GöNÜlden esiNTİler bir hiKÂye biRÇok yorum (4) Bİr ressam hiKÂyesi necdet ardiç

Ressamın cevabı

 “Evet vardır, fakat bu resimleri (yukarıdaki çiziyor,) ben içlerini dolduruyorum” şeklindedir.

Bu  sözlerinden Ressamın ef’âl mertebesinde, ef’âl boyutu yaşantısı içinde olduğunu anlıyoruz. Resimleri yukarıdaki çiziyor sözüyle kazâ ve kader kavramlarından ve bunun yaşantısından uzak olmadığını,  ancak resimleri yukarıdakinin çizmesine rağmen içerlerini ben dolduruyorum sözü   ile teslim olunmuşluğun idrakini tam olarak gerçekleştiremediğini, yaşayamadığını  ancak habersizde olmayıp bu yolda olduğunu, başka yapılacak resimler olduğunun da farkında olduğunu  anlıyoruz. İçlerini doldururken ve boyarken bunu yapanın, ben diyerek kendisi olduğunu söylemesiyle,  boyama işini kendine ait olduğuna inandığı irâdesiyle gerçekleştirdiğini düşündüğünü ve bu hâl içerisinde olduğunu Saffat Sûresi 96 . Âyette belirtilen ‘’Halbuki sizi de yapa geldiğiniz şeyleri de Allah halketmiştir.’’ Âyeti’ni  yaşayamadığını görüyoruz.

Bir başka açıdan düşünecek olursak burada Ressamın resimleri yukarıdaki gönderiyor ve  bende yukarıdakinin irâdesinin benden açığa çıkmasıyla yani benden irâde etmesiyle bende bulunan istidat ve kabiliyetler doğrultusunda renklerin seçimini gerçekleştirerek  boyuyorum ve dolayısıyla boyayan ben olarak görünmekle birlikte aslında sadece boyattırılanım, renklerin seçimi de bende oluşan niyetler doğrultusunda irâdenin işlemesiyle gerçekleşiyor ve bu oluşan niyetlerde Rabbı hasım olan esmâ terkibi doğrultusunda âlemdekilerle bağlantılarıma bağlı olarak şekil alıyor ve her anda yeni bir şen de olan  var- yok olarak  her an yenilenen dinamik bir yapı içinde yeni tecellilerle oluşan düşünce ve duygulara bağlı olarak sürekli yenilenen  niyetleri oluşturarak kendime kondurduğum VARIM zannını yok etmek, bilinmeyi dilemiş olmasından dolayı seyredebileyim ibret alayım algılayabileyim diye donmuş değil her an yenilenen dinamik bir yapı içinde bunu gerçekleştirerek renklerin seçimi  oluşuyor ve bu seçimin işleyişiyle boyama gerçekleşiyor  şeklinde Ressamın bir ifadede bulunuyor olduğunu düşünürsek Ressamın durumunun halinin değerlendirmesi daha farklı olacaktır. Bu durumda Ressamın acziyetinin farkında olarak kendinden açığa çıkan fillerinde bir farkındalik içinde olduğunu ifade etmemiz gerekecektir.

Abd Rabbın kuludur. Abd ı yani Ressamı bulunduğu haliyle yaşatan onun Rabbıdır. Çünkü Ressamın varlığı kendisinin Rabbı olan esmâ terkibinin doğal sonucudur. Ressamlık özelliğinden dolayı Rabbi hası olarak görünen Musavvir esmâsının varlığı ile o esmâya kulluk yapmaktadır. Her esmânın içinde sonsuz isimler bulunduğundan âlemindekilerle iletişim halinde,  istidadı doğrultusunda Rabbi hasına bağlı olarak gelişimi gerçekleşerek Rabbül erbaba ulaşacaktır.

Eğer biz Varlık üzerindeki İlâh-î takdirin her anımızda ve her halimizde gaflete düşmeden idrakinde olabilirsek ve bu yaşam şekline geçebilirsek kaderin sadece ismine değil kendisine îmân etmiş oluruz. ve bunun hali de teslimiyet içerisinde AN ın farkında, hâli kabul hâle rıza  hâlin sahibini ve bizden açığa çıkanlarla  neyi seyretmeyi dilediğini, ve kendisini bize her halimizle ve âlemimizde ki her hâl ile nasıl öğrettiğini tefekkür ederek  bilinçli bir şekilde  yaşamakla mümkün olacaktır.

