I. Kültür Endüstrisi

2.1. Destinasyon Ürünü

Etkin iletişim, bireylerin fiziksel algılama sınırlarının ötesindeki şey hakkında sahip olduğu rasyonel çağrışım ya da simge yaratma ve yönetme işinin temelinde yer almaktadır. İmge geliştirme sürecinde ele alınan destinasyon (hedef, amaç) sınırlarının belirlenmesi için, verilmek istenen bu görüntüyü etkileyen ve ondan etkilenen bireylerin birbirinden ayırt edilmesi önem kazanmaktadır. Hedeflenen bölgede yaşanan “gerçek imaj” ve bölgenin dışarıdan algılanan imajları önceden saptanmalı ve bununla uyumlu bir hedef görüntü oluşturulmalıdır.⁵¹ Hedef görüntü, doğru medya kanalları aracılığı ile doğru yer ve zamanlarda verilerek etkin hale getirilmelidir.⁵²

Bir kimlik yaratma süreci olarak da tanımlanan imaj oluşturmada, yaratılan kimlik hedef kitleye (pazarlara) yönlendirilir. Bir destinasyon, yerel toplum ve dış toplum gözünde, aynı anda birçok imaja sahip olabilir. Bu imajlar önceden saptanmadan yapılan tanıtım giderleri, sonuçsuz kalabilir. İmaj, oldukça karmaşık bir süreç içinde oluşur. Ülke imajları, genellikle çocukluktan, ailede ve okulda verilen eğitimle şekillenmeye başlamakta ve yüzyıllar boyunca fazla değişmeksizin kalabilmektedir.⁵³
2.1.1. Destinasyon Kavramı

Öncelikle, bir üretimde yararlanılan para, gereç ve iş gücünün ve üretim sonucu ortaya çıkan ürünün; toplumun, hizmetlerin ve iş alanlarının yer aldığı bir sistem, destinasyon olarak değerlendirilmektedir. Bu sistemin yaşamsal bir bileşeni, söz konusu sistem üyelerini (destinasyon düzeyinde), insanları ve yerleri birbirine bağlayan çerçevelerdir.⁵⁴ Bir destinasyon; sunulacak ürün, bu ürünü sergileyecek işletmeler, yerel halk ve yerel yönetimin bütününden oluşan karmaşık bir yapıya sahiptir.

Coğrafi sınırlarla açıklanan dört farklı destinasyon tanımı verilebilir:⁵⁵

• Destinasyon, mevcut stratejik bağımlılığın bir türü olan, görülen aktörlerin bir araya gelme durumudur. Bu tanım, pazarlama uygulamalarında analog bir pragmatik sınır olarak tanımlanabilir.

• Ticari aktörlerin (endüstrinin) deneyimsel işbirliği / network belgeli, üretim zinciri ile birbirine bağlı ve firmadan firmaya farklılık gösteren başka bir alan olarak tanımlanır.

• Yetkililer, organizasyonlar gibi aktörler, önceden belirlenen idari sınırlar içindeki alanda hareket ederler.

• Hareketlilik ve sosyal uygulama tarafından oluşturulan turistik alan.

Fransız sosyolog Michel de Certeau’ya (1925-1986) göre, insanların çoğunun yaşamını düzenleyen terimler, "dış politika" ya da "iktisadi sistem" gibi büyük ve anlaşılması zor soyut konular değildir. İnsanların yaşamının temelini oluşturan, her günün örüntüsü ve her günü oluşturan yüzlerce mekân, davranış, aktöre, estetik, ahlâk zerrecikleridir. Michel de Certeau, bu durumu, “uzam yaşanmış mekândır” olarak ifade eder.⁵⁶ Bir başka ifadeyle, uzam yaşantı ile anlamlanır, üretilir. De Certeau, modern mimarlığı, “Önceki dönemleri ve tutumları dışladığı her anda, kendi meşruiyetini yeniden bulur” şeklinde yorumlar. Bu yorum, meşrulaşma amacı güden merkez düşünce ya da ideolojinin, kendi pozisyonunu, dışarıda bıraktıklarıyla tanımı şeklinde ve modernliğin, kendisi dışında varolan her şeyi marjinal olarak tanımlaması olarak algılanabilir. De Certeau’nun tanımladığı, moderni dışlayıp, kendi sınırlarını belirttiği dönem, çoğunlukla modern öncesidir ve endüstrinin gelenekleri dışında kalan üretim dönemini kapsar.⁵⁷

