İnqilabdan öncəki universitetə hakim mədəniyyət
İnqilabdan öncəki universitet xalqın təlatümlü okeanı arasında ucqar bir ada idi. Mömin, dindar və yaxşı müəllim və tələbələri çıxsaq, o zaman universitet elə vəziyyətdə idi ki, oraya girsəydiniz, ümumi mədəniyyətə, imana, inamlara və xalqın etiqadlarına arxa çevirməli idiniz. Universitet müəllim və tələbələrin böyük əksəriyyəti üçün məhz şəxsi məqsədlər yeri idi. Siyasi və mübariz bir qrupdan başqa digər şəxslərin fikri-zikri şəxsi məsələlər idi; ictimai məsələlər haqda düşünmür, cəmiyyətlərinin dərdlərini hiss etmirdilər.
O zaman bir tələbə üçün ən mühüm arzu bu idi ki, hansısa bir yolla özünü sərhədlər xaricinə çatdıra bilsin. Universitet Qərbə vurulmuşdu, yenilik yaratmaq istəmirdi. Müəllim və tələbədə bu meyl vardı, amma universitetə hakim ənənə bu deyildi, şah rejiminin güclü şəkildə rəvac verdiyi asılılıq mədəniyyəti idi. Universitet daxilində ziyalılıq iddiasında olan şəxslər də xalqın ziyalıları deyildilər, xalqdan uzaqlaşmış kafe ziyalıları idilər. Onların çoxu inqilabdan sonra getdilər və indi də Avropa ölkələrində kafe adamlarıdır, çevrələrinin çoxu kafe çevrəsidir. Universitetin vəziyyəti belə idi.335
Dostları ilə paylaş: |