Gönüldeki  hiçbir düşünce ve duygunun bizim irâdemizle olmadığı, değişen duygu ve düşüncelere bağlı olarak oluşan duygusal sallantılarla mülkün sahibi tarafından kendi mülkünde dilediğince hüküm sahibi olduğu, gönlün sahibinin O olduğu dilediğince evirip çevirdiği ve bu gönle düşenlerinde bir ana gönülden kaynağını alarak dilediğince göründüğü ve  âlemimiz diye seyrettiğimizin bizden ayrı olmadığı bizden yansıyanlar olduğu farkettirildiğinde kesret diye seyrettiğimizin tek bir Zat tan ibaret olduğunu kesretteki her birimin üzerindeki elin O olduğunu idrak ederek, bu şekilde görmenin gayretiyle bakmamıza ve duymamıza müsaade edildiği anlarda cevapların her yerden geldiğini bizimle her yerden konuştuğunu her şeyin BİR de toplandığını müşahede etmeye başlarız. acziyetimizle merhametine sığınarak idrakimizdeki değişme ile Allahın  tekliğini ve dolayısıyla da kaderi anlayabilmemizin yolu açılarak  kaderin işleyişini enfüste ve afakta müşahede etmemiz takdirimizce idrak seviyemizce mümkün olabilecektir.

Kader sırrına vakıf olarak teslim olunmuşluğun idrakini yaşamak için ilmel yakınlık halinden aynel ve hakkel yakınlık haline ulaşmak gerekmektedir, yani bilgilere sahip olmak ile bilgiyi yaşayarak bilginin kendisi olmak aynı şey değildir. Bu da ancak bunu bilen yaşayan Kâmil bir Zât’ın Allahın lütfuyla terbiyesine dahil olarak O nun rehberliği doğrultusunda, Hakk’ın dilemesinden ayrı olmayan  O nun himmetiyle mertebe mertebe idrak açılımının gerçekleşmesiyle  mümkün olabilecektir. Mertebe denilen de idrakdeki seviyedir. Ve gelişim idrakteki bu seviyenin değişerek yükselmesi demektir.

Hz. Mevlânâ gönül arınmasının gerçek bir gönül vasıtasıyla olabileceğini şöyle anlatır: “Ey kalbine güvenip “kalbim temizdir” diyen kişi! Senin kalbinin gerçekten temizlenmesi için bir velinin kâlb havuzu’ndan; yahut hakikat denizinden yardım istemen gerekir. Zira o İlâh-î yardım olmaz ise nasıl para harcandıkça azalırsa, senin sınırlı temizliğin de azalır ve kirlenir.” “O kafirlik ve dindarlık yanından geç de gel, gir gönül fırınına; seyret de gör; âşıkların canları nasıl altın kesilmiş, aşk da kuyumcu dükkanı”

Mevlânâ’nın gönül fırını dediği,  mürşidin gönlüdür. Bu gönlün en önemli özelliği oraya gireni değiştirip dönüştürmesidir. Bu değişim ve dönüşüm insân’ın değerine değer katmakta,  ondaki cevherleri ortaya çıkararak altın yapmaktadır. Yine ona göre insân, mürşidle beraber oldukça çirkinlikten, kötülükten uzak olur, gemiye binmiş gibi gece gündüz Hakk’a doğru yol alır. Canlar bağışlayanın ruhani himayesi altında ilerler.

Kişi zamanın peygamber varisi  olan velilerinden ayrılmamalıdır. Kılavuzsuz yol alınamayacağından bu yolda ilerlemek bir mürşid vasıtasıyla olmalıdır. Çünkü nefs ancak mürşidin himmeti sayesinde gönle gelen İlâh-î ilhamla kahrolur Bu yüzden bir mürşidin gönlüne giren su ve toprak kaydından kurtulup can ve gönül sohbetine erer. Hz. Mevlana “Aklını başına al, kendine gel de şeyhin kanatları ile uç, şeyhin yardımını gör, mânevi ordusunu seyret.” buyurmaktadır.