Özellikle 1970’lerden itibaren coğrafyanın insan yaşamına şekil vermekten ve sahne olmaktan öte insan tarafından üretildiği ve anlamlandırıldığı görüşü, yani ilişkisel bir coğrafya bakışı hâkimdir. Bu görüşe göre coğrafya ve uzam hem üretilen hem de üretendir (Hubbard, Kitchin ve Valentine, 2004).⁵⁸

Şekil – Destinasyon ürününün kavramsal modeli.⁵⁹

Destinasyon ürünü; destinasyon çevresi alt başlığında değerlendirilen, doğal çevre, politik, yasal, ekonomik, kültürel, teknolojik faktörlerin; hizmet altyapısı alt başlığı altında değerlendirilen, alışveriş, yemek, ulaşım, konaklama gibi unsurların; bu işlevlerin bileşkesinin ortaya çıkardığı destinasyon deneyimi olarak tanımlanabilir. Destinasyonun karmaşık yapısını oluşturan bileşenlerin, kendi bireysel özellik ve yapıları, destinasyonun söz konusu benzersizliğinin nedeni olarak görülmektedir.⁶⁰
2.1.2. Destinasyonun İçerik ve Özellikleri

Ekonomi yazarları, destinasyonun içeriği konusunda, çekim gücü, tesis ve hizmetler olarak üç merkezi kavram üzerinde yoğunlaşırlar. Ancak, bazıları, deneyimleri, olanakları ve hizmetleri; ciddi olmayan bir analizle, kırsal alan ya da kentsel görünüm, ya da plajlar gibi ticari olmayan konumlarda, çekim gücünün yoğunlaşması olarak ele alır. Sosyolojik literatürde, turist ile etkileşim sonucu ortaya çıkan, kültürel mirasın bir bölümünü oluşturan kır ve kent imajları söz konusudur. Söz konusu deneyimsel bulgular, araştırmayı yapan kurumun (turistler, ticari aktörler ya da resmi kuruluşlar) ilgi alanına bağlı olarak, değişim göstermekle birlikte, aynı açıklamaları işaret ederler.⁶¹

Destinasyonlar, birbirinden farklı yapılar içinde olmaları nedeniyle, benzersiz olarak kabul edilmektedir. Ancak, destinasyon geliştirme ya da yeni destinasyon oluşturma çabaları, birbirinden farklı tipte destinasyonların ortaya çıkmasına neden olmaktadır. Bununla birlikte, tüm mekanlar eşit özelliklerle oluşmamıştır. Bazı destinasyonlar doğal kaynaklar anlamında zenginlik gösterirken, bazıları da doğal kaynaklarının sınırlı olması, altyapı yetersizliği ve turizm gelişimi için yeterli destek göremediği için dezavantajlı konumdadır.⁶² Destinasyonun özellikleri, ürün olarak ele alındığında, birbirine benzemeyen yapıları gereği, şu şekilde sıralanabilir:⁶³

* Destinasyon ürünü, doğasında bulunan birbiriyle bağlantılı bir varlık olması ve destinasyon temelli hizmetler, özellikler ve olanaklar dolayısıyla, bir ikiliğe sahiptir. Destinasyon ürünü, bu ikilik doğrultusunda, doğrudan ve dolaylı olarak turizmle ilgili olan ürün olmak üzere iki bölümden oluşmaktadır.

* Tüketicinin elde ettiği hizmet ve deneyimler, destinasyon ürününü oluşturur. Pazarlamacıların, turistlerin edindiği destinasyon deneyimi üzerinde çok az kontrole sahip olması, destinasyon ürününün her turist için farklı anlamlar taşıyabildiğine işaret eder.
* Kaçınılmaz olarak tek bir bileşenden oluşan destinasyonlar, yerel, bölgesel ve ulusal açıdan değerlendirilirler. Böylece, ürün tanımında, ürünü şekillendiren, pazarlayan ve yöneten ile tüketiciler arasındaki farklar ortaya çıkar.
* Çoklu satışa uygun olan destinasyonlar, aynı fiziksel alanda, pek çok farklı tüketici gruplarına, farklı nitelikleri temel alarak, birçok kez satılabilir. Bir tarihi kentin, aynı zamanda alışveriş, spor, ya da başka kapsamda bir kent olarak değerlendirilip, farklı ya da aynı tüketicilere satılabilmesi, bu görüşe örnek olarak gösterilebilir.
Bir destinasyonun imajı, özellikleri gereği, zaman içinde değişime uğramakta ve aynı zamanda destinasyonun özelliklerini, o destinasyondaki gelişimler oluşturup, şekillendirmektedir. Bir destinasyonun kökenini ve tarihini anlamak, destinasyonun gelişim ve değişim sürecini anlamak açısından önem kazanmaktadır.⁶⁴ Kaynaklarını değerlendirmede yetersiz kalan, gelişiminde sürdürülebilirliği sağlayamayan, çekici yönlerini çeşitlendirerek sunamayan, yaratıcı ve yeni pazarlama etkinlikleri gerçekleştiremeyen destinasyonların, uluslararası pazardaki paylarını kaybetmelerinin kaçınılmaz olduğu ifade edilir.⁶⁵
2.1.3. Destinasyon markalaşması

