Meal Çalışması Fatiha Suresi Bismillahirrahmanirrahim 1

(*)İnsanlık tarihi dört ana döneme ayrılır: 1- Medeniyetlerin filizlendiği dönem, Âdem (insan) ile sembolize edilmiştir. 2- Nuhla başlayan peygamberlik ve bir tek Allah inancının çok önemli olduğu ve beşeriyetin şirkten kurtarıldığı dönem. 3- İbrahim ile başlayan dinî pratiklerin uygulandığı dönem. 4- İmran ailesinden olan Musa ile başlayan dinin devletleştiği dönem. Nuhun ilk Resûl olduğu, meşhur şefaat hadisiyle sabittir. İbrahimin de dinî pratikleri ilk uygulayan olduğu, yine Kur’ânla sabittir. (Bakara:124)

34- Bunlar, birbirlerinin nesli olarak gelmişlerdir. (Onun için üstünlüğün yalnız Yahudilerde olması gerekmez.) Allah, (onların “neden bu iş bizde değil” diye itirazlarını) çok iyi bilen ve işitendir. (Kimin dine ihtiyaç hissettiğini çok iyi bilir ve duyar.)

35- Hatırla o zamanı ki, İmranın hanımı: Ya Rabbi! Ben karnımdaki bu bebeği hür olarak sana adadım. Sen onu benden kabul et! Sen her şeyi işiten ve bilensin, dedi.

36- Doğurduğunda “Ya Rabbim! Ben bunu kız olarak doğurdum” dedi. Hâlbuki Allah onun ne doğurduğunu çok iyi bilendir. -Erkek de kız gibi değildir.- Sonra: Ben ona Meryem ismini verdim. Onun ve zürriyeti için mel’un şeytandan sana sığınırım, dedi.

37- Onun Rabbi, güzel bir şekilde o kız çocuğunu ondan kabul etti. Ve onu güzelce büyüttü. Zekeriya da ona kefil (sahip) oldu. İbadet odasına her girdiğinde onun yanında rızık bulurdu. “Ey Meryem! Bunlar nereden sana geliyor?” derdi. Meryem: Allah’ın katından; Allah istediğine hesapsız rızık verendir, diye cevap verirdi.

38- İşte o zaman Zekeriya, Rabbine karşı dua etti: “Ey Rabbim! Bana kendi katından iyi, yararlı bir nesil ver! Hiç şüphesiz Sen, duaları işitensin.” dedi.

39- O, mihrapta namaz kılarken, melekler ona şöyle seslendiler: “Allah, Yahya isminde bir çocuğu sana müjdeliyor. O, Allah’ın ol emriyle yaratılan İsa’yı doğrulayıcı, güçlü, namuslu, peygamber ve yararlılardan olacak.”

40- Zekeriya: “Ya Rabbi! Nasıl çocuğum olacak? Ben yaşlıyım, hanımım da kısırdır.” dedi. Allah: “Bu böyle olacak. Allah dilediğini yapar.” dedi.

41- Zekeriya. “Öyle ise bana bir belirti göster.” dedi. Allah: “Belirtin şudur: Sen işaret dışında insanlarla konuşmayacaksın. Rabbini çok hatırla. Sabah akşam O’nu tesbih et.”

42- Hatırla o anı ki; melekler Meryeme şöyle dediler: “Ey Meryem! Allah seni (İsaya ana olman için) seçti ve seni temize çıkardı. Ve seni âlemlerin kadınlarından üstün kıldı.”

43- Ey Meryem! Rabbin için dua et, secde yap. (Kulluk için) eğilenlerle beraber eğil.”

44- Bunlar gaybî bilgilerdir. Onları sana vahyediyoruz. Onlar, hangisi Meryeme kefil olacak diye kalemlerini ortaya atarken, sen onların yanında değildin. Ve tartışırlarken de sen onların yanında değildin.

45- O vakit melekler dediler ki: “Ey Meryem! Kendisinden bir kelime (ol) ile yaratılan bir bebeği Allah sana müjdeliyor. İsmi, Meryem Oğlu İsa el-Mesih(*) olup dünya ve ahirette itibarlı ve Allah’a yakınlardan olacaktır.

(*)Mesih: düzelten, pürüzleri temizleyen demektir. Nitekim Hz. İsa, Yahudi şeraitinde oluşan bazı pratik sıkıntıları düzeltmiştir.

46- Beşikte iken de olgun(*) iken de insanlarla konuşacaktır: (Onlara mesaj verecektir.) Ve yararlılardan olacaktır.

(*)Kur’ânda geçen “Kehlen” kelimesi, otuzu aşkın demektir. Hz. İsa’nın 33 yaşında vefat ettiğine işarettir.

