Bir diğeri, hazır olmayan güçlerden verebileceğinden fazlasını istemektir. Bu o güçleri gerileten, alabilecekleri mizi almamızı engelleyen bir sonuç yaratabiliyor. Böyle bir önderlik tarzı ve pratiği eleştirilmeli ve mahkum edilmeli dir. Çevre ilişkilerimizden, bize yeni yönelmiş güçlerden, yalnızca verdiğimiz kadarını istemeliyiz. Daha fazlasını veri yorsa almalıyız, ama henüz veremiyorsa, vermesinin olanak larını yaratana kadar ondan fazlasını istememeliyiz. Kuş kusuz ihtiyaçlarımız çok fazladır. Çok sayıda insanın üste sinden gelebileceği sorumlulukları genellikle bir ya da bir kaç devrimci omuzlamak zorunda kalıyor. Ama bu bizi bu alanda bir tahammülsüzlüğe, sekterliğe, kıran-döken, dolayı sıyla yeni güçlere ulaşma imkanlarını da kaybettiren bir pra tik tutum içerisine itmemelidir. Kırk günlük bir ilişkiden on yıllık bir devrimcinin disiplinini, sadakatini, fedakarlı ğını, ataklığını bekleyemeyiz.