Hz. Mevlânâ  şöyle demektedir “Kardeşim, gönlünde buldukların, sana akıp gelen hikmet, güzel duygular, mânevi zevkler senin değildir. Abdalın yani bir velinin himmetidir. Bu duygu sana eğreti olarak verilmiştir”. “Yüz binlerce halkta yüz binlerce gönül vardır. Asıl gönül O tek gönüldür.”

Arş ve Kâ’be’ye benzetilen gönül, İnsân-ı Kâmil’in gönlüdür.

“Adem’in yaratılışını tamamladığım ve ona rûhumdan üfürdüğüm zaman” Âyetinde insân rûhunun İlâh-î menşeli olduğu anlatılmaktadır. Gönül Hakk’a varıp küll’ü bulunca Allah’a makbûl olur.

Ve Enbiya 107. Âyette belirtilen “Seni Biz, sadece âlemlere rahmet olarak gönderdik.” Âyeti’nin İnsân-ı Kâmil’de zuhuruyla O nun  gönlünün İlâh-î namenin ve sırların taşıyıcı olarak işlemesiyle rahmaniyetin tahakkuku gerçekleşerek gönül esasına dayalı bir eğitim mümkün olabilecektir.

Abdülkadir Geylani: “Mâsivâdan arınmış bir gönül marifetullah taliplerine Kâbe olur” diyerek,

  İnsân-ı Kâmil’in gönlünü Allah’ın yer yüzündeki hazinesi, ilâhî sırların mahzeni; hatta mülk âleminin mutasarrıfı olarak görür. Vuslata ermenin yolu bu gönüllere girmektir. Böyle bir gönüle giren kimse Kâbe’ye girenden üstündür. Fecr Sûresindeki “ Kullarımın içine gir” Âyeti “Onların gönüllerine gir, teveccühlerini kazan” şeklinde yorumlanmıştır.

Bu âlemler İnsân-ı Kâmil’in hatırına durmaktadır. Ve   “sen olmasaydın âlemleri yaratmazdım”   kudsi hadîsiyle işaret edilen İnsân-ı Kâmil’in âleminden başka bir şey olmadığıdır. âlem içinde âlemler olan sonsuz varlıklar İnsân-ı Kâmil’in âleminde bulunmaktadır. İnsân-ı Kâmil’in âlemi tüm âlemleri barındırandır. Dolayısıyla İnsân-ı Kâmil mertebesinde acaba ne çizdirildi sorusunu bu doğrultuda düşünmemiz gerekir.

Efendi  Babacığım, sizden gelen her hale, her bilgiye, her güzelliğe sizinle bağlantıda olmanın, yakınlığınızı bulmanın huzuru içinde şükrederek, hürmetle, muhabbetle özlemle, tüm yakınlarınızla birlikte sağlığınıza duacı olarak Sizin ve Nüket annemin ellerinizden öperim.

SE…… İY…… - ME…….

*************

(38) Ay……Ya…..

Subject: RE: (BİR HİKÂYE BİRÇOK YORUM)

Date: Sat, 28 Jan 2012 13:31:35 +0200

Hayırlı günler Ay….. kızım ellerine diline sağlık, yazın güzel olmuş Cenâb-ı Hakk idrak ve anlayışını daha da arttırsın İnşeallah Bu hususta yazılar gelmeye devam ediyor, geleni dosyasına aktarıyorum seninkini de aktaracağım. Cenâb-ı Hakk her işinde kolaylıklar nasib etsin. Herkeze selâmlar Nüket annenin de selâmları vardır hoşça kal Efendi Baban. 