Markanın tanımı hakkında, literatürde birbirinden farklı çeşitli açıklamalar bulunmaktadır. Marka, Amerikan Pazarlama Birliği tarafından, “Bir satıcının ya da satıcılar grubunun, mal ve hizmetlerini tanımlayan ve onları rakiplerinden ayırt etmeyi amaçlayan bir isim, terim, işaret, sembol, şekil ya da bunların kombinasyonu”⁶⁶ olarak tanımlanırken, Kotler ve Armstrong’a göre, alıcıların ve tüketicilerin, mal ya da hizmetler ile ilgili algılarının bir özümsemesi olan marka, pazarlamanın temelini oluşturan bir sanattır.⁶⁷

T. Çedikçi de, markayı “bir başka işletmenin mal veya hizmetlerinden ayırt etmeyi sağlaması koşuluyla, kişi adları dâhil, özellikle sözcükler, şekiller, harfler, sayılar, malların biçimi veya ambalajları gibi çizimle görüntülenebilen veya benzer biçimde ifade edilebilen baskı yoluyla çoğaltılabilen her türlü işaret marka kavramını ifade etmektedir” şeklinde tanımlamaktadır.⁶⁸

Marka kavramı, günümüzde, üretilen bir malın, ürün ya da marka olarak tanınmasını sağlayan işlevsel ve simgesel niteliklerden oluşan, bir değerler kümesini ifade etmektedir. Ürün ve marka arasındaki fark da, bu noktada ortaya çıkmaktadır. Her marka aynı zamanda bir ürün olarak ele alınabilirken, her ürün bir marka olarak değerlendirilemez. Diğer yandan bir firma için “ürün” olan olgu, alıcı ve tüketici açısından bakıldığında, satın alınan şeyin “marka” olduğunu söylenebilir.⁶⁹ Bu açıdan değerlendirildiğinde; zaman içinde değişim gösterme özelliğine sahip bir ürünün, bir üretimin sonucu; daha kalıcı özelliğe sahip markanın ise, bir yaratımın sonucu olduğu ifade edilebilir.⁷⁰

Marka, yenilikçilik sayesinde, belirli bir ürünün tüketicideki algısını değiştirebilir, pazar konumunu büyük ölçüde geliştirebilir. Bir markanın başarısında, sürekli ve önemli yatırımlar ile yüksek düzey pazarlama ve reklamcılık uzmanları önemli rol oynar.⁷¹

İlgili T.C. kanunu, markayı şu şekilde tanımlanmaktadır: Marka, bir teşebbüsün mal ve/veya hizmetlerini bir başka teşebbüsün mal ve/veya hizmetlerinden ayırt etmeyi sağlaması koşuluyla, kişi adları dâhil, özellikle sözcükler, şekiller, harfler, sayılar, malların veya ambalajların biçimi gibi çizimle görüntülenebilen veya benzer bicimde ifade edilebilen, her türlü işaretleri içerir. Marka, aynı zamanda işletme için önemli çıkarlar yönünde bir tüketici tercihi oluşturma yatırımıdır.⁷²

Markalaşma, bir firmanın, ürünlerini ve hizmetlerini, bağlılıklar kurarak, maddi unsurlar yanı sıra maddi olmayan psikolojik unsurları da kullanarak, ürün pazarında farklılaştırmasıdır. İşletmeler, bu etkinlik sayesinde, hedeflerini gerçekleştirme fırsatı bulabilmektedirler.⁷³ Markalaşma süreci, bir marka adı seçimiyle başlayıp, ardından marka kimlik çalışması yapılması, bu marka adının üzerine çeşitli anlamlar ve vaatler yüklenmesiyle oluşur.⁷⁴ Alıcılar, marka sayesinde, farklı üreticilerin ürünlerini ayırt edebilmektedir.⁷⁵

