiş sayılacaktın)] Ben, ona (içinde şarap yapılan) kaplardan sordum, muayyen bir kaptan sormadım; ancak kararadır, dedi. Nihayet ona deriden yapılmış kaplardan sordum; buna da haram, dedi. Ravilerden Muhammed (ibni Şirin) dedi ki: - Bu (içinde şarap yapılan) bir kaptır ki, baş tarafına deri yapılır da bağlanır.
- Ömer ibni Hattab’a gittim -Allah ondan razı olsun- de, huzuruna çıkmak için izin istedim. Bana dediler ki: - O sana çıkıncaya kadar yerinde bekle. Ben de kapısına yakın bir yerde oturdum. (Babam anlatıp) dedi ki, nihayet Ömer bana gelip su istedi. Sonra abdest aldı ve mestlerini mesnetti, (ıslak elleriyle sildi). Ben : - Ey müminlerin Emîri! Böyle abdest alman bevilden midir? dedim. Şöyle dedi: - Bevilden yahut başkasından...”
- Ben selâm vermedim ve içeri girmek için de izin istemedim. Peygamber şöyle buyurdu : “-Geri dön de Esselâmu Aleyküm, gireyim mi? diye söyle.” Bu vak’a, Safvan müslüman olduktan sonra vuku buldu. Kavilerden Amr demiştir ki : - Ümeyye bu şekilde bana Kelde’den nakletti; fakat bunu Kelde’den işittim demedi. 1082. Ebü Hureyre’den rivayet edildiğine göre : - Peygamber (s.a.v) şöyle buyurmuştur: “- Bir kimse gözü içeriye sokarsa, ona izin yoktur.” (Yâni; izin istemek, gözü korumak içindir. İsinden önce göz içeriye dalarsa, ona izin verilmez) “GİREYİM Mİ?” DEYİP DE SELÂM VERMEYİNCE 1083. Ebû Hureyre’nin şöyle dediği işitilmiştir : - Bir kimse, içeri gireyim mi? deyip de, selâm vermemişse, anahtarı getirmedikçe izin yok, diye söyle. (Ravi der ki) ben sordum: - (O anahtar) selâm mıdır? Ebû Hureyre: - Evet! dedi. 1084. Âmir oğullarından bir adam anlattığına göre, kendisi Peygamber (s.a.v.)’e gelip: - (İçeri) gireyim mi? dedi. Peygamber (s.a.v.) cariyesine : “- Çık, ona de ki: Esselâmu Aleyküm, gireyim mi? diye söyle. Zira; bu adam izin istemeyi beceremiyor.” - Adam demiştir ki, cariye bana çıkıp gelmeden önce ben bu sözü işittim de: - Esselâmu Aleyküm, gireyim mi? dedim. Peygamber şöyle buyurdu: “- Senin de üzerine selâm olsun, gir.” Adam demiştir ki, ben de içeri girip : (Bir Peygamber olarak) ne ile geldin? dedim. Peygamber şöyle buyurdu : “- Ben size hayırdan başka bir şeyle gelmedim: Ortağı olmayan tek Allah’a ibadet edesiniz, Lât ve Uzza putlarına tapınmayı terkidesiniz, gece ve gündüz beş vakit namaz kıtasınız, senede bir ay oruç tutasınız, bu Beyt’i (Kabe’yi) haccedesiniz ve zenginlerinizin malından alıp, onu fakirlere veresiniz diye size geldim, (gönderildim). - Adam dedi ki, ben Peygambere sordum : - İlimden bilmediğin bir şey var mı? Peygamber şöyle buyurdu : “- Gerçekten en hayırlısını Allah bilir. İlimden bir kısmı vardır ki, onu ancak Allah bilir. Beş şeyi Allah’dan başkası bilmez: = Kıyametin ilmi (kopacağı vakti bilmek) Allah ‘kalındadır. Yağmuru (dilediği yere, dilediği kadar) o yağdırır. Rahimlerde (erkek-dişi, sağlam-sakat, iyi-kötü) ne varsa o bilir. Hiç kimse yarın ne kazanacağını (başına ne geleceğini) bilemez. Hiç kimse de hangi yerde öleceğini bilemez.” (Lokman Sûresi, Âyet: 34) İZİN İSTEMEK NASILDIR? 1085. İbni Abbas’dan rivayet edildiğine göre, şöyle demiştir: Ömer, Peygamber (s.a.v.)’in huzuruna çıkmak için izin istedi de, şöyle dedi: Selâm Allah’ın Resulüne olsun, Esselâmü Aleyküm. Ömer, (içeri) girebilir mi? KİM O? DİYENE KARŞI: BEN, DİYEN 1086. Cabir’in şöyle dediği işitilmiştir: -Babam üzerinde olan bir borç için Peygamber (s.a.v.)’e gittim. Kapıyı çaldım da, Peygamber : “- Kim o?” dedi. Ben de : - Ben, dedim. Peygamber buna hoşlanmamış gibi: “- Ben, ben.” dedi.
-Peygamber (s.a.v.) Mescid’e çıktı. Ebû Musa da (Mescidde) Kur’ân okuyordu. Peygamber (beni kasdederek) : “- Bu kimdir?” dedi. Dedim ki: - Ben (Abdullah’ın babası) Büreyde’yim, sana feda kılındım. Bunun üzerine o, şöyle buyurdu: “-Buna (Ebû Musa’ya), Davud’un güzel sesinden bir ses verildi.”
-Abdullah ibni Ömer’le beraberdim de, bir ev halkından (içeri girmek için) izin istedi. (Karşılık olarak ona) selâmla gir, dendi. Abdullah ise, onların huzuruna girmekten sakındı. EVLERE BAKMAK 1089. Ebü Hureyre’den rivayet edildiğine göre, demiştir ki; Peygamber (s.a.v.) şöyle buyurdu : “- Göz, (evden) içeri girdiği zaman, izin yoktur.” 1090. Müslim ibni Nezîr’den rivayet edildiğine göre, demiştir ki, bir adam Huzeyfe’nin yanına girmek için izin istedi de (izin çıkmadan önce) içeriye baktı ve: “- Gireyim mi?” dedi. Huzeyfe: “- Gözüne gelince içeri girdi; kıçın ise girmedi.” dedi.
Yüklə 1,83 Mb. Dostları ilə paylaş:
|