Endüstrinin yapısı Genel olarak yetiştiricilik

Endüstrinin çevresel etkileri
Yoğun hayvancılıkta temel çevresel konu hayvanların yemi metabolize etmesi ve neredeyse bütün besin maddelerini gübre olarak dışkılamasıdır. Kesim için domuz üretiminde, nitrojen tüketim, kullanma ve kayıp süreci daha iyi anlaşılmış ve Şekil 1'de gösterilmiştir. Maalesef benzer bir şekil kümes hayvanları için mevcut değildir.


Şekil 1: 108 kg'lık bir domuzun üretiminde, protein tüketim, kullanma ve kaybı
Yoğun hayvancılık yüksek hayvan yoğunluklarıyla örtüşmektedir ve bu yoğunluk hayvan tarafından üretilen gübrelik dışkı miktarının yaklaşık bir göstergesi olarak kabul edilebilir. Yüksek bir yoğunluk, gübrelik dışkıda mevcut olan mineral miktarının ürün yetiştirmek ya da otlakları korumak için tarımsal olarak ihtiyaç duyulan miktarların aşıldığının göstergesi olabilir.
Pek çok ülkede domuz üretimi belirli bölgelerde yoğunlaşmıştır. Örneğin Hollanda'da üretim güneyde yoğunlaşmıştır, Belçika'da ise yoğunluk özellikle Batı Flandra'dadır. Fransa'da yoğun domuz üretimi Britanya'da (Kuzeybatı Fransa), Almanya'da ise kuzeybatıda yapılmaktadır. Üretim; İtalya'da Po vadisinde, İspanya'da Katalonya ve Galiçya'da, Portekiz'de de kuzeyde yoğunlaşmıştır. En yüksek yoğunluklar Hollanda, Belçika ve Danimarka'da kaydedilmiştir.
Bölgesel düzeyde hayvancılık üretimi yoğunluklarıyla ilgili veri, bir bölgenin potansiyel çevre sorunlarıyla karşılaşıp karşılaşmayacağına ilişkin iyi bir göstergedir. Bu, asitlenme (NH₃, SO₂, NO_x), ötrofikasyon (sudaki azot ve fosfatın artması) (N, P), yerel rahatsızlıklar (koku, gürültü) ve ağır metallerin ve tarım ilaçlarının yayılması gibi sorunları gösteren şekil 2'de net bir şekilde resmedilmiştir.


Şekil 2: Yoğun hayvancılığın çevresel yönlerine ilişkin resim