| 12. İlmilerin tasnifine dair eserler:
--Farabî, İhsâu’l-Ulûm,
--İbn Sinâ, Fî Aksami’l-Ulûmi’l-Akliyye.
H. Edebiyat ve Dil: Mekke, Medine, Basra, Kûfe ve Şam gibi İslam dünyasının belli başlı şehirleri edebiyat için hareketli ve mümbit birer düşünce merkezleri olmuştur. Mekke ve Medine, dinî ilimlerde olduğu gibi musiki ve şiirin, Basra ve Kûfe nahiv ve dil çalışmalarının merkezleri haline gelmişlerdir. Farklı Lehçelere ait Arap kabilelerinin yanında mavelinin de yaşadığı yer olan Basra ve Kûfe’de, mevcut dili korumak, bozulmasını önlemek ve düzeltmek için pek çok dil âlimi de Basra ve Kûfe’de yetişmiştir. Bunun yanında filolojik ve edebî çalışmaların, Kur’an ve hadisin inceliklerini anlamak amacıyla başladığı da kabul edilir.
Emeviler döneminde ilk olarak nahivle uğraşan kimse, tabiînin ileri gelenlerinden Ebu’l/Esved ed-Düelî’dir (ö. 94/688). Daha sonra yetişen İsa b. Ömer ile Halil b. Ahmed
(ö. 175/791) gibi Kûfe ve Basra âlimleri bu ilmi geliştirmişlerdir. Bu dönemde edebiyatın gelişmesinde Emevi hükümdarlarının edebî faaliyetleri desteklemelerinin büyük rolü olmuştur. Abbasiler döneminde de edebiyat meclisleri ortaya çıkmış, saraylarda özellikle de hükümdar saraylarında edebî söyleşiler yapılmıştır.
Dostları ilə paylaş: |
