İSLÂm prensipleri ansiklopediSİ

2204- qqLEVH-İ MAHFUZ ŽYSE8 ƒY7 : Her türlü değişiklik ve bo­zul­malardan muhafaza edilmiş levha. Olmuş ve olacak bütün mevcudat ve hâdisa­tın bütün ahval ve hususiyetleriyle yazılı bulunduğu kader levhası. (Bak: Kader, Sa­daka)

2205- Levh-i Mahfuz’un hakikatını bir derece anlamak için, onun tereşşuhatı hükmünde olan nümuneleri nazara alınmalıdır. Meselâ:

“Nasıl küçük küçük cüzdanlar, büyük bir kütüğün vücudunu ihsas eder ve kü­çük küçük senedler, bir defter-i kebirin bulunduğunu iş’ar eder ve kü­çük kesretli tereşşuhatlar, büyük bir su menbaını işmam eder. Aynen öyle de: Küçük küçük cüzdanlar hükmünde; hem birer küçük levh-i mahfuz mana­sında; hem büyük levh-i mahfuzu yazan kalemden tereşşuh eden küçük kü­çük noktalar suretinde olan benî beşerin kuvve-i hâfızaları, ağaçların meyve­leri, meyvelerin çekirdekleri, tohumları; elbette bir hâfıza-i kübrayı, bir def­ter-i ekberi, bir levh-i mahfuz-u azamı ihsas eder, iş’ar eder ve isbat eder, belki keskin akıllara gösterir.” (S.53) (Bak: Hafiziyet, Kitab-ı Mübin)

2206- Kur’anda Levh-i Mahfuz ifadesi geçtiği gibi, ona telmih eden ifa­deler de vardır.Ezcümle bir âyette şöyle buyuruluyor:

“(85:21) °f[¬D«8 °–³~²h­5 Yüksek, şanlı bir Kur’andır. ¯ŽY­S²E«8 ®ƒ²Y«7 |¬4 (85:22) bir “Levh-i Mahfuz”dadır. Allah’ın hıfzıyla tahriften, yanlışlıktan masun bir levhde sabit ve mahfuzdur. Bu levh, lisan-ı şer’îde meşhur olan Levh-i Mahfuz’dur ki, Sure-i Yasin’de (36:12) ¯w[¬A­8 ¯•_«8¬~ |¬4 ­˜_«X²[«M²&«~ ¯š²|«- Çu­6«— buyurulduğu üzere, bütün eşyanın yazıldığı sahife-i vücuddur. Onun da aslı, ümm-ül kitab olan ilmullahdır.” (E.T. 5696)

Diğer bir âyet de şöyledir: “(13:39) ­a¬A²C­<«— ­š_«L«< _«8 ¬yÁV7~ ~Y­E²W«< Allah dile­di­ğini mahv ü isbat eyler.

Gerek tekvinde ve gerek teşri’de dilediğini mahveder. Vücuddan siler, hüküm­den iskat, eserini izale eyler. Dilediğini de onun yerine veya re’sen sa­bit kılar. Ev­vela tekvin hususunda görülüyor ki, Allahu Teala âlemde birta­kım şeyleri ifna ve izale ederken diğer bir takım şeyleri de durduruyor veya yeniden vücuda getiriyor. Allah böyle dilediğini mahv, dilediğini isbat eyler.

(13:39) ¬_«B¬U²7~ Ç•­~ ­˜«f²X¬2«— ve ümm-ül kitab ancak onun indindedir. Bütün kitabların mebdei, asl ü esası olan, hiçbir vechile değişmeyen, mahv ü isbatı müm­kün olmayan lâyetegayyer, ana kitab, daha doğrusu kitab anası, düstur-u a’lâ, kütük ancak Allah’ın indindedir ki, o Levh-i Mahfuz veya ilm-i ezelî-i İlahîdir. Değişecek, değişmeyecek, giden, kalan herşey onda yazılıdır. Hepsi malumdur. Onun için fer’î olan diğer kitablarda cereyan eden nesihden, mahv ü isbattan Allah Teala’ya bedâ lâzım gelmez. Ve yine onun içindir ki, tekvin ve teşri’de mahv ü isbat cereyan ettiği halde ümm-ül kitaba nazaran °w¬¶<_«6 «Y­; _«W¬" ­v«V«T²7~ År«% (²⁰⁰) dir. Herşey yazılmış, bitmiş­tir, kalem kurumuştur. Yeniden yazılacak hiçbir şey yoktur.” (E.T. 3002)

Kur’anda (6:38) (17:58) (50:4) (57:22) âyetleri de Levh-i Mahfuz’a işaret eder.

Atıf notları:

-Kuvve-i hâfıza Levh-i Mahfuz’dan haber verir, bak: 206.p.

-Levh-i Ezelî’nin bütün ahval ve vukuatı ihata etmesi, bak: 752.p.