Subject: (BİR HİKÂYE BİR ÇOK YORUM)

Date: Thu, 26 Jan 2012 17:52:22 +0100

***  Bir gün bir yerde yaşayan bir kişi tasvirci-ressam olan diğer bir arkadaşının ziyaretine gitmeye karar vererek yola çıkar nihayet arkadaşının bulunduğu yere gelir ve içeriye girer bir müddet dinlendikten sonra duvarlarda ki ve her yerdeki resimlere bakar, hepsinin belirli bir özelliği olduğunu görür. Bu özellik ise bütün tasvir-resimlerin sadece “hayvân” sûretlerinde olduğudur. Bunun sebebini anlamaya çalışan misafir arkadaşına, 

>(yapılacak başka resim yokmu! neden hep hayvân resimleri yapıyorsun?) dediğinde, arkadaşının verdiği cevap oldukça düşündürücüdür.

 >(Evet vardır, fakat bu resimleri “yukarıdaki çiziyor”, ben içlerini dolduruyorum)demiştir.*** 

  Kaza ve Kader mevzuunda olduğudur

Eendimiz (s.a.v.): “Sizden birinin yaratılışı, annesinin karnında kırk günde cem olur. Sonra kırk günde “alâka” olur. Sonra bu kadar müddette “mudga” olur. Sonra Allah bir meleği dört kelime ile gönderir. Bu melek onun rızkını, ecelini, amelini, şaki veya said olacağını yazar. Sonra ona ruh üflenir.” Diye bildirmiştir.

Bu hadîs’le, bize Kazâ ve Kader hakkında çok önemli ipuçları vermiştir. Buna dayanarak hikâyedeki konuya başlamak istedim. Konuyu uzatmadan, özetlemeye çalışarak.

*** Kazamız, A’yân-ı Sâbitelerimiz olan Programlarımız, Kabiliye-timiz, Yeteneğimiz ve İstidatlarımız bize doğmadan ana rahminde verilmiştir, Efendimiz (s.a.v.) ‘in hadîs-i şerifinde bildirdiği gibi. 

Her hücremizde ve DNA’larımızda kütüphaneler dolusu bilgi olduğu bilinmektedir. Bu yüzden DNA’larımızı paket program olarak görebiliriz. 

*** Kaza zamanla kayıtlanmamıştır. Allahın eşyadaki hükmü, dilemesidir. 

   Bu HÜKMÜN (KAZÂ) istidadı gereği zamanla, kudreti ve irâdesi ile

(dilemesiyle) peyder pey ortaya çıkması, oluşması KADER iledir.

   Bu da bize eşyanın büyümesi, beslenmesi, gelişmesi, bölünüp çoğalması, ameli, olgunlaşması ve ölümü zaman ile belirlendiğini gösterir. Bir Ceninin anne karnındaki gelişmesi her annede aynıdır. Bir meyvanın olgunlaşma evreleri gibi bir kişinin çocukluk, gençlik olgunlaşması devreleri cisim yönüyle belli aşamalarla zamanla tayin edildiği üzeredir. Mutlak Kaderi itibariyle böyledir. Muallâk olan kaderimizi ise irâde ve kararlarımız ile zamanı geldiğinde, biz belirleriz. Velâkin ne kadar bizim irâdemize bırakılmış ise de Allah’ın ilminde kayıtlıdır ve bilinmektedir. Bizim irâdemize bırakılmasaydı sorumlu olmazdık. Sırat-ı Müstakim üzere miyiz, değil miyiz? kararlarımızla kayıtlanır, belli olur. “Kararlarımız ve yaşantımız heva ve hevesimiz üzere mi?  yoksa edep ve güzel ahlak üzere mi?” Sorularının cevabı ne olduğumuzu bize bildirir.  Nefsani mi yoksa İlâh-î irâdeye bağlımı yaşıyoruz? Esmalarımızı hangi yönde kullanıyorsak hepsinden sorumluyuz. Arayışlarımız ve taleplerimizi bu çerçevede yaparsak kendimizi kazanırız.

*** Kazâ ile A’yân-ı Sâbitemizde ne kayıtlı ise o zamanla dışarı çıkmayı taleb eder. Bu yeteneği hangi yönde öğrenip çalışırsak, bize öyle verilir kaderde. Bir yeteneği para kazanmak için öğreneceksek, herhangi bir ressama, bu alandaki öğreticiye başvururuz. Çalışırız, karşılığı verilir. Ya da bu hikâyedeki kişi gibi kendimizi kazanacak  Efendi Babam gibi, bir tasvirci buluruz Allahın izniyle. Bu yolda sadece resim çizme ilmi değil, mânâlarını da anlama yolculuğu ile kendimizi tanırız.

