Ekolojik tarimda iÇ pazarin geliŞİMİ

Kıyı Ekosistemlerinin Bütüncül Yönetimine Ekolojik Tarımın Katkısı

Bütüncül kıyı yönetimi (BKY) içindeki sürdürülebilir tarımsal aktiviteler tarım ve çevresi arasındaki fiziksel mekan dağılımı, küresel ölçekte gıda sağlanması, peyzaj planlama-su ve toprak kullanılması, tarımda enerji kullanımı, besin maddesi girdisi, hastalık zararlı ve yabancı ot kontrolünün ekolojik sonuçları, tarımın biyoljik çeşitlilik üzerindeki etkilerinin analizi ile tarım ekolojisi bilimine hem teorik hem de uygulamalı olarak yapılan katkıların geliştirilmesi konularında gerçekleşmektedir.

BKY kapsamında tarımın ekosistem işleyişi üzerindeki etkilerinin ve biyosfer taşıma kapasitelerinin belirlenmesi, farklı coğrafik, demografik, sosyal, ekonomik, kültürel yapılar içerisinde tarımsal üretim ve çevre koruma uygulamaları arasında bir denge kurulması önem taşımaktadır. Ayrıca mekanizasyon, girdi uygulamaları-yeterliliği ve gıda kalitesi ile ilgili sorunlardan yola çıkarak kırsal alanlarda farklı tarımsal amaçlar için alan kullanım seçenekleri değerlendirilmekte, gübre ve kimyasal kullanımına bağımlı yüksek düzeyde mekanize fosil yakıtlara bağımlı olan tarımsal aktiviteler için değişik alternatifler aranmaktadır. Yapılan araştırmalarda, ekosistem karşılaştırmaları sonrasında yeni gelişmekte olan alanlarda tarımın yarattığı çevresel etkiler, ekosistem dinamiklerinin ve etkileşimlerinin modellenmesiyle ortaya konmaktadır. Agro-ekosistemlerde tarım ve hayvancılık sektörlerinde kullanılan pestisitler ile organik ve inorganik gübrelerin etkileri, dolaylı olarak yaratılan etkilerin ve ekolojik etkileşimlerin karakterizasyonu ve biyolojik dengelerdeki değişimler bu çalışmaların kapsamı içerisinde yer almaktadır.

Tarımın ekolojik anlamda yapılabilmesi, diğer bir ifade ile sürdürülebilir olmasını gerektirmektedir. Sürdürülebilir tarım yöntemleri ise tarımsal aktivitelerin arazi düzeyinde değil peyzaj birimleri düzeyinde olması anlamına gelmektedir. Tarım aktivitelerinin çevresel koşullara bağımlılığı, kaynakların ve peyzajın sürdürülebilirliğini garanti etmektedir (Di Pietro, 2001). Tarım ve çevre arasındaki ilişki sosyo-ekonomik ve kültürel koşullardan büyük oranda etkilenmektedir. Sanayileşmiş ya da çevre koruma bilincini yeterince oluşturmuş olan toplumlarda entansif tarım faaliyetleri sırasında çevre korumaya ciddi bir ilgi gösterilirken, gelişmekte olan ülkelerde geleneksel tarım yöntemlerin değiştirilmesi ya da geliştirilmesi eğilimi bulunmaktadır. Bu durumda ortaya çıkarılan etkiler genellikle ciddi ekolojik ve çevresel sorunlar yaratmakta, su ve toprak kalitesi azalmakta, tuzluluk ya da daha ciddi olarak fiziksel mekan kaybı gibi sorunlar ortaya çıkmaktadır. Bütün bunlar göz önüne alındığında tarım ve çevre arasında çevre yönetimi, gıda üretimi ve diğer tarımsal aktivitelerin tamamının entegrasyonunu sağlayacak araçların geliştirilmesi zorunludur (Scialabba, 1998).