Öte yandan, güç ve eylem birliği sorunu 1 Mayıs’ın ardından özel bir ağırlıkla gündeme oturmuş olsa bile, onu besleyen ve ör gütlerin önüne genel planda çözülmesi gereken bir sorun olarak çı karan bir pratik birikim (ve dolayısıyla deneyim) süreci de var. Semtlerde, öğrenci hareketinde, kitle eylemlerinde ve 1 Mayıs’ta, zindanlarda, legal alanda, kamu çalışanları kesiminde ve nihayet(404)yurtdışında yaşanan, son 6 ay içinde belirgin sonuçları görülebilen güç ve eylem birliği süreçleri var. Bu birikim ve deneyim, neyin nasıl olabileceği konusunda ayrıca açıklıklar sunuyor. Açıklıkların ötesinde bu, gerçekte güç ve eylem birliği sorununun pratikte şim diden kısmi bir çözümüdür de. Bu somut adımlardan güç alarak, bu adımların deneyimlerinden en iyi biçimde yararlanarak, uygu lamayı genelleştirmek ve merkezileştirmek çok mu zor? Örgütle rin ortak merkezi inisiyatifleriyle bizzat tabandan gelişen bu sürece yeni bir kuvvet kazandırmanın, onu sürekli, sistemli ve tüm alan ları kapsayan somut bir işbirliği haline dönüştürerek yeni bir dü zeye çıkarmanın, bugüne kadarkiyle kıyaslanmayacak bir etkinliğe kavuşturabilmenin ne gibi bir güçlüğü var? Diyelim ki var. Peki ne dir bu güçlükler? Neden açıklıkla ortaya konulmuyor ve illa tartı şılacaksa bunlar üzerinden tartışılmıyor? Hiç değilse bu aşamada kaba bir sorumsuzluktan sözedilemeyeceğine göre, belli ki üzerinde henüz gerekli açıklıkla anlaşılmayan bazı sorunlar var. Bunlar her ne kadar yeterli açıklıkta ortaya konulamıyorsa da, bazı öneriler üzerinde gösterilen ısrar, bu sorunların bazılarının neler olduğu ko nusunda belli ipuçları sunuyor. Bunlara ilişkin düşüncelerimizi or taya koymak istiyoruz.
