| 1- Bâyezid Bistâmî:
“Sübhânî mâ a’zeme şânî” yâni “ben kendimi tesbîh ederim, benim şânım ne yücedir!”
“Leyse fî cübbetî sivallâh” yâni “cübbemin içinde Allah’tan başkası yok”.
Bir adam Ebû Yezîd el-Bistâmî’ye gelir ve evinin kapısını çalar. Bunun üzerine Ebû Yezîd el-Bistâmî: “Kimi istiyorsun?” diye sorar. Kapıyı çalan: “Ebû Yezîd’i istiyorum” der. Ebû Yezîd el-Bistâmî’de O’na: “Evde Allah’tan başkası yok” der.
“Allah beni bir kere karşısına aldı ve dedi ki: ‘Ey Bâyezid! Halk beni görmek istiyor’. Ben de dedim ki: “Öyleyse beni vahdâniyetinle süsle, benliğini giydir, ahadiyyete erdir. Halk Senin sıfatlarını görünce Seni gördük desinler. O zaman Sen, Sen olursun, ben ise orada bulunmam.”
Bir gün insanlara sabah namazını kıldırdıktan sonra onlara dönmüş ve şöyle demiştir: “Muhakkak ki ben, yalnızca ben Allah’ım. Benden başka ilah yoktur. O halde bana kulluk (ibâdet) edin”. Bu söz üzerine insanlar onu terketmişler ve “deli, miskîn” demişlerdir. Ebû Yezîd’in insanlara söylediği bu söz açıkça küfürdür. Çünkü bizzat Allah-u Teâlâ, Hz. Mûsâ’ya bu sözün aynısıyla hitap ederek şöyle buyurmuştur: “Muhakkak ki ben, yalnızca ben Allah’ım. Benden başka ilah yoktur. Bana kulluk et ve beni anmak için namaz kıl.” (Tâhâ, 14).
Bâyezid Bistâmî’nin bu ve diğer sözleri için bk. İbn-i Teymiyye, Mecmûu’l-Fetâvâ (2/315, 461); Abdurrahmân Dımaşkıyye, en-Nakşibendiyye (sh: 77-79).
Dostları ilə paylaş: |
