Ислам маарифи илә ХҮласә танышлыг

ƏSRİN İMAMINDAN BİXƏBƏRLİK

Adətən, İmam Zamanın (ə) qeybdə olmasından və onunla görüşdən məhrum qalmağımızdan çatışmazlıq hiss etmirik; çörək və suyumuz hazırdır, dini məsələləri də alimlər və müctehidlərdən soruşuruq. Beləliklə, Əsrin İmamına nə ehtiyacımız var?! Nə üçün çatışmazlıq hiss etmirik? Nə üçün onun qeybdə olmasından nigaran deyilik? Bu məsələnin dəlili iman zəifliyi və qəflətdir; həqiqətdə ehtiyacsız deyilik, ehtiyacımız var, lakin dərk etmirik. Hansı bəlaya düşdüyümüzü düşünmürük. Elə bir bəla ki, özümüz öz əlimizlə yaratmışıq. Xalqın pis rəftarı və imamların varlığına naşükür münasibətdə olması imamın qeybinin mənşəyi olmuşdur. Məgər İslam dünyasında baş verən bu ixtilaflar bəla deyilmi? (Oxucuların nəzərinə çatdırmalıyıq ki, bu söhbətlər inqilabdan əvvəl olmuşdur).

Qur`ani-şərif buyurur ki, Allahın xalqa göndərdiyi ən böyük bəlalardan biri onların arasında baş verən ixtilaf və təfriqədir: “Ey peyğəmbər, de ki, Allah sizə yuxarıdan və aşağıdan əzab göndərməyə, ixtilaf, pərakəndəlik və müxalifətlə bir-birinizin üstünə salmağa, bə`zinizi bə`zinizin üstünə salmağa, bə`zinizi bə`zinizin əzabına düçar etməyə qadirdir.”¹

Bu gün açıq-aşkar görünür ki, qəlblər pərakəndə, fikirlər, məsləklər, üsullar fərqlidir. Bütün bu ixtilaflar və parçalanmalar İmam Zamanın (ə) qeybindən doğur.

Mübarək ramazan ayında Allahla raz-niyaz etmək istədikdə “İftitah” duasının bu hissəsini oxuyaq və qeyb dövründə, onun ziyarətindən məhrum olduğumuz üçün nigaranlıq və təəssüf hissi keçirək. Duanın bu hissəsini sadiqcəsinə və azacıq təfəkkürlə oxuaraq, imamın vücudunun bizim üçün necə də böyük bərəkət olduğunu və hal-hazırda bu böyük ne`mətdən məhrum olub, bəlalar və çətinliklərə düçar olduğumuzu düşünmək daha yaxşı olar.

Mütəal Allahın və Əsrin İmamının (ə) razılığını əldə etmək üçün necə əməl etməli olduğumuzu bilməmək bizim üçün böyük bir çətinlik yaradır. Əlbəttə, Allah Qur`anı, peyğəmbərləri, mə`sum imamları göndərməklə, təfəkkür və ağıl qüvvəsi verməklə bizim üçün bu yolu hamar etmişdi. Əgər yaxşıca diqqət yetirsək, bütün ixtilaf və təfriqələrdə düzgün yolu, Allahın və İmam Zamanın razılığına səbəb olan yolu seçə biləcəyik. Eyni zamanda, böyük bir feyzdən məhrumuq: daxil və xaricdən hücum çəkən cürbəcür çətinliklər bizim üçün meydanı daraldır; bir tərəfdən öz aramızda ixtilafa düçar olmuşuq, başqa bir tərəfdən şərq və qərb bizimlə müxalifətdədir. Heç bir tayfa və məktəb şiəlik qədər qürbətdə deyil. Bütün məktəb və məsləklər ya şərqə, ya da qərbə bağlıdır; bu arada yalnız şiə öz ağa və rəhbərinə bağlanmışdır, onun zühurunun ümidindədir. İndi isə İmam Zamanın hansı işləri sevdiyini və hansı rəftarları bəyəndiyini öyrənməliyik.

Bizim e`tiqadlı olduğumuz məsələlərdən biri də Əsrin İmamının ümmətin, xüsusi ilə də şiələrin işlərindən xəbərdar olmasıdır. Bizim rəvayət kitablarında “ərzul-ə`mal babı” adı altında bir fəsil var. Bu fəsildə bir çox rəvayətlər toplanmışdır. Bu rəvayətlər mö`minin həftəlik işlərinin İmam Zamana çatdığını bildirir. (Bə`zi rəvayətlərə əsasən gündəlik işlərin) Qədr gecəsi isə xalqın bütün müqəddəratı həzrətə çatdırılır. İmam xalq ilə Allah arasında feyz vasitəsidir və ilahi feyzlər bu yolla xalqa çatır. Görən bizim əməllərimizdən xəbərdar olduqda kədərlənmirmi? Gərək elə işlər görək ki, həzrət əməl naməmizi gördükdə xoşhal olsun. Yoxsa, Allah eləməmiş “mən belə şiə istəmirəm” deməsin.

Həzrətin razılığına səbəb olan bir çox işlərə əməl etmirik. Bu işləri gördükdə həzrətin xoşhal olacağını və bizə daha çox diqqət yetirəcəyini bilirik. Lakin nəfs istəklərimizlə uyğun gəlmədiyindən bu işlər görülməmiş qalır.

Əziz peyğəmbər və imamların dinin və Allahın hökmlərinin qorunması üçün gəldiyinə heç birimiz şəkk etmirik. Onların bütün zəhmət və sə`yləri xalqın Allaha yaxınlaşmağı və Ona bəndəlik etməsi üçündür. Eyni zamanda, ilahi hökmlərin və dinin qorunmasına səbəb olan işlər İmam Zamanın (ə) razılığına, xalqın dindən uzaqlaşmasına, İslami e`tiqadlar, ilahi hökmlər və dinin təhrifinə bais olan şeylər isə onun qəzəblənməsinə və əziyyət çəkməsinə səbəb olur; bu həqiqətlərə şübhə edirikmi? Yoxsa peyğəmbər sünnələrinin tərki və ilahi ayələrin əvəz olunmasının həzrətin nigarançılığına səbəb olmasına inanmırıq? Məgər xalqın imanı və dində zəifliyə zəmin yaradanların həzrətin düşməni olduğuna şəkkimiz var? Yoxsa «filan hökm dəyişməlidir, bu gün üçün deyildir, öz zamanına aid idi» kimi sözlər deməklə xalqın imanını zəiflətməyin günah olduğunu bilmirikmi?