Arayışı doğrultusunda yolculuğa başlayan kişi, kendisine arka olacak, destek verebilecek bir kişiyi bulur. Bu kişi alanında usta olmakla kalmamış, “eşyanın hakikati”ni idrak etmiş, Marifet mertebesinde olan bir öğreticidir. 

Talip olan kişi Hakikat okuluna başvurmuş bir Hakikat yolcusudur. Sorduğu sorular resmin nasıl çizildiğine dair değil, şekline (sebebleri)  ve ortak noktalarına ve özüne dairdir. İstidadı şayet kaza'sında varsa ve kaderinde de gayret ederse kendi hakikatini bulur İnşeaAllah. Mertebesi; ilmine, idrakine göre değişir.

*** Buradaki ressamın hangi mertebede olduğunu bilmiyorum.

***  İlk resim yapmaya başlayan çocuklar çimen, çiçek, ağaç ve güneş gibi doğa resimleri yapmaya başlarlar. Çöp hayvân ve çöp insan resimleri sonra gelir, insân resmini bütünüyle çizmek ustalık gerektirir. Beden yönümüzle bizler hayvânlarla aynı et, kemik ve tabiat yapısına sahibiz. Hayat yani “Hay” esmasının zuhuru yönüyle de aynı şekilde hareket kabiliyetimiz var.

Ressamın duvarlarda ve yerdeki hayvân resimleri, sürüngen, yürüyen ve uçan hayvânlar olabilir. Ama aynı zamanda bu hayvânlar, kabiliyyeti ile ayağının yani hükmü altına aldığı dolayısıyla da hükümlerinin altına girmediği duyguları, esmâları da olabilir.

***  Duygularımızla olaylar karşısında renkten renge gireriz. Bu yüzden düşüncelerimiz ve davranışlarımız da boyanır. Cüneyd-i Bağdadi “suyun rengi, kabın rengidir” diyerek bu hali çok güzel ifade etmiştir.

***  Ressamın duvardaki resimleri, temas edip ilişkide bulunduğu, yönlendirdiği kişilerin tabiatları olabilir. Bu tabiatları yönlendirme kabiliyeti ona verilmiştir. Bu sebeple renk ve düzenleme yapabilme seçeneği vardır.

İrfan ehli, İlâh-î ilim, irâde ve kudret ile renklendirmeyi ve düzenlemeyi yapabilmektedir. Seyr-i sülûkumuzda  nefsânî kullandığımız renkleri tek tek silip yerine daha iyi bir renge boyayarak değiştiririz. Sadece boyanmakla kalmayıp onun hali ile halleniriz. İrademizi kullanarak uzun bir çalışma ile teker teker İlâh-îsine  değiştiririz. Tıpkı tabiatımız ve doğru bildiğimizi sandığımız yanlış bilgiler gibi. Duygularımızın esiri olmaktan kurtuluruz ve bilgimizi zamanla tevhid etmeyi öğreniriz.  Böylece renk kaydından kurtuluruz ve Tevhid ehli, yani renksiz oluruz. Aslında renksizlikte bütün renkler vardır. Zira renklerin Tevhidi: renksizliktir.

***   Marifet ehli kişi, dilediğinde bu duygu ve renkleri doğru bir şekilde çıkarma kabiliyetindedir,  çünkü artık Allah’ın rengi ile boyanmıştır. “Allah'ın (verdiği) rengiyle boyandık. Allah'tan daha güzel rengi kim verebilir? Biz ancak O'na kulluk ederiz (deyin).”(Bakara 138)  ayeti hükmüne girmiştir.

***Böylece İrfan ehli Allah’ın ilmi, kudreti ve hikmeti ile nasıl renk-lendireceğini bilir. Bu renklendirmeyi cebr ile yani zorla yapmaz. Resim-lerdeki hayvânların hâl diliyle istemeleri gibi renk seçeneğini kullanır. 