Markalaşma, aslında kendini diğerlerinden farklı kılma olgusuna dayanan, rekabet stratejisinin bir unsurudur. Farklılaşma, tüm endüstri içinde, özel ve farklı bir şey yaratmayı gerektirmektedir.⁷⁶ Farklılaşma yaklaşımları; tasarım ve marka, teknoloji, müşteri hizmetleri, özellikler, ürün farklılıkları, pazarlama ya da pazara ilk giren firma olmak gibi çeşitli şekillerde olabilir ve bu yolla müşteri sadakati kazanmayı hedefler. İşletmeler, farklılaşma yaklaşımıyla, alıcıların fiyata karşı duyarlılıkları azalacağını öngörerek, kendilerine rekabet avantajı sağlamayı amaç edinirler (Porter, 1980).⁷⁷

David Aaker, markanın zihinlerdeki ilk farklılaşma noktasına, şu yorumuyla dikkat çeker: “Ürünleri ve hizmetleri farklılaştırmak zor olduğunda, bir sembol marka özvarlığının merkez unsuru, bir markanın kilit ayrıştırıcı özelliği olabilir”.⁷⁸ Aaker ve Joachimsthaler, marka değeri tanımı için, en yararlı kuramsal destekleyici çerçeveyi sağlar. Onların marka teorisi, markanın tanınması, markanın algılanan kalitesi, marka kuruluşları, marka sadakati önermelerini kapsar.⁷⁹

Destinasyon markalaşması ile ilgili bir başka kavramsal çerçeve, Hankinson tarafından sunulmuştur.⁸⁰ Onun önerdiği çerçeve, marka ağları kavramı etrafında inşa edilen, iletişimci, algısal varlık, değer arttırıcı, ilişki kurucu olarak dört ana işlevi gerçekleştirir. Hankinson’un yer markalaşması önermelerinin genel modeli, “ilişkisel marka ağları” olarak, bir çekirdek marka ile temsil edilen yer markasında belirginlik kazanır ve marka deneyimi ve marka gerçekliğini artıran, tüketici ilişkileri, birincil hizmet ilişkileri, marka altyapı ilişkileri ve medya ilişkileri olarak, marka ilişkilerinin dört kategorisinde sunulur.⁸¹

Şekil: İlişkisel marka ağları olarak yerler (Hankinson, 2004)

Destinasyon markası, şu pazarlama etkinliklerinin kümesidir:⁸²

* Bir isim, sembol, logo, hedef kelime ya da kolaylıkla tanımlayabilen grafikler gibi destek oluşturur ve bir destinasyonu diğerlerinden farklı kılar.

* Bu benzersiz destinasyon ile ilişkili olan, unutulmaz bir seyahat deneyiminin sürekli beklentisini iletir.

* Ziyaretçi ve destinasyon arasında duygusal bir bağı güçlendirip pekiştirmek için hizmet eder.

* Tüketici arama maliyetlerini ve risk algılarını azaltır.

Tüm bu etkinlikler, tüketiciyi destinasyon seçiminde olumlu yönde etkileyen, bir destinasyon imajı yaratılmasına hizmet eder.
2.2. Destinasyon Pazarlaması

2.2.1. Destinasyonun Uygulama Alanları

2.2.2. Başarılı destinasyon markalaşma stratejileri

2.2.3. Destinasyon Pazarlamasında Teknolojinin Rolü

2.3. Destinasyon Pazarlamasında Kullanılan Araçlar

2.3.1. İnternet

2.3.2. Sosyal Medya

2.4. Destinasyon imajında filmin etkisi

2.4.1. İmaj ve popüler kültür

2.4.1.1. Kavramsal Çerçeve

2.4.1.2. Bilişsel ve Duyuşsal Bileşenler

2.4.1.3. Film izleme Esnasında Dolaylı Deneyim

2.4.1.4. Tanıdık Olma Durumu

2.4.2. Farklı film türlerinin destinasyon popülaritesine katkısı

III. MATERYAL ve METOD

3.1. Bilişsel görüntü unsurlarının faktör analizi

3.2. Etkin görüntülerin bileşik ölçümleri

3.3. Empati ölçeği unsurlarının tanımlayıcı istatistikleri

3.4. Tanıdık unsurların tanımlayıcı istatistikleri

3.5. Deney ve Kontrol Grupları Arasındaki Farklar

IV. BULGULAR

V. TARTIŞMA ve SONUÇ

KAYNAKLAR

AAKER, David & Joachimsthaler, Erich, (2000), Brand Leadership, Free Press, New York.

