1 Xutbətul-Hacə adı ilə məşhur olan bu duanı cümə və s. xütbələrdə Peyğəmbər oxumuşdu. Səhabələrinə də bunu əmr etmiş və özü də onları öyrətmişdir. Hədisin ilk hissəsini bizə Əhməd 1/ 392, 293, 432, Əbu Davud 2188, Tirmizi 1105, İbn Macə 1892 və başqaları rəvayət etmişlər.
2 Hədisin Ikinci Hissəsini: Muslim "Şərhu Nəvəvi" 6/153-156, Əhməd 3/319, 371, Nəsəi 3/188, 189 və digərləri rəvayət etmişlər. Hədis alimi Muhəmməd Nəsirəddin əl-Albani hədisin bütün rəvayətlərini bir yerə toplayaraq “Xutbətul-Hacə” adlı bir kitab yazmışdır. İstəyənlər bu kitaba baxa bilərlər. Hədis Şeyx əl-Albani tərəfindən səhih hesab olunur.
3 Əbu Davud, əl-Albani “Zəif”.
4 İmam Əhməd "Kitəbuz Zuhd" 361, 362.
5 Müslim «Müqədimə».
6 Müslim «Müqədimə».
7 Müslim «Müqədimə».
8 Buxari, Müslim.
9 Hənəfi məzhəbinin məşhur kitablarındandır.
10 Bu jurnalda Peyğəmbərin hədisləri haqqında geniş məlumat verilirdi.
11 Hicrət – tərk etmək deməkdir. Küfr ölkəsindən İslam yurduna köçmək. Həmçinin Allahın qadağalarını tərk etməkdə hicrət adlanır.
12 Buxari 1, Müslim 1907.
13 Tirmizi 2516, əl-Albani «Səhih Cəmi» 7834.
14 İmam Nəvəvi «Riyadus Salihin» 63, əl-Albani “Səhih”.
15 Əhməd 3712, 4318, 4406, İbn Hibban 972, Həkim 1877, əl-Albani “Silsilətul Əhədisis Sahiha” 199, “Səhih Kəlimə” 102, “Təraciul Uləmə” 51.
16 Buxari 5981, 6340, Müslim 7110, 7111, 2735, Buxari “Ədəbul Mufrad” 654, Tirmizi 3387, Əbu Davud 1484, 1486, Əhməd 9137, 10317.
43 Muxtəsər Buxari 2420, Buxari 5947, 6306, Əbu Davud 5070, 5072, İbn Məcə 3872, Tirmizi 3393, 3721, Nəsəi 5522, əl-Albani “Səhih”.
44 Müslim 1779, 747.
45 Müslim 852, 117/373, Buxari 394, 633, Tirmizi 3384.
46 Buxari 6858, 7288, Müslim 1337 – Bu hədisin əvvəli belədir: Peyğəmbər buyurdu: «Ey insanlar! Allah üzərinizə Həcc etməyi fərz qıldı, artıq siz də Həcc edin». Bir nəfər: «Ey Allahın Rəsulu, hər il Həcc edək?» Peyğəmbər susdu. Həmin şəxs sualını bir neçə dəfə təkrarladı. Peyğəmbər: «Əgər mən hə desəm, sizə hər il Həcc etmək vacib olardı. Sizin də buna gücünüz çatmazdı…».
47 Əbu Davud 3107, 3109, əl-Albani “Sahihul Cəmi” 466.
48 Muslim 202, 520.
49 Əbu Davud 1482, 1484, əl-Albani “Səhih”.
50 Əbu Davud 3984, 3986, əl-Albani “Sahihul Cəmi” 4723.
97 Müslim 3009, İbn Məcə 3074, Əbu Davud 1907, əl-Albani “Həccətun Nəbi” 76.
98 Bu sütun Xeyf məscidinə o biri sütunlardan daha yaxın olduğu üçün ona “əl-Cəmərat əd-Dunya” (yaxın sütun) deyilir. Ona həmçinin “əl-Cəmərat əs-Suğra” (kiçik sütun) da deyirlər. Hacılar zülhiccənin 11-i, 12-si və (Minada qalanlar üçün) 13-ü məhz bu sütundan başlayıb ardıcıl olaraq sütunların hər birinə yeddi daş atmalıdırlar.
99 Muxtəsər Buxari 1665, 1751, 1752, Əhməd 2707, əl-Albani “Səhih”.
127 Buxari 6502 – Başqa rəvayətdə: Ölmək istəməyən mömin qulumun canını almaqda tərəddüt etdiyim qədər başqa bir şeydə tərəddüt etmədim. (Qulum) ölmək istəməz, Mən də onu incitmək istəmərəm. Lakin ölüm qaçınılmazdır. Əhməd 6/256.
128 Tirmizi 2169, Əhməd 5/288, əl-Albani “Həsən”.
129 İbn Məcə 4031, Tirmizi 2396, əl-Albani “Həsən Səhih”.
130 Buxari 755, Müslim 453.
131 Müslim 1610, 4219, Buxari 2452.
132 Ummu Abdullah – Abdullahın anası. Aişənin öz uşağı yox idi. Peyğəmbər onu bacısı Əsmənin oğlunun adı ilə çağırardı. Abdullah İbn Zubeyr.
133 Buxari 2697, Müslüm 1718.
134 Hicrət – tərk etmək deməkdir. Küfr ölkəsindən İslam yurduna köçmək. Həmçinin Allahın qadağalarını tərk etmək-də hicrət adlanır.
135 Buxari 1, Müslim 1907.
136 "Cəmiul Ulumul Vəl Hikəm".
137 "Daif Tarğibu vət Tarhib" 11/23-25, "Fahtul Latif Fi Hukmul Amali Bi Hədisi Daif" 46-52.
138 Müslim “Müqəddimə”.
139 Müslim “Müqəddimə”.
140 Müslim «Müqəddimə», Buxari 109.
141 "Tabiin əl-Acab" 3-4.
142 “əl-Favaid əl-Məcmua" 283.
143 "Baisul Həsis" 101.
144 "Məcmuul Fətava" 1/251.
145 Tirmizi 2/244, 3386, İbn Əsakir 7/12/2.
146 İbn Həcər "Təhzib".
147 "Mustədrək" 1/536.
148 "İrvalul Ğəlil" 2/180.
149 Əbu Davud 1492, əl-Albani "Zəif".
150 İbn Məcə 1181, 3866, Əbu Davud 1485, İbn Nasr 137, Təbərani 3/98, əl-Albani "Zəif".