Not: Ni….. ablama teşekkür ediyorum, zaman ayırıp yazımı düzenleyiverdiği için ve ellerinden öpüyorum.

Emek vererek bizlere aşıladığı ilmi, bize düşünme fırsatları vererek yazdırıp, yeniden öğrenme fırsatı verdiği için Efendi Babama ve buna imkân sağlayan Anneme teşekkür ediyorum. Nazik ellerinizden sevgiyle öpüyorum.  Tüm kardeşlerime kolaylıklar diliyorum. 

Kızınız Ay….. Ya……

*************

(39) G…. Z…..

Subject: RE: Ressam

Date: Mon, 6 Feb 2012 22:05:00 +0200

Hayırlı geceler Mu…..ım. Dosyalarını aldım sağolasın Cenâb-ı Hakk daha nicelerini nasib etsin İnşeallah. Tarafımızdan herkeze teşekkür edersin. Hepsi güzel olmuş. İşlerin kolay gelsin hoşça kal Efendi Baban. 

 

EfendiBabacığım Hayırlı Günler,

Tefekkür çalışma süremiz bugün doldu. Bizimkiyle birlikte 6+1 dosya mevcut, iki dosya yaptık.. Adsız olan dosyada sadece baş harfleri mevcut, diğerinde ise isimler yazmaktadır.

Hafta sonu İstanbula sohbete gelecekmisiniz? Selâmlar..

Hürmet ve Muhabbetle Nüket Anne ve Necdet Babamızın ellerinizden öperiz.

Allah'a emânet olunuz.

El-Fakiry Mu…. Ca…..

-----------

G…. Z…..

Hürmetli Efendim:

Nasılsınız Cenab-ı Hakk’tan sıhhat ve huzurunuz için duada bulunduğumu söyledikten sonra mailiniz için şükranlarımı belirtirim.

Bir hikâye, birçok yorum adlı tefekkür çalışmasına acizane aklımın, bilgimin yettiği kadarıyla ufak bir katkıda bulunmak istedim. Bu hikâyeyi kaza kader açısından düşük seviyeme ve size lâyık olmamasına rağmen diğer bir mail ile göndereceğim inşeallah. Mertebelerle ilgili yeterli bilgiye sahip olmadığım için söz söyleyemedim. Bu çalışmanın neticesinde diğer kardeşlerimin ve sizin yorumunuzu dört gözle bekliyorum.

Efendim tevhid yolunun oldukça zor bir yol olduğunu ifade etmeniz üzerine, bunu düşünüyorum o zamandan beridir.

İslâm’ın Hakk yol olduğunu kavradığımdan beri kendim ve çocuklarımın yetişmesi açısından zorluğa katlanarak, bu dini yaşamaya gayret ettim.

Zordu ve yine zor çünkü hayat arkadaşım çok farklı bir yaşam şekline sahiptir. Burada benim için zorluk değil, doğru olan ön plânda daima Allaha şükürler olsun.  Şimdi yıllar sonra şeriatten öte bir tevhid yolu olduğunu öğrendim. Muhakkak bunu bana duyuran rabbimdir. Ben zordur düşüncesiyle bu yoldan ayrı uzak kalmaya meyledersem eğer, hiç bir şekilde Allahın huzuruna çıkamam. Çünkü zoru kolaylaştıran O olacaktır. Ama az başarılı ya da başarısız, tembel ve idrâki zayıf biri olursam yavaş, yavaş gelebildiğim yere kadar ulaşırım, fakat Allah’ı tanımaya çalışmaktan vazgeçmeyi düşünemiyorum. Cenâb-ı Hakk’ın sizin sohbetleriniz gibi bir hazineyle beni karşılaştırması ve internet aracılığıyla başka mekanlara gitmeden, evimde dinleyebileceğim ortamı nasip etmesi de bir kolaylaştırmadır diye düşünüyorum. Bundan sonrada kim bilir ne kolaylıklar nasip eder O hazinesi sonsuz olan. 