AAKER, David, (2009), Marka Değeri Yönetimi, MediaCat Kitapları, İstanbul.
ADAMİC, Lada & Büyükkökten, Orkut & Adar, Eytan, (2003), “A Social Network Caught in the Web”, First Monday, 8 (6).
ADORNO, Theodor W., (1975), “Culture Industry Reconsidered”, in: The Culture Industry, Ed. J.M.Bernstein, Routledge, London and New York.
ADORNO, Theodor W., (1998), Minima Moralia, çev.Orhan Koçak-Ahmet Doğukan, Metis Yay., İstanbul.
ADORNO, Theodor W., (2003), “Kültür Endüstrisini Yeniden Düşünürken”, Cogito, Sayı: 36, Yapı Kredi Yay., İstanbul.
ALAN, Hale & Yenilikçilik, Okan, (2013), “Markalaşma ve Yenilikçilik”, Siirt Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi, İktisadi Yenilik Dergisi, cilt: 1, sayı: 1.
ANIK, Cengiz & Soncu, Ayşe Gül, (2011), “Kültür, Medeniyet ve Modernizm Üzerine ‘Yaprak Dökümü’ Bağlamında Bir Değerlendirme”, Global Media Journal.
ATEŞOĞLU, İrfan, (2003), “Türkiye’nin İhracatında Marka İmajının Etkisi”, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Ana Bilim Dalı Doktora Programı, Isparta.
AYDIN, Duygu & Orta, Nermin, (2009), “Sinemanın Reklam Aracı Olarak Kullanımı: Türk Filmlerinde Marka Yerleştirme Uygulamaları”, İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 36.
AYVAZ, C., (2005), “Kobi Marka İlişkisi”, Türk Patent Enstitüsü Markalar Dairesi Başkanlığı, Uzmanlık Tezi.
BAKAR, Sevgi, (2011), “Marka kavramı Üzerine Bilgilendirme Çalışması”, T.C. Güney Ege Kalkınma Ajansı İzleme ve Değerlendirme Birimi.
BAYHAN, Vehbi, (1994), “Enformatik Kültür”, Dünyada ve Türkiye’de Güncel Sosyolojik Gelişmeler I. Ulusal Sosyoloji Kongresi 1993, İzmir, Sosyoloji Derneği Yayınları, Sayı 3, I. Cilt, Ankara.
BAYHAN, Vehbi, (2001), “Tek Kültüre Karşı Öz Kültür: Küresel Kültür ve Yerel Kültür İkilemi”, Dünyada ve Türkiye’de Farklılaşma, Çatışma, Bütünleşme, III. Ulusal Sosyoloji Kongresi 2-4 Kasım 2000, Sosyoloji Derneği Yayınları, Ankara.
BEST, Steven & Kellner, Douglas, (1998), Postmodern Teori, çev.Mehmet Küçük, Ayrıntı Yay., İstanbul.

BLAİN, Carmen & Levy, Stuart E. & Ritchie, J.R.Brent, (2005), “Destination Branding: Insights and Practices from Destination Management Organizations”, Journal of Travel Research, Vol.43, 2005.

