Larendeli Derviş Siyahi: 1615’te yazdığı “Lugat-ı Müşkülat-ı Ecza” adlı tıp sözlüğü ile tanınır. Sözlükte ilaçların çeşitli dillerdeki karşılıkları ile hastalık ve tedavilerdeki rolü belirtilmektedir.
Zeynel Abidin Bin Halil: “Şifaü’l-Fuad” adlı eserinde yiyecek içecek ve giyeceklerle ilgili sağlık kurallarını anlatır.
Emir Çelebi ( ? -1638): Mısır’da öğrenimini tamamladıktan sonra Mansur-Kalavun Hastanesinde hekimlik ve Sarayda hekimbaşılık yapmıştır. “Enmüzecü’t-tıp” adlı eseri Osmanlı’da 17. yy.’da yazılan en önemli tıp kitaplarından biridir. Emir Çelebi bu kitabında hekimlere bazı öğütlerde bulunarak deontolojiye değinir, ayrıca insan anatomisini bilmenin önemini vurgulayarak hekimlerin mutlaka anatomi öğrenmelerinin gerekli olduğunu ileri sürer. Özellikle savaşta bulunan hekimlerin ölen askerlerin vücutları üzerinde anatomi bilgilerini arttırmalarını ve bu olanağın olmadığı durumlarda ise maymunlar ve domuzlar üzerinde teşrih (disseksiyon / anatomi çalışması) yapmalarını önerir. Emir Çelebi’nin 17. yüzyılın ilk yarısında teşrihi önerebilmesi onun ne kadar ileri görüşlü bir hekim olduğunu gösterir. Emir Çelebi kendisini çekemeyenlerin afyon kullandığını padişaha iddia ve ihbar etmeleri üzerine IV. Murat’ın Nizip’te zorla yutturduğu afyon nedeniyle ölmüştür.
