İSLÂm prensipleri ansiklopediSİ

2884- qqNUH (A.S.) ƒY9 : Kur’an-ı Kerim’de adı geçen bir peygamber­dir.

2885- “Hazret-i Âdem’den sonra insanlar çoğalmış, bir çok yerleri imar etmiş, fakat hakiki dini, Allah Teala’nın birliği ve ma’budiyeti hakkındaki tevhid akidesini bırakmış, putlara tapınmaya başlamışlardı. Kendilerine kırk veya elli yaşında bulu­nan Nuh Aleyhisselâm, peygamber gönderildi. Bu muhterem zatın 950 sene süren öğütlerini dinlemediler. Nihayet Hazret-i Nuh, Allah Teala’nın emriyle bir gemi yapmağa çalıştı; bu gemi yapılıp bi­tince emr-i İlahî ile gökten yağmurlar yağmaya, yerlerden sular fışkırmağa, denizler kaynayıp taşmağa başladı; sular bütün yeryü­zünü kapladı, dağların tepelerini bile aştı. Buna “Tufan Hâdisesi” denir ki, rivayete göre Hazret-i Âdem’in yaratılışından 2242 sene sonra vukubulmuş, beş veya yedi ay de­vam etmiştir.

Nuh Aleyhisselâm Sam, Ham, Yafes adındaki üç oğlu ile sair mü’minleri ve münasib gördüğü hayvanlardan birer çift gemiye almış; bunun dışarısında kalanlar, suların içinde boğulup gitmişlerdir. Hazret-i Nuh’un Yam veya Ken’an adındaki oğlu da kendisine inanmayıp bu günahkâr kavim arasında mahvolup gitmiştir. Bila­hare yağmurlar emr-i İlahî ile kesilmiş, sular çekil­meğe başlamış, Hazret-i Nuh’un gemisi de Musul civarında “Cudi” denilen dağın üzerine muharremin onuna rastla­yan “Aşura” gününde oturmuş. Ri­vayete göre kırkı erkek kırkı da dişi olmak üzere seksen kişiden ibaret bulu­nan gemi halkı karaya çıkmış, Allah Teala’nın dinine sa­rıldıkları için selâmete ermişlerdir.

2886- Hazret-i Nuh’a ikinci Âdem denir. Çünki yeryüzündeki insanlar Tufan­dan sonra hepsi onun neslinden türeyip yeryüzüne dağılmış, aralarında başka başka diller meydana gelmiştir. Rivayete nazaran Hazret-i Nuh’un oğlu bulunan Sam; Arapların Farsların, Rumların; Ham da Sudan Kavminin; Yafes de Türklerin ilk ba­basıdır.

Hazret-i Nuh tufandan sonra altmış sene veya üçyüzelli sene kadar daha yaşa­mıştır.

Nuh Aleyhisselâm’ın vesair bazı kimselerin uzun bir müddet yaşamış ol­dukları çok görülemez. Hak Teala Hazretleri, ilk insanları lihikmetin çok ya­şatmıştır. Allah Teala’nın kudretine göre güçlük yoktur. Zaten hayatımızın her lahzası onun kudre­tiyle kaimdir. Yoksa bir dakika bile yaşamak kabil de­ğildir. Binaenaleyh Hak Tela dilediği kulunu uzun bir ömre nail edebilir. Ar­tık bu seneleri aylar ile veya mevsim­ler ile te’vile lüzum yoktur.

Tufan hâdisesine gelince: Cumhura göre umumidir. Bütün yeryüzüne şamildir; en yüksek dağların tepelerinde görülen deniz hayvanları müsteha­seleri (fosilleri) de bunu te’yid ediyor. Bazı zevata görede hususidir, yalnız Hazret-i Nuh’un bulunduğu Babil iklimine ve civarına aittir. Hakikatını Al­lah Teala bilir.” (B.İ.İ.477)

2887- Nuh Tufanını haber veren bir âyette şöyle buyuruluyor:

«|¬N­5«— ­š_«W²7~«m[¬3«— |¬Q¬V²5«~ ­š_«W«, «_<«— ¬¾«š_«8 |¬Q«V²"~­Œ²‡«~ _«<

(11:44) «w[¬W¬7_ÅP7~ ¬•²Y«T²V¬7~ ®f²Q­" «u[¬5«— ¬±>¬…Y­D²7~ |«V«2 ²€«Y«B²,~«— ­h²8«ž²~

İşte şu âyetin bahr-i belagatından bir katreye işaret için bir üslubunu bir temsil ayinesinde göstereceğiz. Nasıl bir harb-i umumide bir kumandan, za­ferden sonra ateş eden bir ordusuna “Ateş kes!” ve hücum eden diğer bir ordusuna “Dur!” der, emreder. O anda ateş kesilir, hücum durur. “İş bitti, istila ettik. Bayrağımız düşma­nın merkezlerinde, yüksek kalelerinin başında dikildi. Esfelüssafilîne giden o edebsiz zalimler cezalarını buldular” der.

Aynen öyle de: Padişah-ı Bîmisal, kavm-i Nuh’un mahvı için Semavat ve Arz’a emir vermiş. Vazifelerini yaptıktan sonra ferman ediyor: “Ey Arz! Su­yunu yut. Ey sema! Dur, işin bitti. Su çekildi. Dağın başında me’mur-u İlahî­nin çadır vazifesini gören gemisi kuruldu. Zalimler cezalarını buldular.” İşte şu üslubun ulviyetine bak.”Zemin ve gök iki muti’ asker gibi emir dinler, itaat ederler” diyor. İşte şu üslub işaret eder ki, insanın isyanından kâinat kı­zıyor. Semavat ve Arz hiddete geli­yorlar ve şu işaretle derki: “Yer ve gök iki muti’ asker gibi emirlerine bakan bir zata isyan edilmez, edilmemeli.” Deh­şetli bir zecri ifade eder. İşte tufan gibi bir hâdise-i umumiyeyi bütün netaiciyle, hakaikiyle birkaç cümlede îcazlı, i’cazlı, cemalli, icmalli bir tarzda beyan eder.” (S.376)

2888- Diğer bir âyet de şöyledir: “(11.40) ­‡YÇXÅB7~«‡_«4«— _«9­h²8«~ «š_«% ~«†¬~ |ÅB«& Ta ki emrimiz geldi ve tennur feveran etti, sun’una devam eyliyor.