| Zalım şah:
Get! Get! Cavab alarsan!
Əbdüləli:
Sizə qurban olum! Məni naümid qoymayın. Mən qul olmaq istəyirəm, azad olmaq istəmirəm. Qaytarın məni qul dövrünə, nə olar, başınıza dönüm! (gedir)
Zalım şah:
Vəzir, buyur görək, bu gədədən nə anladın? Hər dərənin axmağını mənim üstümə niyə gətirirsən?
Vəzir:
Hökmdar, mənə elə gəlir ki, bu gədənin işi-gücü yoxdu. İşə girmək də ona sərf eləmir. Qul olmaq ona daha sərfəlidi.
Zalım şah:
Niyə? Nədən ötrü?
Vəzir:
Ona görə ki, biz ona nə iş versək, yarım dinar məvacib alacaq. Bu da onun özünün gündəlik yeməyinə çatmır. Üstəlik, gündəlik işə gəlib getməyə yol pulu da xərcləyəcək. Ancaq qul olsa buralarda, tövlədə-zadda yatıb qalar, həm də gündə üç öynə normal yemək yeyər. Mənim qandığım budu!
Zalım şah: (əlini əlinə vurub təəccüblənir)
Pah atonnan! Camaat nə yaman bicləşib, ilahi! Gör ha, kənddən gəlmiş gədənin biri burdan-bura az qala bizi aldatmışdı! Vay dədəm vay! Daha sözüm yoxdu! Daha sözüm yoxdu! Bisavad kəndlinin apardığı hesabata bax! Səni yıxılasan, dünya!! Yaxşı, get! O gədəyə də bax, elə bir iş ver ki, heç yarım dinar da ala bilməsin! Beləsi bir quruş qazansa, başımıza çox əməl açar! (vəzir getmək istərkən). Dayan, bu boyda məmləkətdə 3 nəfər adam tapmaq nə müşkül olub ki, deyirsən qazı vəzifəsi üçün hələ də axtarırsınız?
Vəzir:
Tapılmır deyəndə, niyə tapılmır. Adamlar var, amma bizə sərf eliyəni yoxdu. Son illər əlli-altmış oxumuş adam iş yeri olmaması səbəbindən özgə məmləkətlərə köçüb. Ölkədə qalanların da əllərində münasib mağduru yoxdu.
Zalım şah:
Ə, nə boş danışırsan? Elə mənim öz dədə əyalətimdən olan neçə-neçə oxumuş adamlar var, özləri də varlı-hallı nəsildəndilər.
Vəzir:
Hökmdar, onların hamısı vəzifə sahibidi. Çoxdan yerbəyer olublar. Uşaqları da hələ kiçikdi. Onların oxuyub qurtarması 5-6 il çəkər.
Zalım şah:
Yaxşı, get! Çox pis axtarırsan!
(Vəzir gedir. İşıq sönür, şəkil dəyişir)
Dostları ilə paylaş: |