Sizin bana dinleyip okuyup bilgimi artırmaya çalışmamı tavsiye etmeniz, tarafımdan bir telkin ve yardım olarak kabul edilmiştir. Gayret bizden muvaffakıyet Allah’tandır. Ben aciz kula dua etmeniz dileğiyle.    

G…… Z……

*************

(40) A… K….

Hikâye’de yer alan olay Efendi Baba’nın belirttiği üzere Kazâ-Kader üzerinedir. Ressam çizdiği resimlerdeki dış sûretlerin zâten Yaratan tarafından çizilmiş olup; kendisi resimlerin sadece içini doldurabileceğini söylemiştir. Bunu söylemekle aynı anda hem Yaratıcının yarattıklarına karşı olan mutlak tasarrufunu hem de yaratılanın bu belirlenmiş olan istikamet üzerinde söz sahibi daha doğrusu yorum sahibi olduğunu göstermektedir. Bunu demekle de iki genel yanlış görüşe cevap vermiş olmaktadır. 

Birincisi; Allah yarattıklarını yaratmış ve kendisi bütün bu yarattıklarından apayrı olarak kendine ait bir yerde bulunduğuna dair yanlış düşünce. Ressam, çizdiği her resimde Allah’ın Esmâsı ile oluşan bir bütünlüğün içinde sadece içeriğini oluşturabilmektedir. Bir resmi iç kısmı ve dış kısmı diye ikiye ayıramayacağımızdan; için dışı-dışın da içi tamamladığı düşünüldüğünde Allah’ın her varlık üzerinde isimleri, sıfatları veya en üst düzeyde Zat’ı  ile  tecelli ettiği gerçeği ortaya çıkmaktadır. Bunu görebilen ya da sezinleyebilen bir göz de Allah’a yarattıklarından apayrı olacak şekilde mutlak bir gayriyyet biçemez. 

İkinci; yanlış düşünce de “Allah zâten her şeyi biliyor. Benim ne vakit ne iyilik yapacağımı da ne vakit ne kötülük yapacağımı da biliyor. O zaman benim sevabımın da günahımda benimle bir ilgisi yok; zâten benim hayat sahnesinde bir kukladan farkım bulunmamaktadır. Ressam çizdiği resimlerin içini doldurmak sûreti ile hayatta kendinden bir oluşum çıkarmış olmaktadır. Burada Cüz-i irâde vurgulanmakta olup;ressam içini boyarken kendi zevki ve isteğine göre çalışmalarını sürdürmektedir. Bu çalışmalar da  muhakkak  ki Allah’ın bilgisi dahilinde olmaktadır. 

Resimlerde boyanan sûretlerin hayvân şeklinde olmasından; İseviyyet  mertebesinde  gerçekleşen bir hikâye olduğu düşünülebilir. Keza boyanan sûretler bitki olsa idi “Museviyet”; insân olsa idi “Muhammediyet” mertebesine işaret edeceği düşünülebilir. Ressam kendi Cüz-i irâdesi çerçevesinde hayvânların içini, istediği şekilde doldurabilmektedir. Yalnız bu isteğini gerçekleştirebilmesinin  Ressamın Özgürlüğünden ziyade Yaratıcının Özgürlüğü diye görmek daha doğru ve yerinde olacaktır. Çünkü  ressam kullanacağı boyaları seçerken bile elinde olan boyalar arasında seçim yapmaktadır. O boyaları renk renk, çeşit çeşit de oraya getiren; ressamın karşısına boyayacağı yeri koyup onu resmi ile baş başa bırakan Yukarıdakinin irâdesidir.  

Bu olay insân’ın aklına çeşitli Âyetleri ve sözleri  de getirip tefekkür etmesini sağlamaktadır. Sadece içini doldurması  “Kâlem yazdı, mürekkep kurudu” sözünü hatırlatmaktadır. Sürekli yeni resimlerin oluşturulması “O, her gün yeni bir iş ve oluştadır (55/Rahman, 29)” âyetine işaret ettiği düşünülebilir. Resimlerdeki silûetin dışının yukarıdaki tarafından çizilip içinin  ressam tarafından doldurulması; (mânâsı Hakk’tan fiili kuldan) olan “sâlih ameli” meydana getirmektedir. Eğer ressam, “resmin dışını da çizen o; içini de dolduran o” diyebilse idi; mânâ’yı da fiili de asıl sahibine Allah’a teslim etmiş olup bir üst mertebede Zat mertebesinde bir amel işlemekte olacaktı. 

