LƏNƏT ETMƏYİN QADAĞAN OLMASI عن أبى هريرة رضي الله عنه قال : قِيلَ يا رسول الله ، ادعُ الله عَلى المُشركِينَ . قال : ( إِني لَم أُبعَث لَعاناً ، وَلَكِن بُعِثتُ رَحمَةً ) قال الشيخ الألباني : صحيح
Əbu Hureyra rəvayət edir ki, Peyğəmbər buyurdu: “Ey Allahın Elçisi! Müşriklərin əleyhinə Allaha dua et!” O dedi: “Mən lənət oxumaq üçün göndərilməmişəm. Əksinə, rəhmət olaraq göndərilmişəm”1623.
عن أبي هريرة رضي الله عنه قال : قَدِمَ الطُفيل بن عمرو الدوسي عَلى رسول الله صلى الله عليه وسلم فقال : يا رسول الله إن دوساً قَد عَصت وأَبت فَادعُ الله عَليها فاستقبلَ رسولُ الله صلى الله عليه وسلم القِبلةَ ورفَع يَديه فَظنَّ النَّاسُ أَنهُ يَدعُو عَليهم فَقال ك (اللَّهُمَّاهْدِدَوْسًاوَائْتِبِهِمْ) قال الشيخ الألباني : صحيح
Əbu Hureyra rəvayət edir ki, Tufeyl İbn Amr əd-Dövsi Peyğəmbərin yanına gəlib dedi: “Ey Allahın elçisi! Dövs qəbiləsi asilik etmiş və (haqdan) üz çevirmişdir. Onların əleyhinə Allaha dua et!”. Peyğəmbər üzünü qibləyə tutub əllərini (göyə) qaldırdı. Camaat elə zənn etdi ki, Peyğəmbər onlara bəddua edəcək. (O isə əksinə): “Allahumməhdi Dousən Vəti Bihim – Allahım! Dövs qəbiləsini doğru yola yönəlt və onları (haqqa) gətir”- deyə dua etdi1624.
عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ –صلى الله عليه وسلم- قَالَ « لاَ يَنْبَغِى لِصِدِّيقٍ أَنْ يَكُونَ لَعَّانًا ».
Əbu Hureyra rəvayət edir ki, Peyğəmbər buyurdu: “Möminə (Sadiqə – doğru-dürüstə) lənət etmək yaraşmaz”1625. عَنْ أُمِّ الدَّرْدَاءِ عَنْ أَبِى الدَّرْدَاءِ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ –صلى الله عليه وسلم- يَقُولُ « إِنَّ اللَّعَّانِينَ لاَ يَكُونُونَ شُهَدَاءَ وَلاَ شُفَعَاءَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ».
Əbu Dərda rəvayət edir ki, Peyğəmbər buyurdu: “Tənə və lənət edən insanlar Qiyamət günü şahid və şəfaətçi olmazlar”1626.
عَنْ أُمِّ الدَّرْدَاءِ قَالَتْ سَمِعْتُ أَبَا الدَّرْدَاءِ يَقُولُ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ –صلى الله عليه وسلم- « إِنَّ الْعَبْدَ إِذَا لَعَنَ شَيْئًا صَعِدَتِ اللَّعْنَةُ إِلَى السَّمَاءِ فَتُغْلَقُ أَبْوَابُ السَّمَاءِ دُونَهَا ثُمَّ تَهِبْطُ إِلَى الأَرْضِ فَتُغْلَقُ أَبْوَابُهَا دُونَهَا ثُمَّ تَأْخُذُ يَمِينًا وَشِمَا لاً فَإِذَا لَمْ تَجِدْ مَسَاغًا رَجَعَتْ إِلَى الَّذِى لُعِنَ فَإِنْ كَانَ لِذَلِكَ أَهْلاً وَإِلاَّ رَجَعَتْ إِلَى قَائِلِهَا ». قال الألباني: حسن.
Əbu Dərda rəvayət edir ki, Peyğəmbər buyurdu: “Bir qul hər hansı bir şeyə lənət edərsə o, lənət səmalara doğru yüksələr. Lakin səma qapıları lənətə qarşı bağlanar. Sonra yerə doğru qayıdarlar. Bu dəfə yer qapıları da onun üzünə bağlanarlar. Sonra o lənət özünü sağa-sola çırpar. Girəcək bir yer tapmadıqda lənət edilən kimsəyə qayıdar. Əgər lənətə layiq bir kimsədirsə (onda qalar). Əksi təqdirdə lənət edənin özünə qayıdar»1627.
