| 2151- qqKÜFR hS6 : (Küfür) Allah’ı ve dini ve dinî hakikatları inkâr etmek. *Günah, kaba ve ayıp söz.
Müfeessir Hamdi Efendi (2:6) âyetinin tefsirinde küfrü tarif ederken şöyle der:
“Küfür, asl-ı lügatte küfran gibi setr-i ni’met yani nankörlüktür. Bunun aslı da, feth-i kâf ile kefirdir ki alel’ıtlak setr demektir. Binaenaleyh feth ile kefr, setr-i mutlak eam (daha umumi manada); kâf’ın zammiyle küfr, setr-i ni’met ehas (daha hususi manada)dır. Şer’an küfür ise, imanın mukabilidir ki imansızlık demektir. Yani bir kimsenin imanı icab eden şeylere iman etmemesidir. Tekzib ve inkâra ve terk-i tasdika ve -ıztırar ve mani bulunmadığı zaman- terk-i ikrara da şamildir. (Bak: İkrah-ı Mülci) İmandaki tasdik gibi küfürde tekzib dahi, kalbî, kavlî veya fiilî olur. Tekzib-i kalbî nasıl küfür ise, bilâ-ıztırar tekzib-i kavlî de öyledir. Hatta böyle bir tekzib-i kavlî daha eşne’ bir izhar-ı adavet olur.Kezalik tekzib-i fiilî de böyledir.
İmanı matlub olan (inanılması gereken) mukaddesatı fiilen tahkir, tezyif, tehzil(alay etme) ve istihfaf etmek eşne’ küfür olduğundan şübhe yoktur.” (E.T.207) (Bak: Cehennem, Dalalet, İman, Mürted, Şirk, Tecdid-i İman)
Dostları ilə paylaş: |