BOCOCK, Robert, (2005), Tüketim, çev. İrem Kutluk, Dost Kitabevi, Ankara.
BOYER, M.Cristine, (2003), The City of Collective Memory: The Historical Imagery and Architectural Entertainments, The MIT Press, Cambridge-Massachussets, London, 1994. Akt.: Seçkin Kutucu, “Sinemada Marjinallik ve Mekan”, Ege Mimarlık, sayı: 45, İzmir.
BRİZAY, François, (1998), L'Image de l'Italie Dans les Guides et Relations de Voyages Publiés en France au 17. siecle (1595-1713): Sa Construction et Son Evolution, Villeneuve d’Ascq, France: Presses Universitaires du Septentrion.
BYWATER, T. & Sobchack, T., (1989), Film Critisism: Major Critical Approaches to Narrative Film, Longman, New York.
CERTEAU, Michel de, (1988), The Practice of Everyday Life, (Trans. Steven Rendall), Berkeley, University of California Press, Los Angeles, London.
ÇAM, Şerife, (2006), “Medya Çalışmalarında İdeolojik Yaklaşımlarına İlişkin Epistemolojik ve Yöntemsel Sorunlar”, T.C. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Gazetecilik Anabilim Dalı, Doktora Tezi, Ankara.
ÇEDİKÇİ, Tuğba, (2008), “Türkiye Ekonomisinde Markalaşmanın Yeri ve Önemi: Tekstil Sektöründe Bir Uygulama, İstanbul Kültür Üniversitesi, İstanbul.
DALLMAYR, Fred, (1993), “Tradition, Modernity and Confucianism”, Human Studies, 16.
ERMAN, Tahire, (1997), “Şehirli Olmak ya da Köylü Olmak”, Toplum ve Göç II. Ulusal Sosyoloji Kongresi 20-22 1996 Kasım Mersin, T.C. Başbakanlık Devlet İstataistik Enstitüsü, Sayı 5, Sosyoloji Derneği Yayınları, Ankara.
ERÖZ, Mehmet, (1982), İktisat Sosyolojisine Başlangıç, Filiz Kitabevi, İstanbul.
FAİST, Thomas, (2003), Uluslararası Göç ve Ulusaşırı Toplumsal Alanlar, çev. Azat Zana Gündoğan, Can Nacar, Bağlam Yayınları, İstanbul.
FEATHERSTONE, Mike, (2005), Postmodernizm ve Tüketim Kültürü, çev. Mehmet Küçük, Ayrıntı Yayınları, İstanbul.
FRAMKE, Wolfgang, (2001), “The ‘Destination’ : A Problematic Concept”, 10^th Nordic Symposium in.
GİLROY, Paul, (2003), Black Atlantic as a Counterculture of Modernity, Theorizing Diaspora: a Reader, Ed. By. Jana Evans Braziel, Anita Manner, Malden MA, Blackwell Publ.
GOMERY, Douglas & Pafort-Overduin, Clara, (2011), Movie History: A Survey, Taylor & Francis.
GRANGSJO, Yvonne von Friedrichs, (2003), “Destination Networking: Co-opetition in Peripheral Surroundings”, International Journal of Physical Distribution & Logistics Management, Vol.33, Iss.5.
HANKİNSON, Graham, (2004), “Relational Network Brands: Towards a Conceptual Model of Place Brands”, Journal of Vacation Marketing, 10(2).
HSU, Cathy H.C. & Wolfe, Kara & Kang, Soo K., (2004), “Image Assessment for A Destination with Limited Comparative Advantages”, Tourism Management, Vol.25, No.1, 2.
HUBBARD, Phil & Kitchen, Rob & Valentine, Gill, (2004), “Editors’ Introduction”, in: Key Thinkers on Space and Place. (Ed. Phil Hubbard, Rob Kitchin ve Gill Valentine). (1-15). London: Thousand Oaks, New Delhi: Sage Publications Ltd.
IŞIKOĞLU, Diğdem, (2005), “Kültürlerin Kesişimi, Aksanlı Sinema ve Almanya’daki 2. Ve 3. Kuşak Türk Yönetmenlerin Sinemasal Üretimi”, T.C. İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Radyo, TV, Sinema Bölümü, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
KAMİNSKY, S. M., (1985), American Film Genres, Nelson-Hall, Chicago.
KARATAŞ, Mehmet, (2004), “Yeni Yoksulluk Bağlamında Toplumsal Kimlik ve Tüketimde Eşitsizlik”, Değişen Dünya ve Türkiye’de Eşitsizlikler IV Ulusal Sosyoloji Kongresi 16-18 Ekim Sivas, Sayı13, Sosyoloji Derneği Yayınları, Ankara.
KARPAT, Işıl, (2000), “Marka Yönetimi Süreci ve Tanıtımın Rolü”, Ege Üniversitesi Doktora Tezi, İzmir.
KAYA, Ayhan, (2000), “Sicher in Kreuzberg” Berlin’deki Küçük İstanbul: Diyasporada Kimliğin Oluşması, Büke Yayınları, İstanbul.
KELLNER, Douglas, (2001), “Popüler Kültür ve Postmodern Kimliklerin İnşası”, Popüler Kültür Doğu Batı Düsünce Dergisi, Yıl:4, Sayı:15, Doğu Batı Yayınları, Ankara.
KOTLER, Philip J., (2000), Kotler ve Pazarlama, Sistem Yay., İstanbul.
KOTLER, Philip J. & Armstrong, Gary M., (2001), Principles of Marketing, Prentice Hall International, New York.
LACLAU, Ernesto, (1989), “Politics and the Limits of Modernity”, The Politics of Postmodernism.
LOOMBA, Ania, (2000), Kolonyalizm Postkolonyalizm. çev., Mehmet Küçük, Ayrıntı Yay., İstanbul.
LUNN, Eugene, (1995), Marksizm ve Modernizm, (Çev.Yavuz Alogan), Alan Yay., İstanbul.

