Microsoft Word bankir ziyouz com doc
Yüklə 0,96 Mb. Pdf görüntüsü
|
| www.ziyouz.com kutubxonasi
13 — So‘nggi yillarda matbuotdagi tasodifiy maqolalar biror aniq asosga ega bo‘ldimi? — savolga savol bilan javob berdi Berkxardt. — Boshqacha qilib aytganda, o‘z kuchini ishga solish uchun faoliyatning kengroq maydonini izlamayapsanmi? — Foliyatning keng maydoni deganda nimani nazarda tutayotganingizni tushuntirib berolmaysizmi? — Nima balo, buni senga telefonda bayon qilaman deb o‘ylayapsanmi? — dedi Berkxardt. Palmer bir daqiqa jim qoldi, telefondagi suhbat savollar tarzida o‘tdi deb o‘yladi Palmer, lekin ularning hech qaysi biri bu savollarga javob ololmadi. Suhbat juda cho‘zilib ketdi shekilli, degan o‘yda Palmer kulib yubordi: — Mendek qishloqi oddiy odamga, siz nyu-yorklik bankchilar o‘ta ustamonsizlar. — Bo‘lmasa, tezda samolyotga chiq, — dedi o‘shanda Berkxardt. — 17.40 da uchasan, men tayinlab qo‘yaman, seni Aydluayld aeroportida kutib olishadi... Hecham-da, shoshilishning keragi yo‘q, o‘zini tergadi Palmer va javob berdi: — Hozir-a? Yo‘q, Leyn, bu yerda mening biroz ishlarim bor, hatto, shu past toifadagi komandada ham. — Qanaqa ishlar tag‘in? — so‘radi Berkxardt. — Shunday birlashishdan so‘ng yana qanday ishlaring bo‘lishi mumkin? «Kirim» va «Chiqim» jildlarimi? Men chindan ham jiddiy, rostakamiga diqqatga sazovor ishni nazarda tutyapman, jin ursin! Palmer bir oz jim turdi-da, ehtiyotkorona javob berdi: — Rostini aytsam, bilmayman. Ehtimol, ushbu arzimas sayohatimiz Edisga quvonch baxsh etar. — Men uni bag‘rimga bosishga hamisha tayyorman, lekin bu safar emas. Xo‘sh, ertaga vaqting qanaqa? — Borolmasam kerag-ov... — Mayli, — uning so‘zini bo‘ldi Berkxardt. — Eng kechi bilan jumaga. Mening shahar tashqarisidagi uyimda hordiq chiqarasan. Xo‘pmi? — Xo‘p, — rozi bo‘ldi Palmer, — Meni qiziqtirib qo‘ydingiz. — O’ylaymanki, senda qiziqishdan ko‘ra katta narsa ham uyg‘ota olaman, — javob berdi Berkxardt. — Demak, juma kuni Aydluayld aeroporti, soat 17.40... U o‘zini ko‘zguda ko‘rdi va esladi, Berkxardt bilan suhbatdan so‘ng naqadar quvonchli hayajon qamrab olgandi. Palmer qariya unga ancha yuqori, mas’ul lavozim taklif etishini o‘shandayoq bilardi. U o‘zida qoniqish hosil qildi. Uning o‘z oldiga qo‘ygan maqsadi yaqin edi. U Chikagodagi idorasida o‘tirar va o‘zini zo‘riqqanday his qilardi. Og‘ir, rutubatli havo kislorodsizga o‘xshab ko‘rinardi. U zo‘rg‘a nafas olar, havo yetishmayotganga o‘xshardi. Ha, bu zafar, chinakam, to‘la g‘alaba edi. U bankdan, keksa otasining hukmronligidan ozod bo‘ldi va endi shiddatli tezlik bilan Chikagodan xalos bo‘layotgandi. Safarini jumagacha qoldirish unga nechun kerak bo‘lib qoldi? Haftaning oxirigacha kutish naqadar og‘ir? Axir, shu bir necha kundan so‘ng uni uzoq kutilgan to‘la ozodlik qarshi oladi. «Yunion lig»dagi o‘z xonasida ko‘zguga qaray turib, Palmer burun kataklarining ana shu ozodlikning yangi havosini mumkin qadar ko‘proq hidlashga intilib, kengaya boshlaganini sezdi. Xenli uchun belgilangan ro‘l — otasining o‘ng qo‘li ro‘lini o‘ynashga necha yillarini sarfladi, yelga sovurdi. Ich-ichidan yemirgan kasallikdan asta-sekin o‘layotgan otasining o‘ng qo‘li vazifasini bajarib yurdi. — Agar bu seni tashvishga solayotgan bo‘lsa, — dedi Edis urushdan keyingi dastlabki yillarda, — Xenlining o‘rnini bosolmasligingni otangga ayt. Aytib, bu ishdan bo‘sha-da, tashvishdan qutul. — Bunday qilolmayman. Otam kasal, buning ustiga yolg‘izlanib qolgan. Bunaqa qilish qo‘limdan kelmaydi. Palmer ko‘zgudan nari ketdi va eshikka yo‘naldi. U hozir o‘zini huv o‘sha, urushdagi og‘ir damlardagidek his qilardi. Harakat qilish kerak. Shunisi hayratlanarliki, u hali ham harakat qilish qobiliyatini yo‘qotgani yo‘q. Urushdan keyingi behuda sarflangan yillariga qaramay, u hali dadil |