TÜRKİYE’DEKİ GELİŞMELER Türkiye’de organik tarımsal ürün yetiştiriciliğinin genel yapısı çeşitli yönlerine göre aşağıda maddeler halinde özetlenmiştir:
Türkiye organik üretim 1980’den sonra hız kazanmıştır.
Konuya ilişkin istatistiksel altyapı oluşturulma aşamasındadır.
Kurumsal yapılanma; 8 adet kontrol ve sertifikasyon şirketi, ETO, Ege İhracatçılar Birliği Genel Sekreterliği ve Tarım Bakanlığı’ndan oluşmaktadır.
Konuya ilişkin 1994 tarihli Yönetmelik, AB’nin 2092/91 nolu Konsey Yönetmeliği’ne uygundur.
Bitkisel üretim ağırlıkta olup, hayvansal üretim yetersizdir.
Üretimin büyük çoğunluğu dış satıma sunulmaktadır.
Kimyasal girdilerden olan gübre ve ilaç kullanımı gelişmiş ülkelere oranla daha az olup, organik yetiştiriciliğe geçiş için önemli bir avantajdır.
Organik tarımsal üretim alanında yaşanan başlıca sorunlar; yetersiz örgütlenme, parçalı ve dağınık arazi yapısı ve konvansiyonel üretim alanlarına yakınlık, yetersiz bilgi düzeyi, düşük verimlilik ve yüksek maliyet konularında yoğunlaşmaktadır.
Toplam işletme sayısı 12.4350 adet, üretim alanı 44.553 ha ve üretim ise 160.239 ton/yıl’dır. En yaygın üretim bölgesi İzmir dolayları olup, üretimi yapılan ürün sayısı 98’in üzerindedir. Üretimde en fazla payı (%60’dan fazla) kuru ve kabuklu meyveler almaktadır.
Türk tüketicisinin çoğunluğu organik ürünler konusunda fiyat ve gelir duyarlıdır. Genelde perakende pazarlar kullanılmakla birlikte, son yıllarda özellikli pazarlara yönelme söz konusudur. Sertifikalı organik ürün bilinci yaygın değildir. Türkiye gıda pazarı 23 milyar $ dolayında olup, organik ürünler 3-5 milyon $ ile çok az bir paya sahiptir.
Türkiye için potansiyel gıda pazarları AB, ABD, Kanada, Japonya’dır. Türkiye AB’nin organik ürün dış alımı yapacağı ülkeler listesine girme çabasındadır. Çünkü dış satımın en önemli bir bölümü AB’ne yapılmaktadır. 2000 yılı verilerine göre Türkiye 69 ürünü kapsayan, toplam 12, 9 bin ton’a yakın ve 22 milyon $ dolayında dış satıma sahiptir. Dış satım değerinde kuru üzüm, kuru kayısı, kuru incir ve fındığın toplam payı en fazla olup yaklaşık %80’dir.
Türkiye’de, organik tarımsal üretime yönelik doğrudan bir destekleme politikası izlenmemektedir. Sadece 1994 tarihli Tarım ve Köy İşleri Bakanlığı Yönetmeliği ile üretim yönlendirilmektedir. Konuya ilişkin AB normlarına uygun yeni yönetmelik taslak halindedir.