47- Meryem: “Ya Rabbi! Kimse bana dokunmamışken nasıl bebeğim olacak? dedi. Allah: “Öyle olacak. Allah istediğini yaratır. O, bir şeyi dilediği zaman ona ol! der, o da sürekli oluverir.” diye cevap verdi.

48- Bir de ona kitap ve hikmeti, Tevrat ve İncili öğretecektir. İsrail Oğullarına Resul olarak şöyle diyecektir: “Ben, Rabbinizden bir mucize ile size geldim: Çamurdan kuş heykeli yaparım. Ona üflediğimde Allah’ın izniyle kuş olur. Allah’ın izniyle âmâ ve abrası(*) iyileştiririm, ölüleri diriltirim. Evlerinizde yediklerinizi ve stok ettiklerinizi size haber veririm.(**)

(*)Alaca hastalığına yakalanan kişi.. (**)Ahir zamanda, tıp ve yemek çeşitleri ile stokların harika bir seviyeye çıkacağına işarettir. Zira İsa (a.s) aynı zamanda bir ahir zaman peygamberidir.

49- Eğer inanıyorsanız, sizin için bu konuda bir ayet (mucize ve ders) vardır.

50- Bir de elimdeki Tevratı doğrulayıcı olarak ve size daha önce haram kılınmış bazı şeyleri helal kılmak için, Rabbinizden bir mucize ile size geldim. Artık Allah’ın azabından çekinin ve bana itaat edin.

51- Allah, benim ve sizin Rabbinizdir. Yalnızca O’na kulluk edin. Bu çok doğru bir yoldur. (Çünkü birlik yoludur.)”

52- Bu tebligattan sonra İsa, onlardan küfür konusunu hissedince; “Allah yolunda bana yardım edecek kim var?” dedi. Havariler(*): “Biz Allah’ın yardımcılarıyız. Ona iman ettik. Sen şahit ol, biz teslim olanlardanız.

(*)Havari; Hz. İsa’ya tabi olan, onun sohbetinde bulunan demektir.

53- “Ey Rabbimiz! Senin bütün indirdiklerine inandık. Elçiye tabi olduk. Sen bizi şahitlerden yaz.” dediler.

54- Onlar bir düzen kurdular, Allah da bir düzen kurdu. Allah düzen kuranların en iyisidir.

55- O zaman ki, Allah İsaya şöyle dedi: “Seni vefat ettireceğim, seni yanıma yükselteceğim. Ve seni o kâfirlerden temizleyeceğim. Ve kıyamet gününe kadar sana tabi olanları o kâfirlerden üstün kılacağım. Sonra dönüşünüz bana olacak. İhtilaf ettiğiniz konularda sizi yargılayacağım.

56- O kâfirlere ise, dünyada ve ahirette elim bir azap tattıracağım. Bir yardımcı da bulamayacaklardır.(*)

(*)Hz. İsa’yı inkâr eden Yahudiler ve komünistler, Hıristiyanlara karşı daima mağlup kaldıkları gibi, dünyada da şiddetli azap çektiler. Sonuçta yardımcısız da kaldılar ve kalacaklar.

57- İnanıp yararlı işler yapanlar ise, Allah onların ücretlerini eksiksiz verecektir. Allah zalimleri asla sevmez.

58- Bunlar, sana okuduğumuz ayetler ve yerli yerinde bir mesajdır.

59- Allah katında İsa’nın örneği, Âdemin örneği gibidir. Onu topraktan yarattı. Sonra ona “ol” dedi, o da sürekli oluveriyor..

60- (İsa, Allah’ın kendisi değildir.) Gerçek, Rabbinin açıkladığı gibidir. Artık sen şüphe edenlerden olma.

61- Bu konuda sana bilgi geldikten sonra seninle tartışan olursa onlara söyle: “Gelin, çoluk çocuğumuzu ve kendimizi toplayalım, sonra dua edip, “Allah’ın laneti yalancılara olsun!” diyelim. (Ki; kimin samimi olup olmadığı belli olsun.)

62- Bu gerçek bir anlatımdır. (İsa, Allah’ın kendisi değildir.) Allah’tan başka mabut yoktur. Allah, gerçekten Aziz ve Hakîmdir. (Gücü ve hikmeti, ortak edinmekten münezzehtir.)

63- Eğer bundan sonra sırt çevirirlerse bilsinler ki; Allah bozguncuları (samimi olmayanları) çok iyi bilir.

64- De ki: “Ey ehl-i kitap! Aramızda müşterek olan bir söze gelelim: Allah’tan başka hiçbir şeye kulluk etmeyelim. Hiçbir şeyi O’na eş koşmayalım. Birbirimize Allah’ın dışında rabler (mabutlar) edinmeyelim. “Eğer yüz çevirirlerse: “Siz şahit olun, gerçek Müslümanlar biziz.” deyin.