*************

 

(41) Z…. m…

Bu hikâye, en basit mânâsı ile tevekkülü de çağrıştırabilmektedir. Ressamın dediği cümle; benim zâten yapacağım belirlenmiştir, benim çalışmam sadece olayın  içine odaklanmaktır anlamına da gelmektedir. Sonuç olarak Efendi Baba’nın da dediği gibi odlukçu düşündürücü ve ufuk açıcı bir hikâye’dir. 

Selâmün aleyküm Kiymetli Efendi Babam. Size lâikli selâmlarımı iletiyor ve ellerinizden öperim.

Mövzu’u tam algılayamadığım için anlayabildiğim kadarıyle yazmaya calıştım. Sehv ve hatalarımı lütfen af buyurunuz.

Mövzu’umuz kaderi mutlak baresindedir. Cünki kaderi mutlakda  biz Hakkın çizdiği kaderi yaşarız. Burada da kaderi mutlak-ı  çizen Hakk Teâlâ Hazretleri  içini dolduran ressam ise o kaderi yaşayan  insân isim doludur.

Hakk Teâlâ Hazretleri her bir insân’a akıl. düşünce ve seçim azadlığı vermiş. ve yaşayacağımız kaderde buna bağlı.

Eger bir ins’an  üzerine gelen  bir kazâ’ya karşı  önlem almağına bakmayarak  o kazâ’yı yaşarsa  bu kaderi mutlak’dır,  ve Hakk Teâlâ bunu o insân’a  Kahhar ismiyle  o insân’a yaşatmışdırki. Bu zaman biz kullarada düşen  Elhamdülillâhirabbulâlemîn demekdir. Ve burdada Birde kaderi muallâk var ki. yaşadığımız bu kaderden  biz kendimiz sorumluyuz. Günah bizim kendimizdedir.

Çünkü Hakk Teâlâ Hazretleri öz ezeli ilmiyle o insân’ın ne yapacağını bildiği için onu o istikametde  harekete gecirmişdir. Yâni her bir  fiilin fâili Allah (c.c.) dır. Kimse kendi kendine bir şey yapamaz. Yalnız insân ona verilen akil ile. Ve cüz-i  irâdesiyle   bu işden sorumlu.

Her bir şeye sûret veren odur. kimse kendi kendine sûret seçemez. sûretleri güzelleşdirende odur. Bir hâşiye çıkmak istiyorum. Yazın heyetimde bir gül ekmiştim. O hep dikine değilde  hep yana eğilerek böyüyordu.

Kaç defa onu dikine kaldırdımsa  o hep yana eğilerek böyüyordu. bir gün o güle bakarken içimden ---- ben kaç kere onu dikine kaldırdım ama o hep yana eğilerek  böyüdü diye düşündüm. Şu an kalbime  Haşir Sûresinin şu Âyet-i ilham oldu.; Her şeye sûret veren odur.; anladım ki o gülün böyümesinde ve şekil  almasında  benim hiç bir rolüm yok. Bu yalnız Rahmân’ın  isteği iledir. Yani nakşı vuranda nakkaşda odur. Ressamın yaptığı işten onun şeriat mertebesinden olduğunu düşüne biliriz. Çünki  ben diyerek   kendine bir şahsiyyet vermekte. Ama o resmi çizende onun içini ressama doldurtanda  Allah (c.c.) dır. O fırçayı tutan el kola tabi, kolsa akla tabî’dir.   Bu âlemde görünen her bir  şey ondandır. Ama o değildir. Bu âlemde Hakk’ın varlığı bâtında, isim, sıfat ve fiilleri ise zâhirdedir. Yani doğada gördüğümüz her bir şey Hakk’ın isim, sifat ve fiillerinin tecessümüdür. Allahu Teâlâ  Rahman ismiyle mümin-kâfir. Her kesin, canlı -cansiz her bir şeyin rızkını vermekde.