GöNÜlden esiNTİler bir hiKÂye biRÇok yorum (5) doğdular, yaşadilar, ÖLDÜRDÜler

BİR HİKÂYE BİR YORUM.

Padişah ve tarihçiler hikâyesi:

Dün bir dostumla sohbet ederken son zamanlarda kapalı gişe oynayan bir filmden söz etti. Ülkenin en meşhûr şovmenlerinden biri programını film olarak vizyona koyunca insanlar akın akın gider oldular. Biz zaman bulamadık, ancak gidenlerin anlattıklarından neredeyse seyretmiş gibi olduk.

Gidenlerin hepsinin söyledikleri ortak cümle: “Vallahi çok güldük.”

“Niye güldünüz? Ne anlattı ki?” dediğinizde ise aldığınız cevaplar sınırlı. Toplam 2.5 saatlik gösteriyi aklında kaldığı kadarıyla, kimi 3 dakikada kimi ise 5 dakikada özetleyiveriyor. Tabi bir yandan anlatıp bir yandan güldükleri için pek bir şey anlamıyorsunuz. Anlatanlar da durum-un farkında zâten. Son cümleler aynı: “Anlatamıyorum ki, gidip görmeli-siniz. Biz gittik güldük geldik.”

İşte Terzi Babam’ın “bir hikâye-bir yorum” sorularından biri olan padişah ve tarihçilerin yazdıkları hikâyesini okuyunca yukarıdakiler geldi aklıma. Özellikle son cümle, hayatın özeti gibi: “Gittik güldük geldik.”

Biraz tefekkür edince ortaya çıkan manzara şöylece özetlenebilir:

Dünya sinemasında her ne kadar herkes farklı bir filmin başrol oyuncusu olsa da, farkında değil belki ama, o kişi aynı zamanda birçok filmin yardımcı oyuncusu, figüranı vb. Yani tek bir film çevriliyor ama aynı anda gösterimde. Filmin bitişi beklenmiyor. Hem rolünüzü yapıyor, hem rol yapanları, yani filmi seyrediyorsunuz.

Aslında ortada birden fazla gözüken film olması da bir yanılgı, diye düşünüyorum. O farklı isimleri veren biziz. Dünya sinemasını diğer-lerinden ayıran özellik şu: Film seti ile sinema salonu aynı. Tek bir film var ortada:

Filmin adı: Hayat

Oyuncular: Başrolde İNSAN

Yardımcı oyuncular: Tüm varlıklar

Filmin senaryosu, yönetmeni, aldığı ya da alacağı ödül konusun-daki tefekkürü okuyucuya bırakarak yolumuza devam edelim.

İlginç olan şu ki, “Gittim gördüm, güldüm, döndüm,” diyenin farkında olmasa da yaptığı şey, kendi filmindeki rolünü oynamaktan başka bir şey yapmadığıdır. O seyrederken oynuyor, dönerken oynuyor, kısaca hep oynuyor. İşte bunun küçük bir örneği: Söz konusu filmden dönen bir başkası anlatıyor: “Abi, filmde oyuncuya güldüğümden daha çok yanımdaki kadına güldüm.”

Demek ki, “Hayat” filminde herkes oynuyor, herkes gülüyor. Buraya kadar “gülme” konusu üzerinden verdiğimiz örneği başka fiiller için de söylemek mümkündür tabi. Meselâ bir ölüm hâdisesinin arkasın-dan, “gittik, ağladık, geldik,” dediğimizi düşünelim. Ya da bir spor branşı için “gittik, oynadık, geldik.” Farklı bir cümle değil.

Buraya kadar düşünceden süzülenlerin özetini ise şöyle belirt-meli: Hayat üç kelimeden ibarettir. Genel anlamıyla herkes için söyler-sek: “Doğarız, yaşarız ve ölürüz.”

Eğer tevhîd gözlüğümüzü takarak, “Gâh çıkarım gökyüzüne sey-rederim âlemi,” makamından bakarsak özetimiz değişir tabi:

“Ayrıldık, ………………., kavuşacağız.” İşte bütün mesele bu. Boş-luğu doğru ve anlamlı bir şekilde doldurabilmek. Onun için buraya yazıl-ması gereken uygun kelimeyi de okuyucuya bırakıyorum. Çünkü bu boşluğu doldururken beşerî sıfatınız ne olursa olsun mühim değil, mühim olan yaptığınız şeyi iyi yapıp yapmadığınız. Yani en iyi oyuncu ödülüyse murâdımız, diğer bir deyişle en iyi kul ödülüyse beklediğimiz, her role ve onu verene şükretmektir vazifemiz. Ödül için role soyunmak da ayrıca tartışılabilir bir mevzûdur.

Sürç-i lisan ettimse affola.

Böyle bir düşünce tefekkürünü nasip eden Allah’a şükürler olsun. Bizi bu tefekküre sevkeden Terzi Babam’a da sonsuz teşekkürler ediyor, saygılarımı sunuyorum.