Kurak alanlarda küresel değişimlere dayanıklı peyzajların oluşturulması için rehber

Kurak alanlardaki peyzaj restorasyonunu teşvik etmek için Ulusal Politikalar

İyi yönetim, güçlendirilmiş, etkin olarak kişilerin haklarını koruyan düzenleyen yasal çerçeveleri gerektirir. Politik reformlar birçok ülkede uzun dönemli restorasyon çalışmalarını üst düzeye taşımak için ön koşuldur: peyzaj, ülke çapında ve bölgesel ölçekte. Ekosistemlerin ve onların bağlantılarının zayıf bir şekilde algılanması, ulusal sürdürülebilir kalkınmaya, kurak alanların sosyal ve ekonomik değerinin küçümsenmesine katkıda bulunmuştur. Sonuç olarak kurak alanlardaki doğal kaynaklar, doğal orman arazileri-meralar birçok durumda yoksulluğun ortadan kaldırılması için öncelikli sektörler arasında değildir ve kalkınma stratejileri uzun dönemli olmayan tarımsal uygulamalar ve egzotik dikimlerle yer değiştiren stratejileri önerirler.

Ayrıca arazi kullanıcılarının mülkiyet hakkına ulaşımını engelleyen veya kısıtlayan yasaların olmaması arazi bozulumunun temel etmeni ve restorasyon çabalarının arakasındaki temel kısıtlamadır. Bu zaman ve kaynak yatırımı için hazır olmayan arazi kullanıcıları arsında, özellikle alanın restorasyonundan sonra kaynakların kullanımına izin verileceğine dair garanti verilmediğinde, güvensizlik ve ilgisizlik oluşturur.,.
FAO LaReMoT kurak alanlarda 22 restorasyon girişiminin değerlendirmesinden, vakaların yaklaşık %60’ında arazinin tamamen veya oldukça büyük bir kısmının devlet tarafından sahip olunduğunda ortaya çıktığı anlaşılmaktadır. Az bir oranda da olsa, kamu mülkiyetine ait alanların ve özel mülkiyete ait alanların olduğu vakalarda vardır (%13,5). Vakalarda devlete ait, kamuya ve özel mülkiyete ait alanların dağılımı sadece %5,5’tir. Arazi mülkiyeti haklarıyla ilgili yasam boşlukları, restorasyon girişimlerinin başarısını kısıtlayan temel problemler arasındadır ve vakların sadece %32’sinde yasama reformlarına değinilmiştir. Raportörlere göre, bu belki de yerel paydaşlar arasındaki kısıtlı veya hiç olmayan birliğin restorasyon faaliyetlerinin başarısızlığında neden temel bir problem olduğunun nedenidir.

Kurak alanların peyzajı konusundaki 22 restorasyon vakası, 6 ila 8 arazi kullanımı mozaiğinden oluşmaktadır. En yaygın arazi kullanımı hayvan otlatmasıdır ( vakaların %91 ), bunu geçimlik tarım (vakaların %82), odun ve odun dışı ürünlerin toplanması (vakaların %73-77), doğa koruma (vakaların %68), kentselleşme ( vakaların %45, Kaliforniya vakasında sadece baskın olarak öne çıkar), ve madencilik (vakaların %23). Bu yüzden kurak alanlardaki peyzaj restorasyonu, sektörler arası yaklaşıma uygun, uyumlu ve iyi planlanmış olmalıdır çünkü hem uyumsuz uygulamalar hem de komşu bölgelerdeki yanlış uygulamalar doğal ekosistemlerin bozulmasına yol açabilir.