65- Ey ehl-i kitap! İbrahim konusunda neden mücadele ediyorsunuz? (Onun Hıristiyan ve Yahudi olduğunu söylüyorsunuz.) Hâlbuki Tevrat ve İncil, ondan sonra indiler. Hiç düşünmeyecek misiniz?

66- İşte sizler, bildiğiniz konularda tartışınız. Hiç bilmediğiniz konularda neden tartışıyorsunuz? Sizler hiçbir şey bilmez iken Allah her şeyi bilir.

67- İbrahim ne Yahudi idi ne de Hıristiyan. O Müslüman bir hanif (muvahhid) idi. Ve müşriklerden de değildi.

68- Gerçekten İbrahime yakın olan insanlar, Ona tabi olanlar ile bu Peygamber ve Müminler(Müslümanlar)dir. Şüphesiz Allah, Müminlerin yakını ve sahibidir.

69- Ehl-i kitaptan bir grup istediler ki, sizi saptırsınlar. Gerçekten onlar kendilerinden başka kimseyi saptırmıyorlar. Fakat farkında değiller.

70- Ey ehl-i kitap! Göz göre göre neden Allah’ın ayetlerini inkâr ediyorsunuz?

71- Ey ehl-i kitap! Neden hak ile batılı birbirine karıştırıyorsunuz; bildiğiniz halde hakkı gizliyorsunuz?

72- Ehl-i kitaptan bir grup dediler ki: “Müminlere inen Kur’ana gündüzleyin inanın (inanmış görünün), akşamleyin inkâr edin. (İslama girin ve çıkın.) Belki bu sayede Müslümanlar dinlerinden dönerler.

73- Ve dininize uymayana inanmayın!” Sen de ki: Doğru (samimi olan) yol, Allah’ın yoludur. Size verilen vahyin başka birisine gelmesi veya sizi Allah’a davet etmesi (zorunuza mı gidiyor?)” De ki: “Bütün fazilet (üstünlük, vahyin ikram edilmesi), Allah’ın elindedir. Onu istediğine verir. Çünkü Allah’ın imkânları boldur. O, kime neyi vereceğini çok iyi bilendir.

74- Rahmetini istediğine mahsus kılar. Allah, büyük fazl (ikram ve iyilik) sahibidir.”

75- (Ehl-i kitabın hepsi bir değil.) Onlardan öyleleri var ki, bir ton altın emanet bıraksan onu sana geri öder. Öyleleri de var ki, bir dinar emanet bıraksan, ısrar etmedikçe onu sana geri ödemez. Çünkü onlar, Arapların (ümmilerin) malları bize helaldir, derler. Bile bile Allah’a iftira etmiş olurlar.

76- Hayır, hiç şüphesiz Allah sözünü yerine getirenleri ve korunanları gerçekten sever.

77- Allah namına verdikleri söz ile ve yeminlerle az bir dünya menfaatini satın alanların ahirette nasipleri yoktur. Kıyamet günü Allah onlarla konuşmaz, onların yüzüne bakmaz, onları temize çıkarmaz. Ve onlar için elem verici bir azap vardır.

78- Onlardan bir fırka da, dillerini kitaba yaklaştırırlar ki, sen onların söylediklerini kitaptan sanasın. Hâlbuki o söyledikleri kitaptan (vahiyden) değildir. “Allah’ın katındandır” diyorlar. Hâlbuki o Allah’ın katından değildir. Bildikleri halde Allah’a karşı yalan söylüyorlar.

79- Bir insan ki, Allah ona kitap (yasa), hüküm (iktidar) ve peygamberlik verdikten sonra, dönüp insanlara “Allah’tan ayrı olarak bana kul olun” demesi, ona yakışmaz (demez). O, ancak “kitaptan öğrendiklerinizle, yaptığınız eğitimle Rabbanî insanlar olun” der.

80- “Melekleri, peygamberleri ilahlar edinin,” diye de emretmez. Siz Müslüman olduktan sonra size şirk ve küfrü mü emreder?

81- Allah, peygamberlerin (ümmetlerinden) söz aldı ki: “Size kitap ve hikmet (yasa ve ilim) verdim. Sonra elinizdeki hakikatleri verdim. Sonra elinizdeki hakikatleri tasdik edici bir elçi geldiğinde ona inanacaksınız ve ona yardım edeceksiniz.” Allah: “Kabul edip söz veriyor musunuz? dedi. Onlar: “Kabul ettik” dediler. Allah: “Siz şahit olun, Ben de sizinle beraber şahitlerdenim.” dedi.(*)