Məşuq: (qorxmuş)
Bu, yuxudu, ya aşkardı?
Mələkmi, İblismi vardı?
Rəfiqə:
Al öxünü ələ, ay qız.
Kimsə yoxdur , bizik yalnız.
( Məşuqun qoluna girib aparır)
Dərviş: (gəlir)
Sevən insanı çox sadə aldatmaq olurmuş,
Alıb başdan düşüncəni oynatmaq olurmuş.
Tufanlar oynaşan bəhri-zillətdir məhəbbət,
Nəsibin qərq olub çox zaman batmaq olurmuş!
(gedir)
(Cadugər gəlib torbasını axtarır, tapmayıb
tələsik gedir. Səhnə qaranlıqlaşır. Şəkil dəyişir)
II şəkil
Bulaq başında günəşli yaz günü. Məşuq əlində su cürdəyi qəmli halda daş üstündə oturub. Qızlar onun ətrafında dövrə vurub rəqs edərək oxuyurlar.
Xor:
Nədir atəş , könül, sən kül olandan sor,
Nədir leysan, gözü yaşla dolabdan sor!
Zimistanı nə gəl axtar, nə canın yor,
Soyuq qəlbin sazağından solandan sor!
Deyirlər kim, gözü eşqin olubdur kor,
Verib nurun özü bimar qalandan sor!
Məşuq:
Nədəndir bəs bu yollarda qurulmuş tor?
Tapıb səyyad tora ceyran salandan sor.
( Qızlar kuzələri götürüb gedirlər. Məşuq və
Rəfiqə qalırlar)
Dostları ilə paylaş: |
