Ormanlar ve ormanlarla kaplı bitki örtüsü (ağaç/çalılık/çimen topluluklarında) ekolojik dengenin devam ettirilmesi ve kurak alan peyzajlarında canlıların yaşamlarının geliştirilmesinde hayati önem taşır. (Kutu 1).
Dağ ormanları ve ormanlarla kaplı bitki örtüsü kurak alanların hidrolojik döngüsünde ve dünya nüfusunun su arzında önemli rol oynarlar. Aslında, kuru lan dağları yeterli yağışla yüzey akışı ve yeraltı suyunun zenginleşmesini meydan getiren yegane alanlardır, çoğunlukla suyu depolayan ve yüzey akışı düzenleyen, geniş ve uzak bölgelere genişleyen “ su kuleleri” veya “ su kaleleri” olarak adlandırılırlar. (5) (ör: Nil nehrinden Koloradoya, Yantzeden Mekong’a ve güneydoğu Asya’daki diğer nehirlere kadar dünyanın en büyük nehirlerinin kaynağı dağlardır)
Düz arazilerdeki kurak alanlar, kırsal kesimde yaşayan milyonlarca insanın yaşamının bağlı olduğu sürdürülebilir entegre arazi kullanımı, kısıtlı toprak ve su kaynaklarına sahip doğa koruma çözümleri için etkin modelleri temsil eden agro- silvi pastoral sistemler ve kültürel peyzajlar için bir yuvadır. Mantar meşesi, çalı meşesi, Batı Akdeniz bölgesinde dehesalar veya matadoslar (İspanya, Portekiz, Güney Fransa, İtalya,Fas,Lübnan ve Tunus) Fas’ta argan ve sahra Afrikası ve Latin Amerikada ki çayırlar bunlara örnek olarak verilebilir.
Çok aşırı kurak bölgelerde bile, ekolojik değere sahip çöllerin yapısı ve fonksiyonu için kritik olan “anahtar” ağaç olarak nitelendirilen çalı ve uzun ömürlü bitki çeşitleri vardır. “Yetişme ortamı düzenleyicileri” olarak nitelendirilen bu bitkiler ekosistem oluşturmada birincil rol oynadıklarından, ve birçok bitki için çimlenme ve büyüme olanağı sağladıklarından “verimlilik adaları” olarak düşünülürler (6). Kurak alanlardaki temel türler: Sonora çölündeki baklagil ağacı, Peru kıyı çölündeki sis ormanları, Kuzey ve Batı Asyadaki vahadaki phoenix palmiyesi, Sahra Çölündeki birçok akasya türleri, Kuzey Afrika bozkırlarında Halfa bitkisi, Güney Afrika’da Portulacaria afradır.