عَنْ سَمُرَةَ بْنِ جُنْدُبٍ عَنِ النَّبِىِّ –صلى الله عليه وسلم- قَالَ « لاَ تَلاَعَنُوا بِلَعْنَةِ اللَّهِ وَلاَ بِغَضَبِ اللَّهِ وَلاَ بِالنَّارِ ».قال الألباني: حسن.
Səmura İbn Cundub rəvayət edir ki, Peyğəmbər buyurdu: “Bir-birinizi Allahın lənətiylə, qəzəbi ilə və Cəhənnəm atəşi ilə lənətləməyiniz”1628.
عن عبد الله قال : قال رسول الله صلى الله عليه و سلم ليس المؤمن بالطعان ولا اللعان ولا الفاحش ولا البذيء قال الشيخ الألباني : صحيح
İbn Məsud rəvayət edir ki, Peyğəmbər buyurdu: “Mömin bir kimsə təhqir edən, alçaldan, lənətləyən və söyüş söyən olmaz (həm söz, həm də əməllə)»1629.
عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ أَنَّ رَجُلاً لَعَنَ الرِّيحَ – وَقَالَ مُسْلِمٌ إِنَّ رَجُلاً نَازَعَتْهُ الرِّيحُ رِدَاءَهُ عَلَى عَهْدِ النَّبِىِّ –صلى الله عليه وسلم- فَلَعَنَهَا – فَقَالَ النَّبِىُّ –صلى الله عليه وسلم- « لاَ تَلْعَنْهَا فَإِنَّهَا مَأْمُورَةٌ وَإِنَّهُ مَنْ لَعَنَ شَيْئًا لَيْسَ لَهُ بِأَهْلٍ رَجَعَتِ اللَّعْنَةُ عَلَيْهِ ».قال الألباني: صحيح.
İbn Abbas rəvayət edir ki, bir kişi küləyi lənətlədi. Müslim deyir ki: “Peyğəmbərin zamanında külək bir kişinin Rıdasını (geyimini) qaldırdı. Adam da küləyi lənətlədi. Peyğəmbər: “Ona lənət etmə! Çünki o, əmrlə hərəkət edər. Kim lənət əhli olmayan bir şeyi lənətliyərsə o lənət özünə qayıdar”1630.
عِمْرَانَ بْنِ حُصَيْنٍ قَالَ بَيْنَمَا رَسُولُ اللَّهِ –صلى الله عليه وسلم- فِى بَعْضِ أَسْفَارِهِ وَامْرَأَةٌ مِنَ الأَنْصَارِ عَلَى نَاقَةٍ فَضَجِرَتْ فَلَعَنَتْهَا فَسَمِعَ ذَلِكَ رَسُولُ اللَّهِ –صلى الله عليه وسلم- فَقَالَ « خُذُوا مَا عَلَيْهَا وَدَعُوهَا فَإِنَّهَا مَلْعُونَةٌ )لاَ تُصَاحِبُنَا نَاقَةٌ عَلَيْهَا لَعْنَةٌ( ». قَالَ عِمْرَانُ فَكَأَنِّى أَرَاهَا الآنَ تَمْشِى فِى النَّاسِ مَا يَعْرِضُ لَهَا أَحَدٌ.
İmran İbn Huseyn rəvayət edir ki, Peyğəmbər səfərlərin birində dəvənin belində oturan Ənsardan bir qadın qəzəblənərək dəvəni lənətlədi. Peyğəmbər qadının lənətini eşitdikdə buyurdu: «Dəvənin belindəkiləri düşürün və özünü də buraxın getsin. Həqiqətən də o, lənətlənmişdir (Başqa rəvayətdə: Lənətlənmiş dəvə bizimlə səfər etməsin)». İmran: «O, dəvə sahibsiz olaraq hər yeri dolaşır (heç kəs də ona əl vurmurdu)»1631.
عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ –صلى الله عليه وسلم- قَالَ « الْمُسْتَبَّانِ مَا قَالاَ فَعَلَى الْبَادِى مِنْهُمَا مَا لَمْ يَعْتَدِ الْمَظْلُومُ ».
Əbu Hureyrə rəvayət edir ki, Peyğəmbər buyurdu: “Qarşılıqlı olaraq söyüşən iki kimsədən günahı (söyülən) kimsə həddi aşmadıqca digərinin üzərindədir”1632.
عن حذيفة قال : ما تلاعن قوم قط إلا حق عليهم اللعنة. قال الألباني: صحيح
Huzeyfə deyi ki: «Bir-birini lənətləyən elə bir qövm yoxdur ki, onların hamısına lənət olmasın»1633.