MURPHY, Peter & Pritchard, Mark P. & Smith, Brock, (2000), “The Destination Product and Its Impact On Traveler Perceptions”, Tourism Management, Vol.21, No.1.

NAFİCY, Hamid, (2001), “Between Rocks and Hard Places: The Interstitial Mode of Production in Exilic Cinema”, Home, Exile, Homeland: Film, Media and the Politics of Place, Ed. by. Hamid Naficy, London, Routledge.
OĞUZ, Z. Nuran, (2008), “Tüketim Kültürünün Üniversite Gençliği Üzerine Etkisi”, T.C.Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyoloji Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, Isparta.

OTER, Zafer & Özdoğan, Osman N., (2005), “Kültür Amaçlı Seyahat Eden Turistlerde Destinasyon İmajı: Selçuk-Efes Örneği”, Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, cilt: 16, sayı: 2.

ÖZDEMİR, Gökçe, (2007), “Destinasyon Yönetimi ve Pazarlama Temelleri: İzmir İçin Bir Destinasyon Model Önerisi”, T.C. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Turizm İşletmeciliği Anabilim Dalı, Doktora Tezi, İzmir.
PERROY, F. & Frustier, P., (1998), La Communication Touristique des Collectivités Territoriales, Voiron-France: Editions de la Lettre du Cadre Territorial-S.E.P.T.
PHİLLİPS, J. & NOBLE, S. M., (2007), “Simply Captivating: Understanding Consumersʹ Attitudes Toward The Cinema As An Advertising Medium”, Journal of Advertising. 36 (1).
PORTER, Michael E., (1980), Competitive Strategy: Techniques for Analysing Industries and Competitors. Free Press, New York.
RİNGBECK, Jürgen & Pietsch, Timm, (2013), “How to Succeed as a Tourism Destination in a Volatile World”, in: The Travel & Tourism Competitiveness Report 2013, World Economic Forum, Geneva.
SOMERSAN, Semra, (2004), Sosyal Bilimlerde Etnisite ve Irk, İstanbul Bilgi Üniversitesi Yay., İstanbul.
TAYLAN, Ahmet, (2008), “Çok Uluslu Fast-Food Restoranlarının ‘Ramazan Menüleri’ Örneğinde Küresel-Yerel Kültür Etkileşimi”, Kültür ve İletişim, 11 (1).
TEZCAN, Mahmut, (1994), “Postmodern Toplumun Sosyolojik Niteliği”, Dünyada ve Türkiye’de Güncel Sosyolojik Gelismeler I. Ulusal Sosyoloji Kongresi 1993 İzmir, Sosyoloji Derneği Yayınları, Sayı 3, I. Cilt, Ankara.
THOİTS, Peggy A. & Virshup, Lauren, (1997), “Me's and We's: Forms and Functions of Social Identities”, Self and Identıty Fundamental Issues, Ed. by Richard D. Ashmore Lee Jussim, Oxford University Pres., New York.
TİNSLEY, Ross & Lynch, Paul, (2001), “Small Tourism Business Networks and Destination Development”, International Journal of Hospitality Management, Vol. 20, No.4.
TOKMAK, İsmail, (2008), “Stratejik İnsan Kaynakları Yönetiminin İşletmelerin Yenilikçilik Yeteneğine Etkisi ve Elektronik Sanayisine Yönelik Bir Araştırma”, T.C. Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Doktora Tezi.
WARNABY, Gary, (1998), “Marketing UK Cities as Shopping Destinations: Problems and Prospects”, Journal of Retailing and Consumer Services